my reflection

"Anneler Günü"

"anneciğim bu senin için"

Oğlunun elindeki gülü görmesiyle gülümseyip gülü eline aldı.
"bu hayatımda aldığım en güzel hediye."

Nedim annesine yaklaşıp yanağına bir öpücük kondurdu.

Nedim gözlerini yavaşça açtı. Bu rüyadan uyanmak istememişti. Bugün anneler günüydü ve onun annesi yanında değildi.
Hazırlanıp aşağıya indi.

Cenkle damlanın neşe dolu seslerini duyunca oraya yöneldi.
"anneler günün kutlu olsun benim güzel annem"
İlk önce damla hediyesini verip annesine sımsıkı sarıldı. Şeniz ise halinden memnun bir şekilde gülümsedi.
Sonra cenk annesine sarılıp hediyesini verdi.
"sizin varlığınız benim en büyük hediyem zaten ne gerek vardı? Sizi çok seviyorum."
"bizde seni çok seviyoruz anneciğim."

Nedim yutkunup yavaş adımlarla dışarıya çıktı.
"Nedim oğlum sen iyi misin?"
Boş gözlerle amcasına baktı.
"iyiyim" demekle yetindi. Amcası iyi olmadığını anlamıştı. Ama nedenini anlayamamıştı.
Nedim yanından yürüyerek geçti. Köşkü terk etti. Zorlansada yürümeye devam ediyordu. Derin bir nefes alıp devam etti. nereye gideceğini gayet iyi biliyordu.

Cemreden

Civan kaş göz yaparak bana bişeyler anlatmaya çalışıyordu
"noldu?"
"ne noldu?"annemin sorduğu soruyla ikimizde ona döndük sonra ceren geldi.
Elinde bir hediyeyle girince şaşırdık. Tabi ya bugün anneler günüydü. Arkasına almıştı hediyeyi.
" anne ya Bi içeri gelsene birşey göstericem sana."
"ne göstericeksin oğlum?"
"ya sen bi gel."
Annemle civan içeriye gidince ceren elindeki hediyeyi koltuğun üstüne koydu.
"siz bişey aldınız mı?
" daha yeni kalktık sen ne ara gittin? "
" ben giderim. Bu arada senin hediyeni de unuttum sanma. " diyip babaannemin yanına gitti. Yanağından öpüp hediyesini verdi.
" ayol ne gerek vardı. "
" vardı vardı. "
" şimdi açmayayım ben seherde alsın hediyesini birlikte açarız "
" tamam babanne ama anneme belli etme. "
" bak Cemre annem girer girmez anneler günün kutlu olsun diye birlikte söyleyip hediyesini vericez. Civanın haberi vardı zaten. "
" tamam. "
Civan annemin gözlerini kapatıp içeriye getirmişti. Hep birlikte
" anneler günün kutlu olsun annem " diyip sarıldık.
" Ay bensiz olmaz. "diyip babannemde bize katıldı.
Hediyesini verdikten sonra dışarıya çıktım. Hala inanamıyordum. Nedim yürümeye başlamıştı. İyileşmişti. Bir yandan mutlu bir yandan mutsuzdum. Haftalardır ondan kaçıyordum. Ne olursa olsun o cerenle evliydi. Acaba nasıl hissediyordu? Bugün anneler günü ama nedimin annesi yanında değildi. Keşke yanında olabilseydim.

