K. Texting

5.

V: Beni yetimhanede gördüğünde mi etkilenmeye başladın?

İngoodcompany: Evet eğer merak ettiğin buysa.

V: Peki senin ne işin vardı orda?

İngoodcompany: Orda büyüdüm ve neredeyse tüm doğum günlerimi orada çocuklarla geçiririm.

V: Özür dilerim... Bilmiyordum.

İngoodcompany: Senin elinde olan bir şey değil. Özür dilemene gerek yok.

V: Ve birşey daha...

V: Neden seni dış görünüşüne göre yargılamamı istemiyorsun?

İngoodcompany: Dışarıdan göründüğüm gibi olmadığım için. Lütfen insanlara baktığında onların dışarıya yansıttığını değil, içlerinde yatan kişiliğini önemse.

V: Aslında çoğu zaman kişilerin iç dünyasını görmeyi istiyorum fakat kimse o yanını göstermek istemiyor ve artık bende merak etmeyi bıraktım.

İngoodcompany: Peki beni merak ediyor musun?

V: Kim kendine yardım eden birini merak etmez?

İngoodcompany: Bilmem.

V: Neden bu kullanıcı adı?

İngoodcompany: Tamamen bilinç altın için:))

V: İnce düşünen birisin demekki... Bu seveceğim türden bir şey.

V: Ve iyilik meleği bilinmeyen lütfen bunun için üzülme :)

İngoodcompany: Vera yapma.

İngoodcompany: Sana yalvarırım.

İngoodcompany: Lanet olsun, yanına geliyorum.

Genç kız gelen bildirimle o kadar heyecanlanmıştı ki donup kalmıştı.

Dakikalar sonra aklına geldi cevap vermek, parmaklarını ekrana dokundurdu. Ama o daha bir cümle yazamadan tekrar bir mesaj gelmişti.

İngoodcompany: Senden bir isteğim var, lütfen şapkamı indirmeye kalkma, yalvarırım zamanı gelince herşeyi açıklığa lavuşturacağım.

V: Acı çekeceksin, gitmelisin.

İngoodcompany: Şu an çektiğim kadar asla acı çekmem.

V: Saçmalama git lütfen...

Genç kızın mesajıdaha iletilmeden tuvaletin kapısının sesi duyuldu. Eğer herhangi bir kız değilse, o gelmişti.

Çocuk yavaşça fısıldadı kadifemsi sesiyle:

"Vera nerdesin?"

"Gitmelisin..."

" Sana elimi uzatacağım elindekini bana vereceksin anlaştık mı?"

"Hayır olmaz."

"Vera yalvarırım kendine bunu yapma. Elindekini bana ver lütfen."

Çocuğun sesi o kadar çaresiz çıkıyordu ki kızın için parçalanmıştı. Elindeki metal parçasını o gelmeden önce bileklerindeki her zaman bulunan silik ince çizgilerde gezdirebilmişti.

Elindeki metali tuvalet kapısının altından uzanan ele verde kanlı parmaklarıyla. Kanı kalbi gibi kadife sesi olan çocuğun avuçlarına damla damla lekeler bıraktı.

Çocuk iç çekti... sanki yılların yükünü taşıyormuş gibi. Tekrar fısıldadı kıza:

"O zaman kanadığın yerden kanarım..."

Kadife sesli çocuk metali genç kız gibi bileklerine bastırdı. Canı yanıyordu ama bu metalin bıraktığı paslı çizikten değildi, genç kızı böyle gördüğü içindi.

Çocuk kapının altından, bileğinden süzülen kanların kırmızıya boyadığı avuçlarını genç kıza uzattı. Kız, çocuğun elini görünce telaşla iç çekti. Aniden ayağa kalkıp kapının kilidine çevirdi ve dışarı çıktı.

Yerde eğilen çocuğu kırmızıya bulanmış elinden tutup kalkmasını sağladı. Çocuğun elini yıkamak için muslukların önüne yürüdü.

Musluğu acele ile açan kız çocuğun elini yıkadı ve her zamanki gibi pantolonunun cebinden büyük yara bantlarını ve mendili çıkardı, çocuğun bileğini silerek bandı yapıştırdı.

Çocuk kızın elinde kalan diğer bandı alıp kızın bileğini yapıştırdı. Kız, çocuğun ona her dokunuşuyla kalbinin ritminin hızlandığını hissediyordu. Çocuk fısıldadı yavaşça:

"Menekşe kokulu yapma bunu bize."

Kız konuşamıyordu. O kadar etkilenmişti o an. Kelimeler diline dolanıyordu. Genç kız elini kaldırıp, hırkanın kapüşonunun kapattığı pürüssüz yüze çıkardı. Parmak uçlarında yükselip dudakları hariç hiçbiyeri görünmeyen çocuğun yanağına küçük bir buse kondurdu.

Yaptığı ona da inanılmaz geliyordu. Çocuk hem şaşırmış hem heyencanlanmıştı. Bunu beklemiyordu.

Genç kız titrek bir nefes alarak konuştu:

"Bundan sonra kanadığım yerden kanamak yok. Kanadığımız yerden çiçek açalım."

Çocuk yavaşça başını salladı.

"Artık derse girmen gerek menekşe kokulu. Haydi şimdi git."

Genç kız dedğini dinlemişti. Genç cocuk kızın arkasından çıkıp koridor boyunca onu izlemişti ve o sınıfına girince, o da okulun arkasına doğru yürümüştü sigarasını yakmak için.