Bir kaç adam daha var akvaryumun önünde.
Ellerinde benim üç-beş katım siyah kutuya benzer bir alet, bizi kör edercesine bir ışık saçıyor on saniyede bir.
Öğrendim ki yeni arkadaşlarımdan; fotoğraflarımızı çekiyorlarmış.
Tabii bilmem ben bu terimi, sanırsam bizim görüntümüzü aynen kaydedip saklamaya yarıyormuş bu kara şey.
Güzel aslında, kullanılma amacı da iyiye yönelikse.
Oysaki sanmıyorum ben, o kırmızı bakışların, Bakugou denen oğlanın, beni sever gibi bir hali olduğuna.
İlk kez görüyorum gülümseyişini ki o da; diğer insanlara nezaketen gülüyor ve onlar gider gitmez kaşlarını çatarak yanımıza yaklaşıyor.
O çok korkunç.
Yakışıklı yüzünün aksine, hareketleri çok korkunç.
"Bana para kazandıracaksın, değil mi?"
Beni çok tedirgin ediyor, özellikle anlamadığım bir dilde konuşuyormuş gibi kelimeler kullandığı için.
"Yoksa bilirsin, seni şuracıktan alıp, akşam yemeği olarak yemeyi iyi bilirim."
Dedikleri hoş değil.
Bu cümlelerden sonraki o gülümseyişi hele.
Beni sevmiyor, kesinlikle.
Ve ben bu düşüncemden emin olmayı hiç istemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
imkansız ♤katsudeku
Short Story"İmkansız da olsa, sarıl bana. Okşa daha önce kimseye dokundurmadığım, o sarı saçlarımı."
