~deel 2~

21 1 0
                                    

Het was tijd om naar de training te gaan, dus ik ging mijn fiets pakken en fietste naar de hockeyclub. Eenmaal daar aangekomen zag ik Sam en Mats al klaarstaan. Ik liep naar ze toe en zei: 'Yo, jongens!' Ze zeiden yo terug en we liepen het veld op. We kwamen aan bij de dugout en Mats zei tegen het hele team: 'Yo jongens, wie gaat er volgende week allemaal naar die hockeyclinic?' Een paar jongens zeiden ja en een paar zeiden er nee. Ik zei natuurlijk ook dat ik kwam. Na de training had ik er nog even met Sam en Mats over gepraat maar daarna ben ik snel naar huis gefietst, want ik had het koud. Ik kwam thuis aan en ging meteen douchen. Toen ik klaar was met douchen zag ik dat ik een berichtje van Mila had. Ze zei dat ze me miste en dat haar ouders weer eens ruzie hadden. Oh ja, de ouders van Mila staan op het punt om te scheiden en daar hebben Mila en haar zusje Lola heel veel last van. Ik stuurde haar terug dat ik haar ook miste en dat ze me altijd mocht bellen als er iets was. Ik was best moe dus ik zei mijn ouders welterusten en ging in mijn bed liggen. Morgen moeten we namelijk de kampioenswedstrijd spelen en Mila en mijn familie komen kijken, dus ik moet wel goed uitgerust zijn. Ik viel na 5 minuten al in slaap. Rond 23:00 ging mijn telefoon af, ik schrok wakker en zag dat het Mila was. Ik nam op en hoorde haar huilend zeggen: 'Daan, mijn vader is net met ruzie weggelopen en mijn moeder zit beneden te huilen.' Ik had nu al zoveel medelijden met haar! Ik zei terug: 'Miel, als je het niet meer trekt kom je maar gewoon naar mij toe hé, alles komt goed!' Ze zei hopeloos: 'Mag dat alsjeblieft?' Tuurlijk! Zei ik. Na een tijdje hoorde ik iemand de trap opkomen, mijn deur werd opengemaakt en ik zag dat het Mila was. Ze stond daar met tranen die over haar hele gezicht rolden. Ze zei niks en keek me alleen maar heel moe aan. Ik stond op en gaf d'r een knuffel en zei zachtjes: 'Het komt goed, dat beloof ik je!' Ze zei: 'Mag ik alsjeblieft bij jou slapen?' Ik zei natuurlijk ja en liet haar in mijn bed slapen ( ik heb een eenpersoonsbed dus vandaar). Ik legde een klein matrasje naast mijn bed en daar ging ik op slapen. We gingen slapen, want ik had morgen nog steeds die belangrijke kampioenswedstrijd!  

De HockeyclinicWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu