my reflection

~acı~

"sen merak etme ben iyi olacağım."
"nasıl merak etmeyeyim kızım. Ne zamandır yoksun. Ve seni hastanede buluyorum. Artık dizimin dibinden ayrılmayacaksın."
Gülümsedim.
"keşke zamanında da ayrılmasaydım. O zaman hiç bu kadar üzülmezdim. Yara almazdım."
Onu o kadar çok özlemiştim ki sarıldım direk.

"beni hiç bırakma anne."
"o nasıl söz kızım. Asla bırakmam. Hiçbirinizi bırakmam."

Taburcu olup hastaneden çıktık.
Annemle birlikte köşke girdik. Annemin yanında her zaman ki gibi çok mutluydum. Hep başım sıkıştığında annem beni kanatlarının altına alırdı.

"artık ayrılık yok." başını salladı.

Cerenden

"Nedim seni Cemrene götürcem. Tamam mı?" başını salladı. Çok mutlu olmuştu. Camdan dışarıya baktığımda annemle ablamı görmüştüm ne kadar mutluydular. Bensiz.

"biliyor musun annem ablam yokken hiç bu kadar mutlu değildi. Ben yanında olsam bile."
Sonlara doğru sesim titremişti.
"sende onu çok seviyorsun değil mi? Civan da onu seviyor. Kimse cereni sevmiyor ama. Annem beni sevmiyor."
Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. Kendimi durduramıyordum.

"onu görmek istiyor musun Nedim he!"
Odadan çıkıp kapıyı sertçe çarptım. Aşağıya onların yanına indim. Ablam beni görünce gülümsedi.
"hoşgeldiniz Cemre hanım."
"neyin var senin?"
"yok neyim olabilir ki? Zaten beni umursayan mı var?"
"kızım o nasıl laf öyle"
"dokunma bana! Senin has kızın gibi olabilir miyim ben. Ceren kimin umurunda."

Müştemilata girdim.
"kız noluyor sana yine. Ağladın mı sen?"
"babaanne şimdi olmaz."
Peşimden ablam gelmişti.
"ceren yine mi ya! Yine beni kıskanmaya devam mı ediceksin?"
"sen benden annemi çaldın!"
"ikimizin de annesi. Bizi seviyor. Beni ne kadar seviyorsa seni de o kadar seviyor. Yeter artık! Bu kadar bencillik yeter."
"tabi bencil olan benim. Herkes seni sevsin. Ben sadece annem beni sevsin isteyeyim bencil olayım. Öyle mi abla!"
"haddini aşıyorsun ceren."
"sana diyecek lafım yok benim."

Odama gidip kendimi yatağa attım.
Yüzümü yastığa bastırıp bağırdım.

Cemre'den

Nedimin odasına gittim. Onu bir kere görsem yeterliydi.
"Cemre sen napıyosun?"
"cenk ne yapıyor gibiyim? Nedimi görmem lazım."
"eğer görürsen hapsi boylarsın. Bunu mu istiyorsun?"
"anlamıyorsun. Benim onu görmem lazım. Yanında olduğumu bilmesi lazım."
"sen yokken annen neler çekti bu sefer kadının kalbine indirirsin. Buyur gir."

Gözyaşlarımı silip aşağıya indim.
"Cemre."
"ne var cenk?"
"ben üzülmeni istemedim. Hava almak ister misin?"
"yalnız kalmak istiyorum."

Köşkten çıktım. Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Cenkin dedikleri doğruydu. Annem hapse girmeme dayanamaz. Çok üzülür onu üzemem.
Ama nedimin yanında olmak istiyorum. Onu Bi şekilde görmem lazım. Ama nasıl?

Nedimden

"ne sanıyordun nedimcik. Hemşirenle birlikte kaçıcaksın sonra iyileşip kötü cadı şenizden intikam alıcaksın. Herşeyi böyle planladın değil mi? Beni bitirmek istedin! Birşeyi unutuyorsun. Ben asla kaybetmem. Ben hiçbir savaşı kaybetmem."

Ona acıyarak bakıyordum. Dedikleri zerre umrumda değildi.

"bakma bana öyle. Çek şu gözlerini üzerimden. Bakma dedim!"

"Za-zavallısın"
Kolumu sertçe tutup "ne dedin sen!"
"bir daha desene! Kimmiş zavallı he."

Sertçe onu ittirdim yere yapıştı.
"asla o hemşireyi göremeyeceksin. Artık seni oda istemiyor."
"yalancı!"
"öyle mi? Yalansa neden burda değil. Neden yanında değil. Hadi konuş. Susma"

Haklıydı. Cemre yanımda değildi. Benim için gelmemişti.

"ee buda bir yere kadar. Gencecik kız seninle mi uğraşıp duracak. Böyle mi sandın? Zavallı olan kimmiş? Herkes benim yanımda ama tek bir Allahın kulu bile yok senin yanında."

