Yıllar Sonra !

3.Bölüm | Buna dayanabilecek misin ?

Merhaba canlarım :)

Yeni bir bölüm biriktirmesindeyim :)

Bol bol bölüm yazacagım zamanı gelincede yayınlayacağım :)

Şimdiden hepinize teşekkür ederim destekleriniz için çok sağolun :*

Multideki sözler hikaye ve kurguya çok uyduğu için koydum.

İyi okumalar bebekler :*

Zaman en büyük acıları dindirir derler öyledir belkide bilemem. Benim acım özlemimdi. Birini özlemek görememek o kadar acıdır ki kalbiniz paslanır sanki düşmeye görün ki benimki üç yıldır kir pas ve özlemle dolu. Geçmeyecek biliyorum olmayacak ne onunla ne onsuz..

Bende şimdi zaman'a bırakıyorum.. İyleşmeye çalışan kalbimi zaman'a bırakıyorum.

Gözümden yaşlar düşerken arkasından bakıyorum yine. Yine.diyor beynim yine gidiyor işte.. Sen yine arkasından bakıyorsun..Durdurmuyorsun bile..

Gözyaşlarım daha fazla akarken Emir'e dönüyorum.

-Emir ben ben kendimi hiç iyi hissetmiyorum sen kendin yesen öğle yemeğini eve gitmek istiyorum.

Emir affalamış ve merak dolu yüzle bakıyor bana kolumu tutarken.

-Zeynep iyimisin bir sorun mu var ?

Kafamı sallıyorum.

-Yıllar önce yaptığımı yapmaya gidiyorum.. Yanlız kalmaya.

-Zeynep senin için endişeleniyorum. Konuşmak istermisin?

Yine kafamı sallıyorum.

-Yanlız kalmak istiyorum. Lütfen daha fazla soru sorma.

Diyor ve arkamı dönüp yürümeye başlıyorum. Beni sakinleştiren yere gidiyorum yeşilliğin ve mavinin tonuna sahil kenarındaki kafemize. Keremle kafemize.. Onun ilk gidişindeki gittiğim gibi yine gidiyorum oraya. Elimdeki telefonumu kapatarak yanlız kalmak istiyorum çünkü. Olmayacağını bilsem bile deneyecegim bunu. Derken aklıma bir şarkı nakaratları geliyor.

Göz görmeyince gönül katlanır derler ondan biraz uzak olsam yeter. Ama hiç yanlız bırakmaz anılar çünkü en çok misafir severler...

Sahile geldiğimde şaşkınlığım kat ve kat yayılıyor suratıma. Sahili izlerken herzamanki oturduğum yerde oturuyor Kerem. Yıllar sonra yine aynı yerlerdeyiz ayrı bedenlerle. Cesaret edip yanına gitmek istiyorum. İçimden bir ses git desede bir yanım gitme herseyi maf edeceksin diyor.

Ben zamanında peşinden gitmeyerek üç yılımı kaybettim. Şimdi bir üç yıla daha tahammülüm yok.

Diyorum yavaş adımlarla yanına gidiyorum. Ses çıkartmadan dikiliyorum arkasına. Önce ne yaptığını anlamasamda parmagıyla oynuyordu. Bir saniye alyans bizim alyansımız oda benim gibi çıkaramamış alyansını.. Mutluluktan yaşlar düşerken yanaklarıma dayanamayıp omuzuna dokunuyorum.

-Kerem.

Diyorum olağan üstü kısık sesimle. Affallasada arkasını dönüyor. Yüzündeki yaşlara yeni bir yaş eklerken.

-Zeynep.

Diye biliyor oda kısık sesiyle sonra ise devam ediyor.

-Hayalken bile güzelsin. Yıllardır hayalinden başka Zeynep görmüyorum. Herkezi sen görüyorum herşeyi sana odaklıyorum. Gitme hayalde olsa gitme.

Diyor daha fazla ağlarken. Şaşkınca yanaklarına koyuyorum ellerimi..

-Kerem ben hayal değilim. Benim Zeynep.

Diyorum çaresizce. O ise bu sefer inanmış olacakki biraz ciddiliğinden arınıp elleriyle yüzümü okşuyordu.

-Seni çok özledim Zeynep.

Diyor neredeyse fısıldayacak kadar küçük çıkacak ses tonuyla. Bense tepki vermeden sadece gözlerine bakıyorum. Bende seni özledim. Demeye yeltenmiyor dilim. Sessizliğimi koruyorum yosun gözlere bakarak.

-Döndüm artık bırakmam seni.

Diyor nefesini boynuma üflerken. İçim ürpersede..

-Kerem yapma.

Diyebiliyorum sessizce kaçmak istiyorum ondan bağırıp çağırmak istiyorum. Sonra ise o mükkemel bahar kokusu doluyor burnuma ben esir oluyorum. Elim kolum bağlanıyor adeta sadece kokusundaki huzura yelteniyor vücudum.

-Herşey için geç kaldık Kerem.

Diyorum biraz ağlamaklı birazda pişmanlık barındıran sesimle. O ise ellerini yavaşca yanaklarımdan indirip üzgün bir şekilde gözlerime bakıyor. Ve sonra yine gidiyor..

Ve benim aklımdan geçen kelimelerle bir damla daha düşüyor gözlerimden.

-Yine arkasından bakıyorsun giderken bu sefer buna dayanabilecekmisin ?

Giden sen olunca..

Ardında bıraktığın ayrılık,

Kokusu bile yakıştı bana,

Yanlızlık bile yakıştı giden ,

Sen olunca..

Bölüm Sonu..