A Bittersweet Girl (On-going)

Chapter 10

Chances

We all made mistakes and we always seek for chances to make it right. But is chances enough to forget the mistakes that has been done?

Majority believes that it's always easy to forgive, but not to forget.

"Rachelle?"

"Ha?"

"Ayos ka lang? Kanina ka pa tulala? May problema ba?"

Ha? Napaayos ako nang upo sa kaba. Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako nakatulala sa kanya.

Seeing his brown chiseled eyes give me heart ache. Natatakot akong klaruhin ang isipan at nararamdaman ko. I'm scared that I might hurt him badly. Hindi ko kaya.

"Do you regret coming with me? Do you want to come back home?"

Parang pinipiga ang puso ko. He's hurt, too. His eyes is so transparent that it shows feelings.

Gusto ko m'an sabihin na ayaw ko nang tumuloy sa Caramoan kasama siya dahil sa malabong emosyon ko pero parang hindi ko kaya. Masyadong nakakahabag ang mata niya para hindian.

"I'm sorry." I looked down. "I didn't mean that way. May mga uncertainty lang talaga siguro ako pero tutuloy tayo."

His thumb touches my chin. Nag-angat ako nang tingin.

"I'm sorry if you're not comfortable. But I promise to make this chance worth it. Huwag kang ma-pressure. If you don't feel coming back to me again after this date, it's okay. Masakit m'an pero tatanggapin ko. Mahal kita."

His face redden. Lumapit ito kaya napaatras ako.

Luminga ako sa likuran, natatakot na baka may nanunuod sa amin.

Muli siyang lumapit kaya nahawakan ko ang dibdib niya. I didn't mean to offend him pero hindi ko kayang halikan siya. Pakiramdam ko ay nagtataksil ako kahit wala naman ako pagtataksilan.

"Ma'am, Sir, water?"

Napatingin ako sa flight attendant na may hawak na malaking bote ng mineral water. She's smiling pero mahahalata sa mukha nito ang kunot na noo.

Narinig ba niya ang pinag usapan namin?

"I'm sorry for disturbance but would like to drink water?"

"Amm. Yes."

Mabilis naman itong naglagay ng tubig sa plastic cup at inabot samin. Mabilis ko rin itong nilagok. Kinakabahan ako.