Arkasını dönüp gitti.
Cemre beni istemiyordu. Haklıydı. Bana daha ne kadar dayanabilirdi ki.

Cerenden

"hadi kızım aç kapıyı. Üzdün durdun kendini."
"gidin. Yalnız kalmak istiyorum."
"kızım endişelendirme beni. Çık hadi."
Ayağa kalkıp kapıyı açtım.
"oldu mu seher hanım. İstediğiniz oldu mu? Sen has kızının yanına gitsene. Sana ihtiyacı vardır belki he."
"kızım yapma böyle. Ben ikinizi de seviyorum. Üzme kendini de benide."
"ceren için 1 gün üzülür sonra unutulur ama Cemre öyle mi? Cemre herkesin umurunda odak noktası. O şeyin bile umurunda."
"neyin?"
"seher darlama kızı. Gel kızım Bi nefes al."
Babannem zorla beni dışarı çıkarttı.
"bırak!".
"ne demek bırak bana bak annenin yanında o mazluma ne diyorsun sen? Sen böyle yaparsan Cemre daha çok gözüne girer sende düşersin."
"zaten beni umursadığı mı var ki annemin. Varsa yoksa Cemre. Ceren kim ki?"
"o şey dediğin senin kocan olacak. Ona göre davran."
"ne dedin sen! İstemiyorum ben onu. İstemiyorum."
Çıktım Köşkten hızla ilerledim birden önüme araba çıktı az kalsın çarpıcaktı. Arabadan çıkan kişiyi görmemle yüzüm düştü.

Cemreden

Buraya hiç gelmeseydik böyle olmazdı. O cadıyı tanımazdım. Oğlunu tanımazdım. Ama onu tanıdığım için hiç pişman değilim. Yine olsa yine aynısını yapardım. Yine onunla kaçardım. Herkes bize karşı olsa da yine onun yanında dururdum. Ama şuan ben onun yanında değildim. Şimdi ne haldedir kim bilir. Keşke yanına gidebilsem. Tekrar yanındayım diyebilsem. Annemi kaybetmek istemiyorum. Bugün onun yanımda olduğunu görmek beni o kadar mutlu etti ki. Onu ne kadar özlediğimi anlamıştım. Annemi civanı cereni bile özlemiştim. Ama kalbi o kadar kararmıştı ki artık kardeşimi göremez oldum. Bana olan öfkesi hiç bir zaman dinmeyecekti.

"hemşire"
Arkamı dönüp cenke baktım.
"niye geldin? Yalnız kalmak istiyorum dedim."
"bende seni bırakmak istemedim. Şu haline bak. Dağılmışsın. Sence de artık kendi hayatını yaşama zamanı gelmedi mi?"
"benim hayatım Nedim. Hiç bir zaman onu bırakmayı düşünmedim. Düşünmem de. Sende yoluma çıkmaktan vazgeç. Ya anlamıyorum derdin ne senin? Kuzenini o cadı annenden kurtarmak istiyorum. Bana yardım etmen gerekirken sen karşımda duruyorsun. Neden cenk. Neden? Güzel cevap. Tamda sana göre. Susmak. Korktun mu hemen kaç. Bir kere olsun yüzleşmek istemedin. Hep kaçtın. O yüzden bir daha karşıma çıkma. "
" o yüzden sana yardım edicem. Senin yanında olucam. "
" benim yanımda değil nedimin yanında ol. Sana çok ihtiyacı var. Ve o seni seviyor. Ondan uzaklaşma lütfen. "
" tamam onunla konuşacağım. "
" sevindim. Sonunda ona bir adım atacak cesareti buldun. "
" sayende hemşire. "
Gülümsedim.
" o zaman köşke dönelim. "
" dönelim. "

Birlikte köşke gittik. Agah beyle cereni konuşurken görmeyi beklemiyorduk.
" baba. Ne oluyor burda? "
" kız bir anda önüme çıkıverdi. Az kalsın ezicektim. Kafandan zorun mu var kızım senin? "
Ceren bir bana bir cenke baktı.
" ceren ablacığım iyi misin?"
"bırak beni. Sen baya iyisin galiba."

Kulağıma yaklaştı sessizce "önce Nedim şimdi de cenk demek." diyip yanımdan geçti gitti.
"ceren ne demek istediğini söyleyeceksin. Buraya gel."
Peşinden gittim. Çok uzaklaşmadan kolundan tuttum.
"ne demek istiyorsun söyle."
Bana döndü.
"cenk olmaz abla. Olmaz."
"ne olmaz?"
"neden cenkle birlikte döndünüz. Nereye gittiniz siz birlikte."
"bir yere falan gitmedik ceren. Sadece konuştuk. O kadar. Hem cenk seni neden ilgilendirsin. Bilmem gereken birşey mi var?"
"var!"
"tamam. Hadi söyle bana. Saklama artık."
"ben nedimle evleniyorum."
"ne?!"

Kalbim e sanki iğne saplanmış gibiydi. Neden canım bu kadar yandı?