Gün ışığıyla uyandım.Evimde değildim,yatağımda hiç değildim.KENDİ KIYAFETLERİMLE HİÇ DEĞİLDİM.Üstüme baktığımda siyah uzun bir tişört giyiyordum.Bunu Baran'ın giydirdiğini düşününce utandım.Yatak odası sade ama bir o kadar da lükstü. Merdivenlerden aşağı indim.Sonra mutfağa girdim.Baran bir şeylerle uğraşıyordu.Benim geldiğimi duyunca 'Günaydın uykucu' dedi kıkırdadım.
'Şey günaydın dün için gerçekten özür dilerim.Sana zorluk çıkardım'
'Özür dileme seni evime ben getirdim istesem evine bırakır çekip giderdim'
Sonra bir 5 saniye sonra kafama dank etti.
'Saat kaç!'
'11:00'
'Allahım daha ikinci günümden okulu mu astım ben?!!'
'Sakin ol Keremin dedesi okulun sahibi ona söyledim ikimizide yok yazmayacaklar'
O anda gerçekten rahatladım. Ama bir saniye neden böyle bir şey yapmıştı ki?
'Şimdi kahvaltı yapalım.Krep yaptım umarım seversin'
'Açıkçası bayılırım eskiden neredeyse her gün yerdim' Bunu söyleyince yüzüm bir anda düştü ve bunu Baran'da anladı
'Neden eskiden?'
'Çünkü o zamanlar bir aileydik' Baran anlamamış bir suratla bana bakarken açıklamam gerektiğini düşündüm.
'Annem ve babam ayrı.Annemle yaşıyorum aslında hayır tek yaşıyorum çünkü annemin eve pek uğradığını söyleyemem'
'Anladım.Bende tek yaşıyorum'
'Baran?'
'Hı?'
'Dün gece?'
'Bir şey olmadı sana kahve yapmaya gittiğimde koltukta uyudun sonra yatağıma çıkardım bide üstünü değiştirdim ama korkma bakmamaya özen gösterdim'
'Peki.Teşekkürler'
Bakmamaya özen gösterdim de ne demek? Yani baktın öyle mi? Ah aklımdan şunları atmalıydım.Baran krep ve çayımı önüme koydu ve yine emretti 'Ye' bu çocuk bazen çok nazikken bazen niye bu kadar kaba?
Yemek yerken hiç konuşmadık.Onu tanımak istiyordum,ona soru sormak istiyordum ama korkuyordum.Sonra kapı zili çaldı 'Ben bakarım' dedi ve gitti.İçeriden sesler gelince Kerem,Toprak ve Yağız'ın geldiğini anladım.İçeri doğru yürüdüğümde aralarında bağırmaya ve bana bakmaya başladılar.Pardon düzeltiyim direk bacaklarıma bakmaya başladılar.
'Alev içeri git geliyorum' dedi Baran.Sesinden sinirli olduğu belli oluyordu. Merdivenlerden çıkarken gülüşmeleri falan duydum. 'Bakmasanıza abazalar şimdi gelirsem hepinizi sikerim' diye bağırdı Baran.
Ben odaya çıkmış onu bekliyordum.Gözlerim dolmuştu.Sonra Baran geldi ve ben onun konuşmasına izin vermeden 'Baran yemin ederim üzerimde o olduğunu unutmuştum yoksa asla içeri gelmezdim gerçekten.Özür dilerim'
'Tamam sorun yok asıl ben sen içerdeyken onları eve almamalıydım'
'Şimdi ne yapacağız?'
'Ben onları evden atacağım'
'Aslında hiç gerek yok ben gidebilirim daha fazla rahatsızlık vermiyim'
'Alev rahatsızlık versen onlara yapacağım gibi senide evden atardım.Ama benimle kalmanı istiyorum.
Başımla onayladım.Gerçekten böyle nazik olunca ona hemen yumuşuyordum.Baran aşağı inerken onları dinledim.
'HEMEN EVİMDEN ÇIKIN PİÇLER SİZİ'
'Yengeyle yeteri kadar eğlenemediniz mi?'
Yine gülüşme sesleri.
'LAN GERİZEKALI ONUNLA ARAMDA ÖYLE BİR ŞEY OLMADI AMA OLSADA BU SİZİ İLGELENDİRMEZ ŞİMDİ SİZİ SİKMEDEN ŞU EVDEN ÇIKIN'
'Ha tamam olmadı demekki şimdi olucak'
Yine gülüşme sesleri
'OROSPU ÇOCUĞU'
'Tamam abi tamam kızma şaka yaptım,hadi çıkalım beyler'
Ve sonunda kapının kapanma sesi...Aşağı Baran'ın yanına indim. 'Özür dilerim Alev.Bu arada hayatımda neredeyse hiç özür dilemem o yüzden bunu bir daha unutma'
'Niye özür dilemezsin?'
'Niye dileyim?'
'Eğer insan birinin duygularını incitir veya onu kırarsa özür diler.Bu onun pişman ve üzgün olduğunu gösterir.'
'Alev?'
'Efendim?'
'Seni kırdım mı?'
'Önemli değil'
'Tamam'
'Tamam'
Uzun bir süre birbirime baktık...Ve o ortamı tabikide benim lanet olası telefonum bozdu.Arayan Can'dı.Açtığım anda bana bağırmaya başladı.
'Nerdesi gerizekalı dün gece hiç gelmedin evine gittim bulamadım,aradım açmadın,mesaj çektim geri dönmedim.Açmasaydın polisi arıyacaktım!'
'Şey ben özür dilerim sana olanları sonra anlatırım hadi ben kapatıyorum.' ben telefonu kapatırken Can hala bağırıyordu ama şu an ona açıklamak yapmak istemiyordum.
'Ailen mi?'
'Yok.Can'
'Sevgilin mi?'
'Hayır arkadaşım'
'Tamam'
'Tamam'
