my reflection

~seni kurtaracağım~

"vay zor kız ayakları he. Sevdim bunu."
"Pislik herif!"
Diye bağırdım. Sonra arkama bile bakmadan çıktım odadan. Nedim'in odasına girdim
"Senden nefret ediyorum! Oğlumun bu durumda olmasının sebebi sensin. Bundan keyif alıyosun dimi?"
Geldiğimi anlayınca bana dönüp
"Siz burda napıyorsunuz?"
"Nedim Bey'in yanına geldim. "
"Müştemilata geri dönün."
"Gidemem. Agah bey Nedim Bey'in yanında durmami söyledi. O gelene kadar burdayım."
"Ya sen kim oluyosunda benimle, şeniz Karaçay la böyle konuşabiliyorsun."
"Ben sadece görevimi yapıyorum. "
"Sen-"
Lafı yarıda kalmıştı. Nurten abla yanımıza gelmişti.
"Şeniz hanım. Agah bey sizi çağırıyor."
"Tamam geliyorum. Seninle işimiz bitmedi."
Diyip çıktılar
Nedim'in yanına gittim.
"Bu kadın sana neden böyle davranıyor? Neden yapıyor daha doğrusu. Keşke seni burdan bu kadindan, zulmünden kurtarabilsem. Ama merak etme seni iyileştireceğim Nedim. Hep yanında olucam."
Nasıl vicdanı buna el veriyor anlamıyorum.
Kapı açıldığında direk bakışlarımı oraya çevirdim. Agah bey yanında biri yle gelmişti. Tahminime göre doktordu.
"Sen gidebilirsin hemşire."
"Peki agah bey."

Dışarıya çıkar çıkmaz o ruh hastasını görmüştüm. Hemen yanından geçip gitmeyi düşünüyordum ama kolumdan tutmasıyla kendimi sinirle çektim. "Sen ne yaptığını zannediyorsun!"
"Bilmem. Sadece evimdeki bu gizemli kızın kim olduğunu merak ediyorumdur belkide "
"Merak etmene gerek yok. Yakında öğrenirsin zaten."
Hemen yoluma döndüm. Şeniz Karaçayla denk gelmiştim. Bi bana bide oğluna bakıyordu. Yanından geçip gittim. Bakışlarını üzerimde hissediyordum hala. Ama umrumda değildi. Köşkten çıkıp müştemilata gittim hemen.
"Kızım noldu? Neden seni çağırdılar. Anlatsana kızım."
"Anne sonra anlatsam. Geç oldu. Uykum var. Hadi uyuyalım mi?"
"Cemre. Bişey yok dimi kızım."
"Kız ne olabilir ki? İlk günden Allah Allah."
Babaannem araya girince fırsattan istifade Edip odama gittim. "Cemre!" "Bırak kızı seher dinlensin."

Pijamalarimi giyip kendimi yatağa attım. Uyumaya hazırlanırken içeriye kardeşim girmişti.
"Abla agah bey seni neden çağırmış?"
"Bundan sanane ceren. Seni ilgilendirmez."
"Hala küsmüsün bana."
"Uykum var izninle."
"Evin oğlunu gördün mü peki"
"Görmedim. Hem seni ne ilgilendirir? Aa doğru onunla evlenmeye gelmiştin dimi? Ama sonuç. Senin yüzüne bile bakmıyorlar "
"Abla! Haddini bil. Ablam falan demem kırarım kalbini."
"Kırsana hadi kır. "
İçeriye annemin girmesiyle sustuk ikimizde.
"Kız yine noluyo size. "
"Kızına sor!"
"Ceren anneme bağırma! Bu ikimizin arasında"
"Yatın uyuyun. Sabah konuşucaz. Şuan olmaz. Cemre seninle ayrı konuşucaz zaten. Şimdi kafa şişirmeyin. İkinizde uyuyun. "

Bunları söyledikten sonra çıkıp gitti.
Bende yatıp arkamı döndüm. Bu sinirle nasıl uyurdum bilmiyorum ama. Uyumalıydım bi şekilde.
Ama şuan sadece düşündüğüm tek kişi vardı. Nedim...

2. Bölümün sonuna geldik. Görüşleriniz benim için önemli. Beğendiniz mi? Ballarım. 🌸😁