A/N: Dedicated sa favorite MHIAMB author namin!!! Hi ate Yana! (^0^)
_________________
Chapter 7: Right here beside you
Umalis na si Dannah kaya naiwan kaming dalawa ni Clark.
I sighed and looked at Clark… he was staring at me… but not with his usual stare, he was staring at me with his cold eyes…
“C-clark…” pinilit kong lumapit sa kanya kahit na natatakot na ako… when I was a length away from him… I tried to caress his cheeks, I tried to make him feel na hindi siya nag-iisa…. Pero ang mas ikinagulat ko… he swatted my hand away… harshly…
“ Get the hell away from me” he harshly said atsaka tumalikod sa’kin… pero hindi nakatakas sa paningin ko ang hirap, sakit, galit, dismaya at regret na rumepleksyon sa magaganda niyang mata… and I knew then, na hindi siya ok… he needs someone to comfort him… he needs me…
Mabilis kong hinawakan ang braso niya at pilit na iniharap siya sa’kin… luckily nagawa ko naman…
“Clark, alam kong nasasaktan ka, nahihirapan at nagagalit pero please… kahit alam kong ako ang dahilan kung bakit ka nagkakaganito… sana naman bigyan mo ako ng chance para makabawi sayo… kahit hindi mo sabihin… Alam kong kailangan mo ng makakasama ngayon… kailangan mo ng kaibigan na iiyakan mo, na makikinig sayo… at alam mo Clark? Handa ako… handa akong maging panyo mo… maging clown mo, maging pamilya mo… handa akong maging dahilan ng pagngiti mo Clark… pagbigyan mo ako… ayoko na nagkakaganito ka… ayaw kong nasasaktan ka… please naman oh…” Hindi ko na kinaya… I cried, sa harap niya…
Inilabas ko ang lahat ng sakit at sama ng loob na kanina ko pa pala kinikimkim… Pero si Clark? Nakatingin lang siya sa akin, walang emosyon ang mukha… ang kaninang nasasaktan niyang mata ay tinabunan niya ng lamig at galit… Clark, bakit mo minamaskara ang totoo mong nararamdaman? Nasasaktan ka diba? Nanghihina ka? Dapat umiiyak ka…
I stood up and wiped my tears away… tama, hindi ako ang iniwan dito, si Clark ‘yun. Hindi dapat ako maging mahina sa harapan niya, kailangan kong maging matatag… para sa kanya…
“ Clark, nakikinig ka ba? Guso ko lang nama—“
“I don’t need you” he coldly said… gusto kong umiyak pero pinigilan ko… Hannah nagmamakaawa ako, wag ngayon… wag muna
“Hindi Clark, alam nating dalawa na nahihirapan ka, nasasaktan… kaya please bigyan mo ko ng cha—“
“ F*ck!! Can’t you understand huh?! I said I.DONT.F*CKING.NEED.YOU!!!” sinigawan niya ako… yung mata niya nagbabadya ng galit at dismaya…
“ I don’t need someone to be there for me… I don’t need a friend… I don’t need a f*ckin girl who will say she’ll never leave me when the truth is she will!!! All people will!!! They will leave me, sooner or later they will… and when that time comes, I don’t want anybody to cheer me up!!! I don’t need anyone!!! I don’t need you!!!” Sinasabi niya ang katagang yun habang umiiyak, pero ni hindi man lang siya nag-abalang punasan ang mga luha niya…
Mabilis akong lumapit para sana punasan ang mga luha niya, pero…
*BOOGSH!!!*
I cried, hard… sh*t, he just pushed me to the ground, harshly… at iniwan niya ako, iniwan niya akong nasasaktan… palagi naman…
I again stood up, I was tired physically and emotionally… but being the noob that I am, Sinundan ko siya… sinundan ko si Clark… Oo nga’t tinulak niya ako palayo sa kanya… pero hindi yun dahilan para tumigil ako… alam kong nagpapakatanga ako pero mahal ko yung taong yun eh… Kahit ako masaktan at maiwan… okay lang, basta alam kong magiging masaya si Clark tatanggapin ko…
BINABASA MO ANG
Loving Him From Afar
Teen Fiction"Loving you is the most painful feeling...." -Hannah Arcadia **** INTERESTED? BASAHIN NA ANG BUONG STORYA AT NANG MALAMAN NIYO KUNG BAKIT MASAKIT MAGMAHAL SA MALAYO!!! <3 A story by: gimme_four
