2.Bölüm✨

68 3 2
                                    

"Yerle bir kader serzenişte güller,artık sevgi yok mu?der çaresizce kalpler."💥

Naz adımını attığı sırada ona engel olmaya çalıştım ama tuttuğum kolunu hızla çekerek tamamen odanın içine girdi.

Naz ifadesiz gözleriyle Burağa bakıyordu. Burak da Nazı karşısında görmeyi hiç beklemiyordu.Onunda yüzünde şaşırmış bir ifade vardı.Daha fazla sessiz kalamayarak hemen söze girdi."Bak herşeyi açıklayabilirim Naz"dedi.Tabi böyle söylecekti başka ne diyecekti ki.Nazın bu görüntüyü görmesine hem üzülmüş,hem de sevinmiştim.Sevindiğim için kendimi kötü hissediyordum ama ne yapayım eğer görmeseydi ben Naza söyleyemeyerek onu kandırmış olacaktım.Naz birşey söyleyecek gücü kendinde bulamıyordu.Hem ne denirdi ki zaten...Naz Burağın dediklerine kulak tıkıyordu.Gerçi bu saatten sonra onun dediklerinin hiçbir önemi yoktu.

Naz son hamlesini yaparcasına elini kaldırarak olanca gücüyle Burağa tokat attı.Burağın kafası yana doğru savrulurken Naz zor da olsa birkaç kelime söylemişti. "Seni asla affetmeyeceğim" Nazın şuan kalbinin acıdığını hissedebiliyordum.

Son sözünü söyledikten sonra hızla merdivenlerden inmeye başladık.Elimi çabuk tutarak mesaj kutusuna girdim ve Barışın isminin üzerine tıklayarak "Barış çabuk çık partiden kapıda bekliyoruz seni"yazdım.

Barışın arabasının önüne geldiğimizde o da mesajımı görmüş bizi bekliyordu.Naza bakarak ne olduğunu anlamaya çalıştı...

{ 1 hafta sonra }

Aldatılmak;heralde bu dünya üzerinde yaşayabileceğimiz en korkunç olaylardan birisidir.Ne yapsan yeryüzüne sığamazsın,dolar taşarsın.Sen onu gözünden sakınırken o başka birilerine göz koymuştur.Kendine yediremezsin.İlk başlarda onu suçlarsın,biraz zaman geçince düşüncen değişir,neden yaptı sorusunu sormaya başlarsın,sorguladıkça başka cevapların kapısını çalarsın.Kapıları açtıkça kapatıp başka kapıları açarsın ne zaman kendini suçlamış kapı buluncada hemen o kapıdan içeriye girersin.İşte en zoruda bu olur ya.Sebep olarak kendini suçlarsın.Ona yetememek..

Yaşadığımız olayın üstünden koskoca 1 hafta geçmişti.Ama Naz sanki hala ilk gün ki gibi kötüydü.Hiçbir şey yemek istemiyor sürekli ağlıyordu.Burağa değer verdiğini biliyordum ama bu kadar tutulduğunu bilmiyordum.Diğerleri gibi vakit geçiriyor zannediyordum ama tam tersiymiş,o Burağa çoktan aşık olmuş.

Arabaya bindiğimizde Naz evine gitmek istediğini söylediğinden onlara geçmiştik.Serpil teyzelere çaktırmamak için baya uğraşmıştık ve başarmıştık.Tek uğraştığım kişi Naz olsa gam yemeyecektim ama bir yandan da Barışı zapt etmeye çalışıyordum.Gidip Burağın ağzını yüzünü kıracakmış.Tamam haklı olabilir Naza yaptıklarını ödetmek istiyordu ama böyle kavgayla bir yere varamazdı.

Kavgadan oldum olası hoşlanmazdım zaten.Barışı zar zor ikna edip sonunda durdurabilmiştim.Tabi durdurmamın bir sebebi vardı.Naz Burağın yaptıklarını unutur unutmaz Buraktan çok büyük bir intikam alacaktık.Bunu hak etmişti.

Birkaç gün Nazlar da kalmıştık.Dün kendi evime geçmek zorunda kalmıştım.Biraz daha kalmak istesemde Naz izin vermeyip beni kovmuştu.Evet duyduğunuz gibi beni kovdu.Çantamı elime verip"artık evine dön,seni kovuyorum."diyip beni evden postalamıştı.Bunu neden yaptığının sebebini elbette biliyorduk.

Biraz daha onlarda kalmaya devam edersem Serpil teyzeler  ters giden bir şeylerin olduğunu anlayacaktı.Nazla ben kafedeki patronumuzdan 2 gün izin almıştık.Barışta alıp bizim yanımızda olmak çok istedi ama kafede başka çalışan olmadığı için alamadı.

MÂBETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin