hell no (Υπό Διόρθωση)

13

Κάτια
Ο Ιανουάριος πέρασε γρήγορα. Ουτε κατάλαβα πότε έφτασε ο Φεβρουάριος. Η ύλη στο φροντιστήριο είχε βγει, άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος των θερινών.

Τα πράγματα αυτή την περίοδο είναι βαρετά αν με ρωτάς. Ο χρόνος που έχω κάθε μέρα δεν φτάνει για να κάνω τις εξόδους μου όπως πέρυσι όμως ξέρω ότι η φοιτητική ζωή μου θα αξίζει.

Με φαντάζομαι στην σχολή να μελετάω αγγλικά, με τον καφε μου στο χέρι. Να κρατάω σημειώσεις στα μαθήματα και να ζητάω από τους άλλους για όσες μέρες θα λείπω. Να γυρίζω από σχολή και να ετοιμάζομαι για βόλτες με τα παιδιά. Να πιέζομαι στις εξεταστικές αλλά να τα βγάζω πέρα. Να μαζευόμαστε με τα κορίτσια στο σπίτι κάποιας να διαβάζουμε και να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων.

Όλα αυτά με ωθούν στο να θέλω να περάσω. Για αυτό κάθε φορά που βαριέμαι να διαβάσω συντακτικό σκέφτομαι το μελλοντικό φοιτητικό μου σπίτι και όταν δεν θέλω να μάθω εισαγωγή φαντάζομαι τον εαυτό μου ως φοιτήτρια.

"Θα έρθεις μαζί ή θες να σε πάω σπίτι;" λέει ο Κώστας

"Νομίζω θα παω σπίτι αλλά δεν χρειάζεται να με πας. Πήγαινε κατσε με τα παιδιά."

Είχαμε σχολάσει τετράωρο σήμερα και προλαβαίναμε να πάμε για έναν καφέ αλλά προτιμούσα να χαλαρώσω λίγο στο κρεβάτι μου αντ' αυτού.

"Εμείς δεν θα έρθουμε τελικά. Καλά να περάσετε." λέει και αρχίζει να κατευθύνεται προς τον δρόμο για το σπίτι μου

"Έλα ρε Κώστα πήγαινε χαλάρωσε. Αφού το θες."

"Το μόνο πράγμα που χρειάζομαι για να χαλαρώσω είσαι εσύ Κατ. Τώρα προχώρα." λέει και με σπρώχνει

Εγώ χαμογελάω ασυναίσθητα γιατί οι απλές του κινήσεις με ζεσταίνουν και μου προκαλούν ρίγος. Φερομαστε περίεργα μεταξύ μας αν το σκεφτείς. Δεν έχουμε συζητήσει τι κάνουμε.

Είμαστε αποκλειστικοι ή φέρεται έτσι και σε άλλες. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να συζητήσουμε τι κάνουμε. Οι "ταμπέλες" καταστρέφουν την σχέση, όμως θα ήθελα να ξέρω αν έχω την αποκλειστικοτητα.

Να γνωρίζω ότι φέρεται έτσι μόνο σε εμενα, να ξέρω ότι το πρόσωπο του φωτίζεται μόνο όταν μιλάει σε μένα. Έχουν περάσει τρεις μήνες, μικρό χρονικό διάστημα, από τότε που ξεκίνησε να υπάρχει κάτι μεταξύ μας, όμως όλο αυτό νιώθω ότι κυλάει γρήγορα για μένα.

Νιώθω λες και είμαστε μαζί πολύ περισσότερο καιρό, η οικειότητα που έχουμε με σκοτώνει. Ο τρόπος που αισθάνομαι κάθε φορά που μου μιλάει με βαθιά τραχιά φωνή ή με κοιτάει με όμορφα κάστανα ματιά με κάνει να ντρέπομαι.