De Vervloekte Troon en de Kinderen van de Doden

Hoofdstuk 3: De wraakplannen

Ina liep door de tuinen naar Candel en Edward. Candel en Edward zaten op een omgevallen boom die diende als bankje. 'Hoi jongens!' zei Ina vrolijk. Edward keek op. 'Hallo.' zei hij terug. Candel zei niets. 'Nou zeg dat kan wel wat vrolijker.' zei Ina verontwaardigd. Ze deed haar grote rode strik in haar haar goed en ging tussen de jongens in zitten. 'Zo wat gaan we vandaag doen?' vroeg ze. Candel zuchtte. 'Ina. Edward had het over zijn vader.' zei hij vermoeid. 'Oh.' Ina keek Edward met grote ogen aan. 'Hoezo?' vroeg ze nieuwsgierig. Candel maakte een geërgerd geluidje, maar Edward negeerde hem. 'Ik vroeg me af wie hem heeft vermoord..' legde Edward uit. 'Oh maar dat is toch makkelijk om achter te komen!' Edward keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan en Candel ging rechtop zitten. 'Weet jij er meer van dan?' vroeg Edward. Ina haalde haar schouders op. 'Nou nee.' zei ze. Candel liet zich van de boomstam vallen. Zijn benen staken boven de boomstam uit. 'Dit krijg je ervan als je haar erbij betrekt Edward.' zei hij verwijtend. Ina giechelde. 'Neehee. Ik zei niet dat ik wist wie je vader heeft vermoord, ik zei dat ik weet hoe je erachter kan komen!' verbeterde ze de jongens. 'Hoe dan?' vroeg Edward gretig. Candel ging weer overeind zetten. Ina zuchtte. 'Simpel. Door te gaan zoeken.' 'Mijn vader?' vroeg7 Edward. 'Neehee. Bewijs. Zoek iets waardoor je de dader kan aangeven. Zoek uit wie het heeft gedaan. Wie hem heeft vermoord.' zei ze zacht. Edward keek voor zich uit. Had hij daar behoefte aan? Te weten komen hoe zijn vader was gestorven? Plots, alsof het antwoord bij hem kwam binnen drijven, werd hij vervuld met woede. Hij moest wraak nemen. Dat was zijn taak. 'Oké. Ik ga hem zoeken!' zei hij vastbesloten. Hij wilde opstaan, maar Ina hield hem tegen. 'Wacht. Ik weet hoe wraakacties fout kunnen gaan! Zorg ervoor dat je machtig bent, mensen je niets durven te doen! En zorg ervoor dat je het recht hebt om te zoeken.' zei ze streng. 'Ik heb het recht ook!' beet Edward haar toe. 'En wat mijn macht betreft, ik moet gewoon koning worden en dan kan ik-' 'Precies. Wordt koning. Dan ben je machtig. Niemand die je iets aan durft te doen. Ook niet als je een jongen van 18 zien. Ik zeg het je Eddy; wordt koning en ga dan zoeken. Niemand houdt je dan nog tegen, ook Guy niet.' zei ze. Ze sprong op en omhelsde hem. Toen rende ze hard weg. Edward keek haar verbluft na. 'Nou. Het lijkt erop dat je voor het eerst in jaren een keer haar advies gaat volgen in plaats van het mijne.' grinnikte Candel. Edward knikte verdwaasd. 'Waarom zou Guy me tegenhouden?' vroeg hij plotseling. Candel zuchtte en dacht na. 'Volgens mij kan hij niet stoppen met ratelen over het verleden, maar durft hij niet onder ogen te zien dat Henry echt vermoord is. Misschien daarom.' opperde Candel. Edward knikte. 'Ze heeft gelijk. Eerst moet ik koning worden. Dan zal Guy mijn keuzes volledig respecteren en kan hij ze niet weigeren. Desnoods gaat hij mee. Hij, ik en de rest van Cashewlot moet weten hoe mijn vader is gestorven.' zei Edward ernstig. Candel knikte en wreef in zijn ogen. 'Doe wat je moet doen zou ik zeggen.' mompelde hij. 'En jij gaat met me mee als mijn schildknaap!' riep Edward. Candel viel weer van de boomstam. 'Eh wat? Waarom moet ik mee?' vroeg hij. Edward gromde. 'Je bent mijn beste vriend. Misschien heb ik je nodig.' zei hij. Candel probeerde overeind te krabbelen. 'Ja maar dan mag ik hopen dat ik een betere functie krijg dan een schildknaap!' zei hij. Edward grinnikte. 'Mijn adviseur.' zei hij. 'Iewh. Saai.' bromde Candel. Edward liep naar hem toe en hees hem omhoog. 'Goed. Je mag mee als een echte ridder.' zei hij. Candel keek hem een stuk vrolijker aan. 'Cool! Ik ga het tegen pap zeggen. Ik ben eerder een belangrijk persoon geworden dan hij! En wel op mijn achttiende! Wat zal hij jaloers zijn zeg!' riep hij blij en hij holde weg, dezelfde richting op als zijn zus. Edward keek hem glimlachend na.

