My Magical Journey [EDITING]

Chapter Seven

NAALIMPUNGATAN ako na parang may nakatingin sakin Kaya nakiramdam muna ako sa paligid Kasi mukang bumigat ang atmosphere sa loob.

Ahh kaya naman pala kaklase ko pala tong apat na to? Abat sa tabi ko pa talaga naupo ang daming bakante sa harap namin eh. Tsk. Hayaan na nga.

Umangat na ako at naupo nang maayos at dumekwatro habang nakatingin sa nagtuturo sa harap. Para silang mga robot. Halos walang gumagalaw sa mga estudyante pati na ang guro alam ko naman na nangiginig na Yan eh. I wonder kung humihinga pa ba sila haha kung katulad lang ako nung dating ako tatawanan ko Sila eh.

Kinuha ko nalang ang sketch book ko sa bag at lapis ko mahilig kasi ako mag drawing. Pero sa di sinasadyang pagkakataon eh nalaglag ang sketch book ko. Natahimik ang paligid at dahang dahang lumingon dito sa likod ang LAHAT.

Whahahahahaha!!!!

Halos lumagalpak na ako sa kakatawa sa itsura nilang LAHAT! Pano yung guro namin nailaglag ang marker tapos yung mga classmates ko naman parang nasa horror movie nang lumingon samin. Whahahahahaha!!! Lt talaga!

“Ppfftt... Sorry nalaglag. Continue your lesson”

Pag uutos ko sa kanya na dahang dahang tumango naman ang guro. At ang mga classmates ko ay parang nabunutan nang tinik na malaman nilang di pa sila mamamatay! Whahahahahaha!!!

At dahil nga tuwang tuwa ako ngayon. Sila nalang ang idrawing ko yung itsura nila kanina haha. Dahil inspired ako sa pag do-drawing eh diko napansin na nag bell na pala at naiwan nalang kaming lima dito sa loob.

Nagkibit balikat nalang ako at tinangay ang sketch book ko at naglakad na paalis wala na naman akong mapalala eh. Alam Kong binabantayan nila mga kilos ko ano naman tsk. Pasalamat sila good mood ako ngayon.

Naglalakad na ako ngayon sa hallway at mga nagbubulungan naman sila tungkol Sakin. Wala akong pake sa kanila good mood ako ngayon matakot kayo pag na bad mood ako.

~Months Later~

ILANG BUWAN na akong nag aaral dito sa Smith university. Aww diko ba nasabing samin tong paaralan na to? Well Mafia Boss ang daddy ko so anong ine-expect mo. Walang ibang nakakaalam na ako ang anak ni Daddy sa university pwera nalang sa mga nagtatrabaho dito dahil may di kanais nais ang nangyari Nung nakaraang linggo.

(*First day of school nya nung lumabas sya dahil nag bell na. Nung good mood sya)

NAGLALAKAD lakad lang ano dito sa may likod nang main building nang may narinig ako gamit ang hearing ability ko. Kumunot ang noo ko sa mga narinig ko kaya dahang dahan akong napalibutan nang maitim na aura.

Kasasabi ko lang kanina eh wag nyo akong i-bad mood tsk.

“Oo malapit ko nang mapabagsak tong university ni Smith.... Yes ako nang bahala... Oo naman di sya maghihinala... Uto uto naman si Smith eh naniwalang mapagkakatiwalaan ako.”

Di ko na pinakinggan pa ang sasabihin nya ay agad na umalis Doon para bumalik sa room nawalan ako nang ganang kumain ngayon.