imkansız ♤katsudeku

🐚4🐚

"Lanet olası, hiçbir işe yaramadın. Meğer senden daha ilginç olanları da varmış."

Huzursuzca kıpırdandı yerinde.

Sinirle kırpıştırdı gözkapaklarını.

Ve en sonunda dikti yine kırmızı, yakut gibi parlayan göz bebeklerini bana.

"Ben mi şanssızım, yoksa sen mi bilmiyorum ama.. Bu akşam yemeğim olmayacağın anlamına gelmiyor."

Akvaryumun üstünde bulunan kapağı açıp, kolunu beni yakalamak için içeriye daldırdığında; tüm gücümle ona karşı koydum, yeşil kuyruğumla defalarca kez eline vurdum.

Ama nafile.

Baş ve işaret parmağı ile beni kuyruğumdan tuttu ve aşağıya doğru sarkıttı.

Baş aşağı bir durumdaydım.

Ve o konumdayken dahi o çok korkutucuydu.

Bu kez daha da yakındı bana yüzü.

"Ben çok küçüğüm, doyuramam ki seni."

Ona cevap verme cesareti bana nasıl uğradı bilemem, konuştum ilk kez.

Ve o, oldukça doğal bir biçimde, şaşkınca gözlerini açabildiği kadar açtı.

Bu hareketin ardını ise, gülümseyen kocaman bir dudak izledi.

"Sen konuşuyorsun!"

Kahkaha attı.

Sesi kalındı.

Çatallıydı.

Ve ben yine korkuyordum.

Ellerimle kulaklarıma baskı uyguluyorken beni dik konuma getirdi.

Ama bedenimi saran parmakları, benim çelimsiz bedenimi sıkmaktan geri durmuyordu.

Canımı yakıyordu.

Ve ben yine bir şey yapamıyordum.

İşe yaramazın tekiydim, herkesin dediği gibi..

"Deku diyeceğim sana,"

Dedi ve akvaryuma geri bıraktı beni.

"Lütfen beni şaşırtmaya devam et."

Göz bebekleri parladı, öyle ki gözlerimi kamaştırdı.

Merak ediyordum, bundan sonra bana ne yapacağını.

Merak ediyordum, yeni ismimin ne anlam ifade ettiğini.

Ve o büyük ihtimalle pekte umursamıyordu, sorularıma cevap verme kısmını.