De Hockeyclinic

~deel 6~

Het was de volgende ochtend en ik zat te ontbijten. Nog één dagje en dan was de hockeyclinic. Ik hoorde m'n moeder bellen met iemand maar wist niet met wie.. Na een tijdje had ik m'n ontbijt op en kwam m'n moeder huilend naar me toe. Ze zei: 'Het is zover, oma is weg...' Ik verslikte me in m'n melk en zei: 'WAT?!' Ik voelde de tranen rollen en m'n ogen werden zwaarder. M'n moeder zei: 'Het is zo snel gegaan, gister waren het nog een paar weken.. maar vannacht kon ze helemaal niks meer en toen was het gedaan...' Ze vroeg nog of ik een dagje thuis wou blijven maar dat wou ik niet. Het enigste wat ik wou was afleiding zoeken, en Mila zien.. Ik pakte mijn fiets en fietste naar school. Het waaide hard en ik kon m'n tranen niet inhouden. Ik had opeens helemaal geen zin meer in die stomme hockeyclinic morgen. Ik kwam aan op school en het halve schoolplein keek me aan omdat ik rode traanogen had. Mila was er nog niet. Ik zag Sam en Mats zitten, maar ging er niet naast zitten. Ik liep meteen door naar het lokaal, en liet mezelf hopeloos voor de deur zakken. Opeens hoorde ik een stem zeggen: 'Daan? Gaat het wel?' Ik keek omhoog en zag dat het Mila was. Ik stond meteen op en vloog in d'r armen. Ik begon nog harder te huilen. 'Hey schatje, wat is er?' Zei ze lief. Ik legde haar het hele verhaal uit over mijn oma en toen ging de schoolbel.. Ik veegde zo snel mogelijk mijn tranen weg en liep het klaslokaal in, ik hoorde Pim (de vervelendste jongen uit de klas) door de klas roepen: 'Ey Daan, moet je lekker huilen?' Ik zei niks terug maar ik zag wel dat Sam en Mats iets tegen elkaar zeiden. De eerste drie lessen waren afgelopen en het was pauze. Ik liep alleen naar een tafel toe op het schoolplein en zag al m'n vrienden bij elkaar zitten. Toen kwam er opeens iemand naast me zitten en diegene zei: 'Hoi, ik ben Stijn!'Ik keek om en eerlijk gezegd wist ik niet echt of het nou een jongen of een meisje was. 'Ik ben nieuw op deze school en zoek iemand om morgen mee naar de hockeyclinic in Maastricht te gaan (het was dus een jongen, want de hockeyclinic is alleen voor jongens) Ik vroeg waarom hij dan naar mij kwam en hij zei: 'Ik zag op de teamindelingen staan dat ik bij ene Daan van Soest zit en dat ben jij toch?' Ja dat klopt.. zei ik terug. Ik zou eigenlijk met Sam en Mats daar naartoe gaan maar dat hoeft niet meer dus ik zei maar dat het goed was. 

TIJDS SKIP HET IS NU AAN HET EINDE VAN DE MIDDAG

Ik kwam weer thuis en plofte op de bank. Mijn ouders waren bezig met de begrafenis van m'n oma, Mila was aan het trainen en ik zat hier. Op de bank maar wat te zitten en voor me uit te staren. Ik keek op m'n telefoon en zag dat Sam me geappt had. Ik opende zijn appje en er stond in dat hij me even wou spreken (zonder Mats) Ik vond het goed en we spraken om 16:30 in het parkje af. Ik stond op van de bank en trok m'n schoenen aan, sprong op m'n fiets en ging naar het parkje. Toen ik daar aankwam was Sam er al. Hij zei: 'Yo daan.' Ik zei yo terug en ging op het bankje zitten. Hij zei: 'Wat was er vanochtend in de klas?' Mijn oma is overleden. Sam schrok en zei: 'Sorry man, gecondoleerd' Ik bedankte hem en daar zaten we dan. Alles was veranderd sinds die ruzie en ja.. Opeens zei Sam: 'Hoe gaat het met Mila eigenlijk?' Ik zei dat het wel goed ging (ook al had ik op dit moment geen idee) en we begonnen te praten over Mats..