Sadece Sür

Üzgünüm...

Kurtoğlu'nun Avukatı sağolsun ayyaş babam duymadan karakoldan çıktım. Fakat mafyanın yapabileceklerinin yanında babamınkiler bir hiç...

-Gizem konuşmamız gerek.

İtaat etmekten başka şansım yoktu, Polo'ma binip onu takip ettim, sahil kenarına gelmiştik. Sanki özellikle çok inasının olmadığı bir yer seçmişti yoksa neden sahile geldik ki? Denize karşı bir banka oturduk, bi süre kimse konuşmadı. Sessizliği o bozdu;

-Şansını çok zorluyorsun.

-Ben hiçirşey yapmadım! Sadece orda bulunduğum için şanssızdım. Arkadaşım orda kanlar içinde yaparken onu bırakıp kaçsa mıydım yani.

-İşte sorun bu Gizem! Neden ordaydın! Ve evet bırakıp gidicektin çünkü sen artık bağımsız biri değilsin, kendi başına istediğini yapamazsın!

O gözlerime bakmaya çabaladıkça, bakmamak için daha çok çabalıyordum.

-Seni buraya neden getirdim biliyor musun?

Sonunda çenemden tutup gözlerine bakmamı sağladı. Yüz ifademden bana dokunmasından rahatsız olduğumu anlamış olmalı hemen elini çekti ve devam etti;

-Bir zamanlar hayatımda tanıdığım en masum adamı bu denizin dibinde ölüme terkettiler. Senin kadar nitelikli değildi sadece getir götür işleri yapardı. Tek suçu içimizdeki bir hainden aldığı paketi iletmekti, içinde ne olduğunu bile bilmiyordu. 

Ne demeye çalıştığını anlamıştım, böyle devam edersem başıma gelecekleri anlatıryordu. Hep böyle olmuştu; her zaman yanlış yerde, yanlış zamanda bulunmak zorunda kalmıştım. Hay ben böyle şansın içine....

-O adam sadece işini yaptığı için öldürüldü. Kurtoğlu yıllardır devam eden bir imparatorluk ve bunu sürdürmek için ufak tefek kayıpları gözden çıkarabilirler.

Ufak tefek mi?? İnsan hayatından sözediyorduk.

-Neyseki bu sefer çok şanslısın.

-Şanslı mı?

-O yanındaki polis aile işleri için sorun çıkarmaya başladı.

Aileden kastı mafya ve yan üyeleri olmalı... Ne gibi bir sorun olduğunu sormadım, bana söyleyecek değil ya.

-Kurtoğlu ile konuştum, onu avucumuzun içine almamıza yardım edeceksin. Yarın gece aynı sokakta yarışa katılıp polise yakalanmanı istiyoruz.

-Yakalanmam ne işe yarayacak?

-O adam seni rahatsız ediyor değil mi... Daha önce 18 yaşının alında hırsızlık suçundan yakalanan çocukları taciz ettiğini biliyoruz ama somut veriler lazım.

-Bir dakika,  o herifin beni taciz etmesine izin vermemi mi söylüyorsun!!!

-Kendini savunma demiyorum! Ama evet sana dokunmaya çalışacağını biliyorum artık, yoksa seninle hücrenin içinde ne işi vardı! 

-Adamı zorla katil edeceksiniz yaa!!!

Bu sefer sesim biraz yüksek çıkmıştı ama başka türlü ona uçmadan kendimi tutmak çok zordu.

-Senden böyle birşey istediğim için üzgünüm Gizem, gerçekten. Ben sadece emir kuluyum.

-Üzgün ha! O Kurtoğlu'nun içinde ceviz kadar adamlık varsa bende orospuyum!

Öfkemi tam kusamadığım için hızla arabama binip gazı kökledim. Sinirimi atmak için ya birisini eşek sudan gelinceye kadar dövecektim, ya da sadece sürüp unutacaktım...

---

Yarışın yapılacağı mekana gitmeden hastaneye uğramaya karar verdim. Serdar yaralanmış olsa da suç üstü yakalanmıştı. Sokak yarışı yapmaktan hapse girecekti. Ah aptal Serdar neden beni hiç dinlemiyorsun!

Odasına girdiğimde kimse yoktu, ama birileri gelmişti bir kaç parça eşya ve çanta vardı. Uyuyordu. Onu uyandırmamak için yanına oturmadım. Bir kolu ve bir bacağı alçıdaydı. Yüzü çok solgun görünüyordu; gözlerinin altı mor, ince dudakları zor nefes alır gibi aralanmış, sakalları uzamıştı. Saçlarına dokunmak istedim ama yapamadım... 

Yüzüne son kez bakıp odadan çıkıyordum ki annesiyle burun buruna geldim. Beni görür görmez yakamdan tutup kızmaya başladı. Senin yüzünden, ona engel olacağına eğlence için kendini harcamasına izin verdin, diye bağırıyordu. Söyleyecek sözüm yoktu sadece dinledim. İki çocuğu da hastanede olan fakir bir kadına ne diyebilirdim ki. Yakamı ellerinden kuratarır kurtarmaz oradan uzaklaştım. Eğer ki bu gün yarışta o şerefsiz Honda'nın sahibi görürsem, onun vay haline...