'Ik mag mee als ridder! Als rídder! Kan je het jezelf voorstellen? Ik bedoel jij was stalknecht op je achttiende! Jij mestte stallen uit!' riep Candel opgewekt tegen zijn vader. Roger draaide zich om. Hij pakte een beker wijn uit de keuken en liep snel naar de eetzaal. Maar Candel rende hem achterna. 'Jij ruimt stallen op en ik mag mensen neersteken! Wat een verschil!' riep Candel gelukkig. 'Ja wrijf het er nog harder in. Je lijkt net je moeder.' zei hij maar hij glimlachte. Hij ging op een stoel zitten en keek zijn zoon bedachtzaam aan. Candel was blij aan het rond springen terwijl John de zaal binnenkwam lopen. 'Ze willen de moordenaar van Henry gaan zoeken.' viel Roger met de deur in huis binnen. John stond abrupt stil. Hij werd bleek. 'Vind Guy dat goed?' vroeg hij. Roger haalde zijn schouders op. 'Geen idee.' Hij keek zijn zoon vragend aan. Candel stopte met rond hupsen. 'We gaan de dader pas zoeken als Edward koning wordt.' zei hij. Roger trok zijn wenkbrauwen op. 'En dat vind Guy goed?' vroeg hij. 'Guy weet het nog niet. Dat we van plan zijn om de dader te gaan zoeken bedoel ik.' zei Ina. Ze kwam de zaal binnenlopen en ging naast hem zitten. 'Pardon. We?' vroeg Candel. Ina keek hem raar aan. 'Natuurlijk. Ik ga ook mee.' zei ze. Voor Candel zijn mond open kon trekken kwam er nóg een persoon de kamer binnen huppelen. Het was Guy. 'Hallo luitjes! Wie lust er een wortel?' vroeg hij vrolijk. Roger grinnikte. 'Nee bedankt Wortel. Vertel eens: waarom ben jij opeens zo vrolijk? Al jaren loop je erbij als een verdrietige zeester en nu ben je zo vrolijk als-' 'Zeg, sla niet zo'n toon aan tegen je koning. Ik ben vrolijk omdat ik groot nieuws heb!' voegde Guy eraan toe. Roger, John, Ina en Candel keken elkaar verbaasd aan. 'Edward wordt binnenkort koning!' vervolgde Guy blij. Er viel een stilte. 'Nou? Roger? Ga je daar geen wijn opdrinken?' vroeg Guy hoopvol. Roger zei niets. John stootte hem aan. 'Ehm..' Roger kuchte. 'Wauw. Wat een nieuws. Ik ben echt blij voor hem. En voor jou. Dan heb je wat minder aan je hoofd.' stotterde Roger. Hij keek Guy niet aan. Guy keek de kring rond. 'Jullie houden iets voor me verborgen.' zei hij zacht. Ina stond snel op. Candel keek haar streng aan. 'Ina, wat ga je-' 'Niets. Guy luister. We zijn wel blij, heus waar. Maarre..Ehm..Candel heeft net de wijnkan omgestoten! Er kan geen wijn meer worden gedronken helaas. Daar was eh.. Papa heel verdrietig om.' stamelde ze. Roger en Candel keken haar verontwaardigd aan. John daarentegen knikte serieus. 'Ja..Ik vind het ook erg jammer. Alleen houd ik meer van melk dus laat ik de melkkan maar pakken!' zei hij en hij holde de zaal uit. Guy keek hem verrast na. 'Ik wist niet dat hij van melk hield!' riep hij verbaasd uit. Ina zuchtte opgelucht. 'Nee, ik ook niet. Hèhè.' en ze lachte nerveus. 'Ik hoefde helemaal geen wijn.' mopperde Roger boos. Ina keek hem aan en trok hem overeind. 'Kom mee. Wij gaan een eindje wandelen. Blijf jij maar hier Guy, Candel schenkt je wel wat melk in!' riep ze. Candel wilde weer protesteren, maar Guy keek hem opgewekt aan. 'Gezellig! Kom mee, ik heb zin in soep bij de melk! Oh en vergeet de wortels niet!' Candel ging zuchtend achter hem aan.