🌟♥⏪SÖZ⏩♥🌟

831 30 13
                                    


-Denizzzzzzzz
Bulutun üzerindeki kan onun değildi. Bu kan... Bu kan benimdi. Bulut hemen beni kucaklayarak arabaya koştu. Beni arka koltuğa yatırdığında hıçkırarak ağliyordum. Vurulmamistim... bebeklerim gidiyordu. Bir yerde okumuştum. Böyle bir kan onlarinin düştüğünü belirtisiydi. Elim artık belli olan karnımın üzerindeydi. Onları kaybedemem. Hıçkırıklar im ne diniyor ne de azalıyordu. Aksine siddetleniyordu.
-Bulut daha hızlı sür. Bebeklerimiz gidiyor.
-Sakin ol birşey olmayacak. Onunda sesini hiç böyle korku dolu duymadim. O an araba durdu. Ve Bulut arabadan indi.
-Sedye getirin. ACİLLLL.
Sedyeye yattığımda elim karnımı sıkica sarmıştı. Onları kaybedemem olmaz. Doktor yanıma geldiğinde
-Onları kaybedemem. Lütfen güzel birşey söyleyin
-Daha ne iyi nede kötü konuşmak için erken. Sizi Operasyona alacağız o zaman belli olucak.
-Bulut? Ağlıyordum durduramıyordum.
-Geçecek birtanem. Burdan mutlu ayrılıcaz
-Söz mü?
-Söz. Dedi ve alnımdan öptü beni. Sonrada beni sedye ile ameliyathaneye götürdüler.

Buluttan

Deniz ameliyattaydi. Ve süreler arttıkça içimdeki korku da artıyordu  Bunları yaşamak çok zor benim için. Zor kelimesi yanında az kalıyor. Denizimi kaybedebilirim... bebeklerimi kaybedebilirim. Ve ben buna dayanamam. Telefonuma baktığımda Deniz ameliyata  gireli 2 saat 4 dakika olmuştu. Şuan aklıma Deniz ile olan tüm anlarım geldi. Böyle zamanlarda aklınıza anilariniz, birlikte geçmiş zamanlarınız gelir. Ama ben bu anılarımızı daha çoğaltmak istiyordum. Onlara birşey olursa ben yaşayamam. Yapamam. Ve o an doktor ameliyathaneden cikti. Aklımda tek soru vardı
MUTLU SON MU?
KÖTÜ SON MU?

Bir bölümün daha sonundayız. İnşallah beğenmişsinizdir. Lütfen yorum yapmayı ve oy atmayı unutmayın! SİZLERİ SEVİYORUM❤💙💓💜

İLK DOKTORLUK MACERAM (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin