ZÜLAL

9.BÖLÜM

   MUTLUYKEN MÜZİĞİ DİNLERSİN MUTSUZKEN SÖZLERİNİ...
🌹🎶

  Dudaklarında hayırsız bir sırıtışla bana bakan, hayırsız bir çift mavi göz vardı karşımda. Eli kolumda aramızda ise iki adım vardı. Kolumu hızla elinden çekerek rahatsız olduğumu belirttim. Eli havada kalınca gözleri eline kaydı sonra tekrardan beni buldu.

"nasılsın melek yüzlü iyimisin?" yüzündeki sırıtış silinip yerini düz bir hal almıştı. Dudaklarıma hoşnut olmayan bir tebessüm yerleştirip "teşekkür ederim Asaf abi sen nasılsın?" abi kelimesini bastırarak söylediğimde kaşları çatılmıştı.

Yalandan oksürüp tekrardan söze başladı, "mesajıma neden cevap vermedin ve ben senin o mesajı gördüğünede eminim?" cümleyi kurduktan sonra kaşlarını havaya kaldırmıştı.

"ben mesaj falan görmedim Asaf abi kusura bakma size iyi günler" konuşmaya niyetimin olmadığını bu şekilde gösterdim inşallah anlamıştır. Arkamı döndüm ve her zaman ezberlediğim yoluma devam ettim.

Bize misafirliğe geldiğinde sevmedim zaten o bakışları ileriki zamanda da bela açmaz inşallah. Düşüncelere dalmışken  kolumdan biri tutmuştu. Çantamı kaldırmış tam arkamı dönüp vuracağım zaman menekşenin yüzüyle karşı karşıya geldim.

"yavaş be kızım benim ben" ardından ise hemen bu cümleyi kurmuştu. Hangi ara nefesimi tuttuğumu bilmiyordum, hızlıca nefes alıp verdim yoksa bir dakika daha nefessis kalsam kara basan çökmüş gibi hissedecektim  sanki.

"dalmışım canım kusura bakma" gözlerimin içine bakıyordu, sanki birşeyler ararmışcasına. Önce Dudaklarında tebessüm belirdi sonra bulunduğumuz sokak benim evimin sokağı değilmiş gibi dünyanın en saçma sorusunu yöneltti.

"Eee nereye gidiyorsun böyle dalgın dalgın?" "hmm nereye gidiyorum öylemi sorumuz bu? Bir gözlerini iyice aç bakalım menekşecim biz şuan kimin sokağındayız?"

Etrafa göz gezdirdikten sonra bana baktı "aman neyse canım ben şey için gelmiştim yanına, bugün bize gidelimmi diyecektim?" elimi kaldırarak kendimi işaret ettim. "hayır anlamadığım neden size gidiyorum?"

"ramazanlik yaklaşıyor ya hazırlık yaparız diye düşündüm. Ama sen Asaf abi var diye rahatsız olacaksan onlar akşama misafirliğe gidecekler o yüzden evde kız kızayız."

Kız kızayız kelimesini elini tırnak işareti yaparak söylemişti. Bu hareketine gülerek" tamam gelirim ama fazla kalamam şimdiden söyleyeyim "

Menekşeyle ayrıldıktan sonra hızlıca evime gelmiştim. Kapıdaki ayakkabılara bakılırsa kesin misafir vardı. hemen kapıyı anahtar yardımıyla açarak içeriye adım attım, salonda annem elinde çay bardaklarıyla misafir odasına doğru ilerliyordu.

Feracemi asarken annemden gelen emirlere karşı kafamı sallıyor sonrada "hı hı, peki" gibi tepkiler veriyordum. Mutfağa geçip elime üç tane tabak aldım birini sağ kolumun üzerine koydum diğerini sağ elime sonuncusunu ise sol elime alarak misafir odasına ilerledim.

Kapıya geldiğimde sol kolumla  kapı kulpunu aşağı doğru çekmeye çalıştım ama başarılı olamamıştım, aynı işlemi sağ kolumlada yaptım yine başarılı olamadım. Tam pes edip salonda duran masanın üzerine tabağın bir tanesini koyacaktım ki kapı açıldı.

Tam şuan karşımda duruyordu hani kabinde edepsiz bir şekilde karşılaştığım adam. Gözlerindeki kahve rengi o kadar koyu duruyordu ki siyaha çalan renkler olur ya hani işte onun gibiydi. Baktıkça baktıran. Yutkunma gereği duymuştum kendimde.

Tekrar aynı pozisyonda ilerlerken kolumun üzerindeki tabak bir an  kımıldar gibi oldu sonra teni tenime değmişti çünkü sallanan tabağı eline alarak içeriye geçmişti. Koltuğa oturup tabağı önünde bulunan sehpaya koydu.