11.BÖLÜM

297 24 10
                                    

LAUREN

Açık pencereden giren rüzgarla ürperdim. Saat 8 e yaklaşıyordu, bende hala ofiste yeni işimiz hakkında elimizde olan projelere bakıyordum. Camilanin evinden çıkalı 3 gün olmuştu. Dün gece ofisi arayıp benimle konuşmak istediğini söylemiş ama ona meşgul olduğumu ve not bırakması gerektiğini söyledim.Cunku daha hazır değildim,  ben bile kendimi affedememişken ondan beni affetmesini nasıl beklerdim ki. Istediği kişiyle görüşme özgürlüğü vardı sonuçta.Dikkatimi tekrar önümdeki kâğıtlara yönlendirirken telefonum çaldı. Bay Adrian arıyordu.
-Buyrun Bay Adrian nasıl yardımcı olabilirim ?
Bir-kac saniye durakladı.
Merhaba efendim , mimar arkadaşınız eğer bir proje çıkardıysa ortak bir şekilde bunu konuşmamız gerektiğini düşündüm sonuçta biz birer ortagiz.
Haksız sayılmazdı hem camilayla yalnız kalmak da istemiyordum.Teklifi cazipti.
-haklisiniz tabiki de bu işi beraber yurutmeliyiz . Aslında gariptir, dün  kendisi bir not bıraktıbirkaç fikri varmış. Bir yemekte buluşup fikirlerini tartisabiliriz.
-kulaga harika geliyor, o zaman sizden telefon bekliyorum efendim.
-elbette görüşürüz bay adrian.
Telefonu kapattıktan sonra camilanin ismini rehberden buldum. Bir süre ismine baktım bana ne anlam ifade ettiğine. Mesaj mi atsaydım acaba , yoksa arasam mı. Lauren kendine gel !hayatına devam ediyor sende etmelisin.
Numarayı tuşladım birkaç çalıştan sonra camila açtı.
-Alo Lauren
-Merhaba Camila, müsait mısın?
-Evet evet müsaitim.  Noldu iyi mısın?
-Ben iyiyim sadece ortagim aradı bugün seninle beraber oturup fikirlerin üstüne tartışmak istiyoruz ne zaman müsait olursun ?
-Ortaginda mi olucak ?
-Tabikide olucak ortağım sonuçta değil mi ? Iyi bir adamdır , seversin.
-anladim
Derinden bir nefes aldı
-Tamam ozaman yarın öğle yemeğini yiyebiliriz saat 1 1.30 gibi haberleşelim.
-Tamamdır iyi akşamlar
-Iyi aksamlar laur .
LAUR mu ? Bu lakabı en son 6 sene önce duymuştum. Ah camila neden çıkmıyorsun aklımdan, kalbimden.

CAMILA

Iyi bir adammış,  iyi olsa ne yazar, hem iyi olduğunu nerden biliyorsun acaba kime gore iyi biri?
Telefonu uzağa bıraktım. Içeri ally girdi. -camila edric seni almaya geldi.
Tamam ally teşekkür ederim.
-Kim bu çocuk camila?
-Nasıl yani biliyorsun kim olduğunu ally
-Ondan bahsetmiyorum ne alaka yani hani kimseyi düşünmüyordun.
-Ally hayatımda ilk kez düşünmeden hareket ediyorum , rahat bırak.
-Peki , sadece dikkat et , çok yüksekten uçarsan , düşüşünde sert olur.
-merak etme ally ben kendimi biliyorum. Çok düşüncelisin teşekkür ederim.
Çantamı alıp kapıdan çıktım ve edrice doğru yürüdüm. Bir amacım vardı ve kolay kolay vazgeçemezdim.
Ertesi sabah ofiste elimdeki belgeleri toparladıktan sonra öğlene doğru laureni arayıp yemek buluşmamıza doğru yola çıktım.
Arabayı park edip restorana doğru ilerlediğimde lauren la bir adamı oturuken gördüm. Adam laurenin gözlerinin içine bakıyordu, lauren ise gülümsüyordu. Hızlıca yanlarına yaklaştım. Benim varlığımı hissettiklerinde lauren gözlerini bana çevirdi ve ayağa kalktı.adamin gözü ise hala laurendaydi. Içimden göz devirdim nasıl bir iş adamı çalışma arkadaşı gelince dikkat etmez ki.
Lauren elini bana uzattı
-hoşgeldiniz,
-merhaba ,
Adama döndüm
-Ben camila cabello, restorant projenizi ben ele alicam. Siz ?
-Ben laurenin iş ortagiyim.adim adrian  .Buyrun konuşmaya başlayalım isterseniz.
Adrian ne boş bir isim. Lauren derken sanki yıllardır arkadaşı, yok bu adam resmiyet bilmiyor kesin. Adama gülümseyip sandalyeye oturdum.
Uzun bir sohbetten sonra hala konsepte karar verememiştik çünkü bay adrian gözlerini laurendan ayiramiyordu. Sinirlerim bozulmaya başlamıştı artık.Lauren a küçük bir bakış attım bugün yeşil bir gömlek giymişti bu gözlerini daha da ortaya çıkarmıştı. Yetiskin olmak ona yakışıyordu kesinlikle.istemsizce gülümserken ona olan bakışlarımı yakaladı ufak bir tebessüm etti sonra önüme döndüm.
-Artik odaklansaniz da konseptimize karar versek?
-Bence yeşil olsun herşey . Dedi adrian yüzünde kocaman bir siritisla
-yeşil çok uygun bir renk değil restorant için dedim.
-bencede dedi lauren.
-Aslında bakarsanız lauren ne isterse onu yapalım. Kendisi çok zevkli biri gibi duruyor. Iyi kumaştan anlayan biri gibi ki arkadaşlarım bana hep öyle derler.
-supheliyim diye mirildandim.
Benim önümde yaklaşık 2 saattir lauren a asılıyordu. Is görüşmesinde böyle birşey olamazdı. Hem lauren da buna bir dur demiyor aksine gülümsüyordu iltifatlara. Gözümü lauren a diktim. Dikkatlice bana bakıyordu.yarim saat daha konuştuktan sonra en sonunda bir konsept belirledik. 
-ben artık kalkayım.  Dedim lauren bana döndü ve ayağa kalktı teşekkür ederim camila dedi. Çok soğuk davranıyordu.
Rica ederim dedim ve uzattığı elini sıktım hala çok yumuşaklardı.anilarima gülümseyip uzaktan adrian denen herife el salladım ve onları yalnız bıraktım. Kafamı bu olayla çok oyalamayıp edricle olan buluşmaya odaklanmaya çalıştım sonunda bir iz bulmuştuk.
Kusura bakmayın hataları kontrol edemedim telefondan yazıyorum ama bu hikayeyi geri döndürmeyi kafama koydum iki yıl sonra bile gelip hala okuyan insanlar olduğu için çok teşekkür ederiz sizi seviyoruz bizi desteklemeyi unutmayın kısa bir bolum oldu ama bugünlük elimden bu geldi yakında daha heyecanlı bölümlerle geri dönmek niyetiyle iyi bayramlar arkadaşlar 💕🙏

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 06, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

RELATİONİ (CAMREN)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin