Zehir

Parti Günü

Evet sonunda parti akşamının sabahına uyanmıştım.Yatağımda iyice gerinirken aklıma gelen ilk şey bu olmuştu.Ekim ayında olmamıza rağmen bugün havanın güzel olduğunu odamdan içeri sızan güneşten anlıyordum.Yatakta biraz daha oyalandıktan sonra ayağa kalktım.Nedense bugün erken kalkmıştım hemde daha alarm çalmadan.Saat şuan 6.25'di.Aynanın karşısına geçip saçlarıma baktım ve evet yıkanması gerekiyordu.Hemen banyoya girdim ve duş aldım.Okul kıyafetlerimi giyinip mutfağa girdim.Mis gibi kahvaltı beni bekliyordu.Herkese günaydın dedim ve oturdum.Fakat Aleyna yoktu.Odasına gitmeye karar verip ayaklandım. Habersizce içeriye daldığımda saçlarına maşa yapmakla meşguldü.

"Hayırdır,ne bu maşalar falan."

"Ne var, her zaman sen güzel olamazsın ya."

"Diyene de bak hiç birşey yapmasan da benden daha güzelsin be."

Gözlerini devirerek saçlarını yapmaya devam etti.

"Tamam git artık dikkatimi dağıtıyorsun."

Bu sefer ben gözlerimi devirdim ve söylendim.

"Fazla geç kalma da kahvaltıya gel."

Odadan çıktım ve tekrar masaya oturdum.Aslında ne için süslendiğini biliyordum.Kesin o aşık olduğu çocuğa güzel görünmek için yapıyordu.Pek umursamadan kahvaltımı yaptım.Ve o an aklıma ilaçlarımın bitiyor olduğu geldi.Ama babama söyleme cesaretinde bulunamadım yine.Ben küçüklükten beri böyleydim.Kim olursa olsun birşey isteyemez çekinirdim.Ne kadar onların kızı olsam da onlara yük oluyormuş gibi hissediyorum.Elimde olan birşey değildi.Bu seferlik ertelemeye ve tamamen bitince söylemeye karar verdim.

Saate bakınca çoktan 8 e yanaştığını görmemle ayağa kalktım,onlarla vedalaşıp okula doğru yola koyuldum.
Elifle beraber gelmiyorduk çünkü Elif sınıf başkanı olduğu için erkenden gelip yapması gereken bazı şeyleri hallediyordu.Bazen beraber gitsek ne güzel olur diye düşünmeden edemiyordum.En sonunda okula gelmiştim.Okula girip sınıfa ulaştığımda kısa geleneksel günaydınımızın ardından sırama oturdum.Elif yoktu,yine beni kimle aldatıyordu bu kız? İstemsizce kaşlarımı çatarken sınıfa Elif ve Erçil girmişti.Neyse ki yabancıyla değildi,buna sevinebilirdim.Elif hızlıca yanıma oturup yanağıma bir öpücük bıraktı,Erçil ise elime dokundu.

"Dilem çok güzel bir haber aldım şuan nasıl mutluyum bir bilsen."

"Neymiş o güzel haber."

"Partiye Furkan da gelecekmiş."

"Senin adına sevindim,onu kesmeye fırsatın olucak."

Erçil de gülümseyerek kafasını salladı.
Artık şu Furkan denen çocuğu çözmeye çalışsam iyi olacaktı.Eğer gözüm tutmazsa Elif'in kendini kaptırmasını istemiyordum.Nasıl biri olduğunu öğrenirsem ve eğer Elif için uygun biri değilse,belki Elif'i vazgeçirebilirdim.Çünkü kötü insanlarla takılsın istemiyordum.O mutlu olmayı hakediyordu.

Öyle böyle derken okul bitmişti ve biz Eliflerin evine doğru yola koyulmuştuk.Çok geçmeden eve gelince anneme Eliflerde hazırlanacağıma dair kısa bir mesaj attım.Elif çoktan kıyafetleri dolaptan çıkartıp yatağın üzerine koymuştu.Sonra aklına birşey gelmiş gibi bana bakarak:

"Yemek mi yesek ya acıkırım şimdi ben oraya gidene kadar."

"Valla çok güzel olur bende kurt gibi açım."

Mutfağa doğru koştuk.Bu hallerimiz bana çok komik geliyordu.Elif hemen tabağa yaprak sarma koydu ve oturdu masaya.En sevdiğim yemekti yahu bu ne şans.