Gulong-gulo
Hindi ko alam kung dapat ko bang sinabi na gusto ko rin siya o dapat na tinago ko na lang ang nararamdaman ko dahil nga mga bata pa kami at isa din sa dahilan ay walang magandang patutunguhan kung ang puso ang papairalin sa puntong ito.
Napag-isip-isip ko na hindi ko na muna papansinin ang mga pinapakita niyang kakaiba sa tuwing lumalapit siya sa akin.
Maybe I can do this for my own sake.Bakas ang saya ng mga manonood noong natapos namin ang Play sa stage at kami rin ay hindi maipaliwanag ang nararamdaman sapagkat pagkatapos ng pagod ay maganda ang kinalabasan ng aming pinaghirapan,buti at ganoon ang nangyari
Ngayon ay balik pasukan na naman at wala ako ibang inisip kundi ang nangyaring pag-amin sa akin ni Toffer at ng mga sinabi kong pinagsisisihan ko ngayon.
Patakbo na akong tumungo sa classroom dahil malelate na ako in 5 minutes so I hurry up like I am in a track in field and running in 3 kilometer dash.
Salamat naman at halos magkasunod lang kami nung teacher na dumating"Oh Ally, late?" Puna ni Jez
"Oy hindi ah sakto lang kaya,makahusga naman 'to" sabay hampas ko sa balikat niya
"Aray naman" daing niya
"Ba't may paghampas? Brutal na fren?" Tatawa-tawang tanong niya at bumaling na lang ako sa harapan dahil nagsisimula nang magdiscuss ang teacher,I don't want him to interrupt my mind right now so I chose to listen and understand everything that our teacher discussed.Gagandahan ko mood ko kasi ayaw kong sakanya lang iikot 'tong araw ko.
"Remember everything that I taught and review for the quiz tomorrow,class dismiss" pagtatapos ni miss Buenaventura ng klase
Ipinapasok ko na ang mga gamit ko sa bag dahil recess na nang may kumalabit sa likuran ko at nalamang si Jez iyon
"Ally nasa labas si Toffer parang ikaw ata inaantay oh" turo niya sa labas na may halong hagikhik na aniya
Napatingin naman ako sa labas kung totoo ba ang sinasabi niya at doon ko napagtantong tama siya si Toffer nga na nakatitig pa sa mga mata ko nang nakangiti.
I expected this to happen oh come on.
Nanlulumo akong bumuntong-hiningaNagmadali akong lumabas para hindi niya na maabutan pa pero sa kamalas-malasan nga naman nahawakan niya ang kamay ko at iniharap ako sa kanya---
"Hi Ally" may ngiting bati niya sa akin at hinandugan ko naman ng 'walang pake' look
Hindi ko alam kung bakit hindi niya nararamdaman na ayaw ko muna siyang makita ngayon at sa magdadaan pang mga arawIniiwas ko ang tingin sa kanya at pumiglas sa pagkakahawak niya sa kamay ko
"Why? Is there any problem Ally?" Tanong niya habang nakatingin sa kanyang kamay na pilit kong binitawan
"Eto,pinaghanda kita ng pagkain,kailangan mong tumaba dahil mukhang nangayayat ka ata nung nagdaang practice" pag-aalala niya sabay ibinigay niya sa akin ang lunchbox na may lamang kanin at ulam
"Ako gumawa niyan kaya siguradong masarap at safe" paninigurado niya at may pagtaas-taas pa ng kilay
Kinuha ko naman ang inabot niya at para hindi magmukhang bastos sa harap niya.
"Hindi tayo makakapagsabay ngayong kumain dahil next class ko pa this hour, maybe next time makakasabay na kita,hope so" sabay kindat
"Salamat,nag-abala ka pa and okay lang naman I understand" balik-tingin ko sa kanya

YOU ARE READING
Mananatiling Sa'yo
Non-FictionPaano kung ipinagtabuyan mo noon, minamahal mo pa rin pala hanggang ngayon.