Him & I {Completed}

Κεφαλαιο {14}

«Γεια σου Αναστασία...» ακούω μετά από καιρο την ψυχρή φωνή της και απλά την κοιταζω

«Δεν περίμενες να με δεις εδώ έτσι;» ρωτάει με το στραβό χαμόγελο να μην φεύγει από τα χείλη της

Τι στο διαολο κάνει αυτή εδώ;

«Εσυ...» είναι το μόνο που λέω καθώς έχω χάσει τα λόγια μου

«Ω γλυκιά μου ποσό καιρός πάει από την τελευταία φορά;»

Τρία χρόνια,τρία γαμημενα χρόνια

«Τι στο διαολο θες;» την ρωτάω υψώνοντας την φωνή ενώ πάω πιο κοντά της

«Σου έχω πει ότι θα το πληρώσεις μια μέρα και αυτή η μέρα ήρθε...» λέει και ακουμπάει την πλάτη της στην καρέκλα

«Μου κατέστρεψες την ζωή τι άλλο θες πια;» την ρωτάω και την κοιταζω στα γαλάζια της μάτια

«Ω γλυκιά μου Αναστασία ακόμα να καταλάβεις...» λέει και έρχεται κοντά μου
«Θέλω την ίδια σου την ζωή..»
«Θέλω να πληρώσεις για το θάνατο του Γιαννη..» συνεχίζει να λέει και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου

«Είσαι τρελή. Ήταν ατύχημα»

«Μου πήρες από τα χέρια μου τον Γιάννη» ουρλιάζει

«Τι..τι εννοείς;» την ρωτάω συνοφριωμενα

«Είχαμε σχέση βλέπεις ενώ τα είχε μαζί σου» απαντά

«Δε..δε μπορεί. Εμένα με αγαπούσε» λέω και αρχίζει να γελάει

«Ή απλά ήθελε τα γαμημενα σου λεφτά..»
«Για αυτό γλυκιά μου Αναστασία για να είναι όλοι ασφαλείς θα πεις στην αστυνομία ότι δεν με ξερεις έτσι δεν είναι;» με ρωτά και με πιάνει από το πηγούνι για να την κοιτάξω

«Σας μισω» λέω και βγαίνω έξω από το δωμάτιο

«Δεν την γνωρίζω..» λέω γρήγορα στον αστυνομικό πριν προλάβει να με ρωτήσει. Θέλω να φύγω από εδώ

«Αναστασία..» αρχίζει να λέει και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου

Φεύγω γρήγορα από το αστυνομικό τμήμα και σταματώ στο πιο κοντινό παρκάκι που υπάρχει. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου αλλά δεν τα σταματάω. Βαρέθηκα πια. Νόμιζα ότι με αγαπούσε αληθινά αλλά όχι,για ακόμη μια φορά μου είπε ψέματα

Παίρνω το δρόμο για το σπίτι και μόλις φτάνω μπαίνω στο ασανσέρ για να πάω στον όροφο του γυμναστηρίου,θέλω να ξεσπάσω καπου

Βάζω τα γάντια του μποξ και αρχίζω να χτυπάω δυνατά το σάκο ενώ αρχίζουν να βγαίνουν ξανά καυτά δάκρυα