Yanağımdaki eli hissetmemle gözlerimi yavaşça açarak elin sahibine baktım. Nedimdi. Gülümseyip "günaydın" dedim. "günaydın sevgilim" sevgilim demişti. Bana. Onunla bu yatakta birlikte uyumamızı daha sindirememişken birde şimdi bu sözü aklımdan çıkartamıyordum. Çok yakındık. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Gözlerimi kaçırdım. Ama eliyle çenemi tutup kendine çevirdi.
"Cemre senden uzak kalmak istemiyorum. Hep yanımda olmanı istiyorum. Güne seninle başlamak istiyorum. Seninle geçirmek istiyorum her anımı." gözlerinin içine baktım. Bu bir rüyaysa eğer hiç uyanmayayım. Dudaklarıma indi bakışları. Bana yaklaşıyordu.Kalbim yerinden çıkıcaktı resmen." kızım napıyon ya deli deli hareketler? "
gözlerimi müştemilattaki odamda açmıştım.
" neredeyim ben ya? "
" hakikaten bu ailede bir sorun var."
"neden yerdeyim? Birde ben rüya mı gördüm?"
"kendi kendine mal mal gülümsüyodun. İçine cin kaçtı sandım. Kahvaltı hazır diye gelmiştim. Birde battaniyeye sarılıp kimin adını sayıklıyodun sen?"
"ben mi yaptım bunları?"
"yok ben yaptım. Kızım sen yaptın tabi. Neyse ne hadi gel."Civan gider gitmez aklım o güzel rüyama gitti. Biraz daha geç gelsen ölürdün dimi? Keşke gerçek olsaydı? Rüya olsa bile çok heyecan yapmıştım. Sakin ol Cemre. Sadece rüya. Hem belki tek taraflı. Bu düşünce üzülmeme yetmişti.
Bıkkınlıkla kalkıp yanlarına gittim. Annem yanağımdan öpüp "günaydın güzel kızım" dedi.
"günaydın herkese"
"günaydın"
"bugün cerene doğum günü için sürpriz yapacağız. Sen anlarsın bu işlerden hediye olarak ne alalım?"Aklım hala rüyamdaydı. Kendi kendime gülmeye başladım. Bir anda herkes bana bakmaya başladı.
"ne var neden bakıyorsunuz?"
"kız ne gülüyorsun kendi kendine?"
"deminde öyleydi. Odasına gittim çağırmak için battaniyesine sarılmış birinin adını sayıklıyordu. Birde deli deli gülüyordu tabi."
"hayrola kızım. Kimi gördün rüyanda?"
"hiç."
"aşık olmuş kız üstüne gitmeyin."
Gözlerimi kocaman açtım.
"ne? Yok öyle bişey babanne."
"kızım bu normal bişey. Saklama benden kimmiş o bakalım?"
"hiç kimse dedim ya. Cerenin doğum günü için bişey diyordunuz."
"hediye olarak ne alalım? Sen bilirsin neyi sevip sevmeyeceğini. Civanla birlikte gidin bişeyler bakın kardeşinize."
"beni hiç karıştırmayın. Benim işlerim var. Hem ben ne anlarım hediyeden. Birde cerene yani."
"işlerin ablandan daha mı önemli? Gidiceksin."
"öyle bir ablam yok benim. Bu dediklerimde ciddiyim."
"bak yine büyük konuşuyorsun. Yapma oğlum böyle."Keşke nedimin yanında olsaydım. Onu çok özlüyordum.
"gidersin dimi Cemre?"
"tabi giderim anne."Kahvaltımızı yaptıktan sonra çarşıya çıkmıştık cerene hediye almaya.
Cerenden
"tebrikler ceren hanım hamilesiniz."
"ne? Ne demek hamilesiniz? Yanlış oldu herhalde."
"yanlış değil. İsterseniz bakın."Hızla yanına gidip kağıdı elinden alıp okudum. Hamileydim.
"eyvah"Yol boyunca cenke bunu nasıl söyleyeceğimi düşündüm. Asla kabul etmezdi. Zaten onun umurunda bile değildim. Ama söyleyecektim. Köşkün içine girdiğimizde arabadan inip cenkin odasına koştum. Etrafa iyice baktım kimsenin olmadığını görünce odasına daldım. Beni görünce afalladı.
"ceren ne işin var burda?"
"seni özledim"
"ceren sen benim kuzenimle evlisin. Seninle artık işim olmaz."
"öyle mi?"
"al bak bakalım." kağıdı suratına fırlattım.
"eline alıp sonuna kadar okudu. Sonlara doğru gözü kocaman açıldı.
" benden değil dimi? Bu bebek benden değil. "
" yok senden değil Nedimden. Gerizekalı tabikide senden. Bizim bir bebeğimiz olacak cenk. "
" bizim mi? "
" evet. Bize sahip çıkmak zorundasın. Sen benimle evlenmeyi kabul edersen direk boşanırım ben Nedimden. "
Kahkaha attı.
" seninle evlenmeyi kabul edersem öyle mi? O bebek Nedimden bilinicek anladın mı? "
" sen delirdin galiba. Bunu kim yiyecek peki cenk? Senin saf baban mı? Benim saf annem mi? İllaki gerçekler günyüzüne çıkıcak o zaman ne yapacaksın? Lütfen bunu bize yapma" yalvarırcasına gözlerinin içine baktım.
"çok üzgünüm." beni kolumdan tutup dışarıya attı.
"peki öyle olsun cenk. Sen istedin." koşarak agah beyin odasına gittim.
"agah bey sizinle konuşmamız gerek."
"önce sen bir adap öğren ondan sonra yanıma gel. Bi izin istersin içeriye girmek için terbiyesiz."
"bakın çok önemli birşey söylemem gerek."
"hemen söyle sonra da defol git."
"ben hamileyim."
"ne dedin sen?"
"duydunuz agah bey. Bebek kimden bilmek ister misiniz?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
my reflection
Fanficyılmaz ailesinin Karaçay köşküne gelmesiyle başlar. burdan sonraki bölümler diziden farklı olacak bazı yerleri aynı ama çoğunluğu farklı olucak. umarım okumaktan keyif alacağınız bir hikaye olur.