KÂĞIT

5.BÖLÜM

Uykulu bir şekilde kalktım çok susamıştım aşağıya mutfağa inmek için kapıyı kapıya yöneldim duyduğum sesle kapıda kaldım Eylül'dü bu biri ile konuşuyordu. Son duyduğum karşısında gözlerim kocaman açılmıştı ne diyordu bu kız neler saçmalıyordu .
EYLÜL:Babam aldı beni işte, bu kıza gerçekleri söyleyecekti ama ne zaman söyleyecek asıl bırakılan o  neden hala burda kalıyor anlamış değilim!
Bir hışımla yanına gittim
SİREN:Ne diyorsun ,neler diyorsun sen!
EYLÜL:Neden bahsediyorsun?
SİREN:Salağa yatma Eylül,daha demin söylediklerin sana kaç kere daha söyleyeceğim babama baba deme diye !
Bir güldü
EYLÜL:Sen Bora Beylice senin baban mı zannediyorsun,Ulaş Beylice abin felan mı yoksa asıl ailesi bilinmeyen sensin?
SİREN:Onlar benim annem, babam, abim kıskanıyorsun çekemiyorsun bizi oynama benimle!
Tam arkamı dönüp gidecekken sesiyle durdum
EYLÜL:Git sor o halde baban sandığın adama,bakalım baban mıymış!
Deyip odasına girmişti doğru muydu bunlar yoksa ayakta mı uyutuluyordum ,bu soruların cevabı babamdaydı aşağıya indim herkes masadaydı
BABAM:Günaydın babasının birtanesi.
ANNEM:Günaydın canım.
Abim ise yanağımdan fıstık aldı ve masaya oturduk
BABAM:Eylül nerede?
SİREN:Bilmiyorum olasındadır herhalde .
Olabildiğince soğuk davranıyordum günaydın bile dememiştim
ABİM:Sende birsey ler mi var bugün halsiz gibisin?
Elimdeki çatalı bıraktım ve sorumu yönelttim
SİREN:Kimim ben ?
Herkes şaşkın gözlerle bana bakıyordu.
BABAM:Prensesim iyi misin,bu nasıl soru?
SİREN:Senin canından mıyım baba ,yada Bora Beylice ,kimin ben kimim !
ANNEM:Güzelim kim olacaksın Siren Beylice sin tabiki bizim güzelimizsin .
SİREN:Gerçek soy adım ne ,nerede ailem ?
BABAM bir hışımla ayağa kalkmıştı
BABAM:Neler diyorsun sen Siren,senin ailen biziz!
Gözlerimden akan yaşları tutamamıştım
SİREN:Yalan söylemeyin artık,uyutulmuşum Eylül haklıymış meğersem bende ona sana baba diyor diye kızıyordum,ne burası evlat edinme evi felan mı!
O sırada kolları birbirine bağlı Eylül'ü gördüm.
EYLÜL:Sen varken evet,sen gidersen böyle bir sorun kalmaz.
ABİM:Ne diyor bu kız baba!
BABAM:Yok böyle birşey çıkar onu aklından sen benim kızımsın ,senin ailen biziz kapandı bu konu.
Ağlamaklı çıkan sesimle bağırmam karışmıştı
SİREN:Hayır kapanmadı Bora Beylice!
BABAM: Bana Bora Beylice demeyi kes !!
Sesi benimkinden daha  fazla çıkmıştı ve yeter bukadar deyip masaya oturdu
Gözyaşlarımı silerek
SİREN:Burada daha fazla kalmak istemiyorum.
Annem denilen kadın bana sarılmak için kalktı geri çekilmiştim
ANNEM:Kuzum sen benim biricik, bizim biricik prensesimizsin.
EYLÜL:Aaa hadi ama anne yapma neden onu başka bir aileden aldığınızı söylemiyorsunuz?
ANNEM:Eylül yeter bu kadar,neler saçmalıyorsun!
EYLÜL:Ben sizin öz kızınız olduğum halde beni evlatlık diye tanışıyorsunuz ama iş yabancı bir kıza gelince Eylül saçmalama ne saçmalama.
ABİM:Anne ,baba bu kız ne diyor biri açıklasın hemen!
EYLÜL:Duydun abicim .
Ağlamam daha da şiddetlenmişti ceketimi aldım ve hızlıca evden çıktım bu neydi şimdi ben 17 yaşıma kadar neredeydi bu kız ,gerçek ailem kimdi neden beni bırakmışlar dı bunları düşünürken carptığım sert bir şeyle durdum kafamı kaldırdığımda onun Kaan olduğunu fark ettim
KAAN:Ne oldu sana!
Sıkıca sarılmıştım ağlamam siddetleniyordu
KAAN:Tamam güzelim ağlama tamam.
SİREN:Götür beni burdan lütfen,gitmek istiyorum.
Elimi tuttu ve arabaya bindirdi ........