DİLHUN

Bölüm 2

Multimedya: Kayra

Umarım beğenirsiniz.

———————-

Gitti. Onlu hayaller kurduğum adam gitti. Sevdiğim adam gitti. Şuan da avucumun için de olan bir avuç toprağın altın da cansız bedeni.

"Affetmicem seni."

Yalan.. yalan sevgilim affetmez olurmuyum ben seni. Affederim. Sadece, sadece sana kırıldığımı bilirsen belki geri gelir gönlümü alırsın diye düşündüm. Ama sen hiç dönmemecesine gittin sevgilim.

"Ömer. Neden bıraktın beni? Neden bi başıma bu kahrolası dünyada bıraktın? Sen yokken beni kim koruyacak? Giderken bana zarar gelir diye korkmadın mı hiç? Oysaki sen beni gözünden sakınırdın." derin bir nefes aldım. " Neden ömer neden?"

Gözümden bir damla yaş düştü sevdiğim adamı benden alan toğrağın üstüne. Elimi gezdirdim sevgilimin adının yazdığı mezar taşının üstünde.

'Ömer Alaca. D.Y:02/08/1995 Ö.Y:12/03/2019'

"Sevgilim yakıştı mı bu ölüm sana, sen söyle?" Gözümden bir kaç damla yaş daha düşüverdi aldırmadım. "Hani hayallerimiz vardı. Hani evlenicektik. İki çocuğumuz olucaktı. Bir kız, bir erkek. Kız olan bana, erkek olan sana benzeyecekti. Şimdi ne olacak sevgilim? O kadar inanmışım ki bu hayale, gerçekleşmeyeceğini bilmek göğsümde şiddetli bir sancı bırakıyor."

İçli bir nefes aldım ve; "San söz veriyorum sevgilim. Söz sana bunu yapanı bulucam. Bana yaşattığının aynısını ona yaşatacağım. Canımı benden aldı, canını ondan alacağım. Sonra senin yanına geleceğim sevgilim. Gittiğin yere o zamana kadar beni bekle."

—————
Kabristandan ayrıldıktan sonra intikamımı almam için bama yardımcı olacak arkadaşım Elifin yanına gittim.

"Elif bul bişeyler. En ufak bi detay, bi kusur da yapmamışlar mı bunlar."

Elif elinde ki adli tıp raporlarını ve polisin getirdiği dosyaları bir müddet daha inceledikten sonra bana döndü.

"İntihar diye geçmiş."

Elimle yüzünü ovaladıktan sonra oturduğum sandalyeden kalkıp oda da gezinmeye başladım.

"Bak Kayra seni anlıyorum.." Elifin sözünün bitmesine müsaade etmeden konuşmaya başladım.

"Anlamıyosun Elif. Anlayamazsın. Senin canını almadılar senden. Senin kalbini yerinden sökmediler. Benim canımı aldılar benim kalbimi yerinden söktüler. O yüzden sakın bana seni anlıyorum deme." Derin bir nefes aldım. "Eğer bana yardım etmek istiyosanda ufak ta olsa bi delil bul. Bunu bana bize kimin yaptığını bulmam için bi iz bul."

Elif başını olumlu anlamda sallayıp masasında ki dosyaları incelemeye başladı.

O sırada bende ömerin öldüğü yere gitmek için evden çıktım.

———————

Hayallerimin, sevdiğim adamın öldüğü sokağın başına geldiğimde adımlarımı yavaşlattım.

Sokağın her bir köşesine dikkatle göz gezdirdim aklıma kazırcasına. Unutmamak adına her bir taşını beynime yerleştirdim.

Hiç ses yoktu sokakta. Zaten çok insan yaşamazdı burda. Yaşayanlar ise evlerinden pek çıkmazlardı.

Ömerin öldüğü binanın çnüne geldiğimde adımlarımı durdurdum. Bu binada kimse yaşamazdı. Boş harabe biryerdi.

Ömer bu beş katlı binanın çatısından atlayıp intihar etmiş gibi geçmişti kayıtlara. Ama öyle değildi. Ve ben bunu kimin yaptığını bulacaktım. Ne pahasına olursa olsun.

Binanın içine doğru adımlarımı hızlandırdığımda, önce birinci katı dolaştım. Her bir katta iki daire olmak üzere beş katlı bir binaydı. Daha doğrusu dairelikten çıkmış çöplük yuvasıydı. Her yerde alkol şişeleri, kapıt parçaları vardı.

Binanın katlarını tek tek dolaşarak bir ipucu aramıştım ama bulamamıştım. Çatı katına geldiğimde iste önce çevreme bakındım. Boş bir yerdi. Aşağıdaki katlara nazaran daha temizdi. Çatı katını tek tek aramaya başaladım. Ama nafile. Bu kişi her kimse çok temiz çalışmıştı. Ama hiç bir suç kusursuz değil. İllaki bir yerlerde bir patlak vermiştir.

Arkamı dönüp çıkıla doğru yürümeye başladığımda gözüme bir şey takıldı. Yerde gümüş kaplı bir yüzük vardı. Adımlarımı hemen o tarafa yönelttiğimde yüzüğü yerden alıp incelemeye başladım.

Yüzüğün üstü aslan figürüyle işlenmişti. Al kısmına baktığımda bir leke gördüm. Bu.. bu kan lekesiydi. Acaba ömerin kanı olabilir mi? Bunu elife göstermem lazım.

Koşar adımlarla çatını kapısına ulaşıp merdivenlerden inmeye başladım. Binanın çıkış kapısın aulaltığımda ise hemen kendimi dışarıya attım.

Binadan çıktığımda sokağın başında olan arabama doğru koştum. Arbama ulaştığımda tam binecektimki bir ses duyuldu. Biri adımı haykırmıştı.

"KAYRA KIRATLI"

————————

Umarım beğenmişsinizdir.

Sevgilerimle..