Nedimden

"seni görmeyeli yıllar oldu. Ama bak geldim. Dimdik karşındayım."
Elimdeki gülleri mezarının üstüne koydum.
"gülleri çok severdin. Senin için en iyisini aldım geldim."
Titrek bir sesle "anneler günün kutlu olsun. İyiki benim annemsin. Seni çok seviyorum."
Kendimi toparlayıp taksiye bindim. Karaçay kökünü tarif edip yolu izlemeye başladım. Köşkün önüne geldiğimizde inip mutfağa gittim. Orda olduğunu biliyordum. Arkası dönüktü. Yemek yapıyordu. Yavaşça yaklaştım. Omzuna dokundum. Arkasını dönüp bana baktı. Gülümseyip "paşam sen miydin? Bi isteğin mi vardı?"
Arkamdaki çiçekleri çıkarıp nurten ablaya verdim. "anneler günün kutlu olsun nurten abla." gülümseyip bana sarıldı.
"sağol paşam. Çok güzel bunlar."
"nurten abla ben gideyim artık."
"Bi isteğin olursa ben burdayım söyleyebilirsin."
"tamam nurten abla."
Mutfaktan çıktım bahçeye gittim. Annem şuan yanımda olsaydı onu mutlu etmek için elimden geleni yapardım. O kadar iyi bir kalbe sahipti ki babam onu hiç hak etmemişti. Onu şenizle aldatmıştı.

"Nedim" cemrenin sesini duymama ona döndüm. Gerçekten oydu. Haftalardır benden kaçıyordu. Şimdi birden karşıma çıkınca şaşırmıştım.
Yavaşça yanıma geldi.
Bakışları yerdeydi. "nasılsın?"
"iyi." soğuk bir sesle cevap vermiştim. Ne zaman umrunda olmuştum ki şimdi de ona gerek yoktu.
"ben sadece yanında olmak istedim."
"olma. Yanımda olmana gerek yok."
Bir anda gözlerini gözlerime dikti. Bu sefer ben gözlerimi kaçırdım.
"Nedim biliyorum bana kızgınsın ama böyle bir günde seni yalnız bırakacağımı sanma."
"acıyor musun bana?"
"ne? Sana acımıyorum Nedim. Neden böyle düşünüyorsun?"
"annem yok diye bana acıyorsun. Bu yüzden geldin? Sen ne zaman yanımda oldun Cemre? Şimdi daha fazla kalbini kırmadan git."
"peki." yanağından bir gözyaşı akıvermişti. Onu üzen kişide ta kendisiydi. Gözyaşını silmek ona sarılmak istesede yapamadı. Kısa bir süre sonra Cemre de gitti.

Cemreden

Gözyaşlarımı silip içeriye girdim.
"ee napıyorsunuz bakalım iyi misiniz ben gayet iyiyim."
"aaa noluyor be buna? İçine cin mi kaçmış ne olmuş?"
"vallahi benden uzak olsun da."
"ya ne biçim konuşuyorsunuz öyle. Ben konuşurum kızımla."

Annem yanıma geldi.
"neyin var kızım? Noldu?"
"bişeyim yok anne. Çok iyiyim merak etme."
"ben şu beş karşılık suratına mı yoksa sözlerime mi inanayım?"
Gözlerimi kaçırdım.
"anneler anlar. Siz saklamaya çalışsanız da biz anneler anlarız. Neyin var kızım konuşmak ister misin?"
"anne ilk aşık olduğunda nasıl hissediyordun?"
Herkesin bakışları bana dönmüştü. Annem afallamıştı.
"bu nasıl soru kızım. Nerden çıktı şimdi? Yoksa sen aşık mı oldun?"
"bilmiyorum. Onun yanında olmak istiyorum. Ama korkuyorum da. Ona bakarken ne yaptığımı bilmiyorum. Onun yanındayken kendimi kaybediyorum. O artık eskisi gibi değil. Onu tanıyamıyorum."
"kim o kızım?"
"kimse değil boşver."
Kalkıp odama gittim.

Nedimden

Annemle olan fotoğraflarımıza baktıktan sonra en sevdiği parçayı çaldım. Onun fotoğrafını baş köşeye koyarak ona bakarak çaldım. Onun gibi çalmak için herşeyimi verecektim.

Keşke nedimin annesine düşkünlüğünü görebilsek dizide de ama hiç olmadık saçma sapan karakterlere olaylara girdikleri için malesef bu güzellikleri yazmıyolar.