Chapter Twenty-Two

43.3K 1.2K 485
                                    

If this was a dream, I hope no one will ever wake me up.

Mahimbing ang tulog ni Saint sa tabi ko. Ito ang unang beses na nauna akong magising sa kanya kaya sinamantala ko na para mapanood siyang matulog.

He looked dangerous even in his sleep. His eyebrows were long and thick. Nakakulot pa ito kaya parang ang sarap hawakan.

His cheekbones were high and sharp, a distinctive feature of a male model. Maingat kong iangat ang kamay para padaanin ang daliri sa kanyang matangos na ilong. Kumunot nang bahagya ang noo niya kaya napahinto ako. I quietly snickered.

I don't remember being this happy before. It feels like it's been forever since I last felt something remotely close to this. I never thought it was possible for me to be this happy again. Happy is not even the right word. I feel euphoric.

I've been in so many relationships and none ever made me feel this way. It's always been what they could make me feel. With Saint, it's different.

Hindi ko kailangan gumawa ng ibang pagkatao para lang magustuhan niya. I didn't have to be his ideal. He makes me feel like I'm enough.

"Done watching me sleep?" he croaked.

I froze like a deer caught in headlights. Umayos ako ng higa. "Hindi naman kita pinapanood."

Saint chuckled. Inabot niya ang bewang ko at hinila ako palapit sa kanya. Nasiksik ang mukha ko sa kanyang dibdib. Pati ang mga binti niya ay ipinulupot niya sa akin at niyakap nang mahigpit.

"Let's sleep some more," he murmured on top of my head. It was so tempting. Para akong natutunaw sa init ng yakap niya.

"May pasok ako," nakangusong sagot ko kahit na hindi niya kita.

Hindi agad gumalaw si Saint. Niyakap niya muna ako nang mahigpit bago pinakawalan. Umupo siya at nag-stretch.

"Go shower first. I'm gonna make you breakfast," he said.

I smiled brightly and nodded. "Okay."

My morning routine is jogging for thirty minutes pero hindi ko na 'yon magagawa dahil mas pinili kong panoorin si Saint sa pagtulog. Maybe I can jog at night.

Naligo ako at nagbihis na muna. Mamaya na lang ako mag-aayos kapag naliligoa na si Saint. He was still in the kitchen when I found him. He was still topless with only boxer shorts on. His muscled and broad back was on display.

Hindi ako agad nagsalita. Sumandal na muna ako sa pader at pinanuod siya. His right hand was busy with something in front. Ang kaliwang kamay ay inabot ang mug at ininom niya 'yon. I heard the clicking of the stove.

He was drinking from his mug as he turned. He was holding a pan on his other hand. He probably saw me from his peripherals. Tumigil siya sa pag-inom. He completely faced my direction and sexily raised a brow. Mas yummy siya kapag nakaharap. He was obviously a gym body with his hard chest and drool-worthy abs.

"What?" he asked.

I laughed and shook my head. "You look like a domesticated wife," I teased him.

"You mean domesticated husband?" balik niya.

I flushed. Pinilit ko rin makabawi agad. I raised my hand and waved my fingers at him. "Singsing muna."

"Baby, are you asking me to propose to you?"

Nanlaki ang mga mata ko at napaayos ako ng tayo. "What? I'm not!"

Saint pouted. Parang nang-aasar lang na malungkot siya. "Too bad," sabi niya at tumuloy na sa paglalakad patungo sa dining area. Ibinaba niya ang mug sa table at isinalin ang hotdogs sa plate.

Embrace the Suck (Bad, #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon