“Hotel?”
There she goes again with her “questioning look”. She really looks cute when she’s doing that. Haha, I know I’ve said this already so many times. I can’t help it. Nakakagigil siya. I pinched her cheeks with my right hand. Gulat ulit siya sa ginawa ko. Damoves like andrew ata toh. Kaso may Damoves like Ryza din siya. She quickly removed my hand from her face.
“Ano ba?!” She said while holding her face.
I noticed her face turned red. Hahaha. Kinikilig? Well, sino ba naming hindi kikiligin sa isang andrew . Lakas pa rin talaga ng dating ko sa kanya. Ayaw pa kasi aminin. Pa hard-to-get pa. Your obvious ryza. I smirked.
“You look cute when your blushing Baby.” I smiled at her.
“Tse! Hindi ako nagbablush noh!” Pagtanggi niya.
“Ano ba kasi gagawin natin dito sa Hotel? Bakit ba dito mo ko dinala? Anong oras na? Anong oras tayo uuwi? Gabi na oh, baka hinahanap na ko ng Nanay ko. Hindi pa naman ako nagpaalam. Nakuuu, nakuuu andrew madudurog kita ng pinong pino!” She blurted, then she looked away.
Ang sungit naman netoh, may period ata. Chill lang ako. Cool lang andrew. It’s your fault kung bakit siya ganyan ngayon. I sighed and held her face again.
“We’re having a dinner, ok? And it’s already 9pm. Don’t worry about your Mom. I already got her permission. They know where we are and where we’re going.” I said to her calmly while looking to her eyes and holding her face.
Tinanggal niya ulit yung kamay ko.
“We’re going where? Anong lugar na ba toh? Uuwi ako pagtapos natin magdinner. Aalis pa ko bukas. “ Nagmamatigas parin siya. Habang hawak niya parin yung kamay kong tinanggal niya from her face earlier. I looked at our hands. Nakahalata din, aalisin na sana niya yung kamay niya but I quickly grab it with my both hands. Stared at it then looked to her face again.
“Nasa Batangas tayo. And you’re not going anywhere except with me. You’ll know where we’re going tomorrow.” Binitawan ko kamay niya, sabay baba ng kotse. Daming tanong, gutom na ko. I went straight to the other side of the car para pagbuksan siya.
“Shall we?” Tinabig niya lang yung kamay ko sabay lakad papasok sa lobby ng Hotel. Hay Julie. Kung di lang kita mahal e.
“Manong, yung mga luggage kayo na po bahala ah, pati yung reservations natin paki na lang sa reception. Check in niyo na po. Then sunod na ho kayo agad sa resto nitong Hotel. Thanks!” Mabilis kong bilin kay Manong Ramon.
Pagtanaw ko kay ryza ang layo na. Sus, akala mo naman alam niya kung san pupunta. I ran after her, sabay akbay nung maabutan ko.
“Bakit mo ko iniwan?” Tanong ko. Sumama nanaman mukha niya. Acutally kanina pa naman talaga siya nakasimangot. I haven’t seen her smiled at me yet. Hayyyy. Mapapangiti din kita.
“Ngayon alam mo na pakiramdam ng iniiwan?” She said bitterly. Di na ko kumibo. I just led her to the Hotel Resto.
I really felt guilty. Naalala ko before kame magmigrate sa London noon, di man lang ako nagpakita sa kanya coz I don’t want to see her sad. Gusto ko, yung babaunin kong mukha niya, yung nakasmile para naman di ako malungkot pag naaalala ko siya. I was too selfish then, hindi ko man lang naisip yung mararamdan niya nung hindi ako nagpaalam sa kanya bago ko umalis. I left her nothing but sadness.
…
I grabbed a chair for her as soon as we found a table for two. Lakas ko makagentleman ngayon. Syempre kailangan bumawi sa mga stupidity ko noon. Then I fill the empty chair beside her.
“So what do you want to eat?” I asked.
“Kaw na bahala.” Siya. Then awkward silence. Nagisip na ko ng topic. Bago pa mapanis laway naming dalawa while waiting for the waiter and Manong Ramon as well.
“Naalala mo dati diba gusto mong mangtrip tayo pagkumain tayo sa resto paguwi ko dito? Yung I will talk to the waiter with my British accent then i’ll pretend na that i don’t understand him and will see how he’s gonna react and talk to me.”
“Ewan ko.” Siya. Wow nice talking talaga. Mapagtripan na nga lang si kuyang waiter.
Then lumapit na yung waiter para iabot yung menu. Ginawa ko na nga yung pangtitrip na plano ko. Success. At si ryza, pigil na pigil ng ngiti niya. Yes! Konti na lang, makukuha ko na din ang loob mo. Gotta be quick. I only have few more days to be with you.
To be continued…
