Him & I {Completed}

Κεφαλαιο {10}

Eua's Pov

«Η Αναστασία;» ρωτάω την μητέρα της μόλις μπαίνω μέσα στο σπίτι

«Είναι στο δωμάτιο της,θέλεις να την φωνάξω;» με ρωτάει

«Δεν χρειάζεται θα ανέβω εγω ευχαριστώ» της λέω

«Απλά Ευα...» αρχίζει να μου λέει η μητέρα της και την κοιταζω

«Μάθε τι έχει δεν μας μιλάει πλέον,ούτε καν τρωει. Θα σας αφήσω μόνες σπίτι και αν χρειαστεί μείνε εδώ το βράδυ ξερεις πως δεν έχω κανένα πρόβλημα » συνεχίζει να λέει και γνέφω θετικά

Αρχίζω να ανεβαίνω τα σκαλιά δυο δυο και μόλις φτάνω χτυπάω τη πόρτα, αφού με αφήνει να περάσω μπαίνω μέσα

«Ηηηηρθα» της λέω με ένα χαμόγελο και με κοιτάζει αλλά παίρνει από πάνω μου αμέσως την μάτια της

Κάθομαι κοντά στα πόδια της και κοιτάει το ταβάνι σαν να μην υπάρχω στο δωμάτιο

«Τι έχει γίνει Αναστασία;» την ρωτάω και δεν μου απαντάει

«Η μητέρα σου μου είπε ότι δεν τους μιλάς.ουτε καν τρως. Γιατί το κανείς αυτό στον εαυτό σου; Τι έχει γίνει;» την ρωτάω ξανά και αρχίζει να τρωει τα χείλη της. Ξέρω ότι αυτό το κάνει για να συγκρατηθεί και να μην κλάψει,αλλά δεν ξέρω τον λόγο

«Δεν έχει γίνει κάτι» μου λέει αλλά η τρεμάμενη φωνή της την προδίδει

«Είμαι κολλητή σου ξερεις ότι μπορείς να μου λες οτιδήποτε σε προβληματίζει και σε ενοχλεί» απαντώ και χαϊδεύω το χέρι της

Απομακρύνει το χέρι της από το δικό μου και καλύβει το προσώπο της για να μην δω τα δάκρυα της. Πηγαίνω κοντά της και την παίρνω αγκαλιά

«Δεν αντέχω άλλο» ψηθηριζει και πλέον τα δάκρυα έχουν κυρισευσει όλο το πρόσωπο της

«Ηρεμησε και πες μου τι έχει γίνει» της λεω ενώ βρίσκεται μέσα στην αγκαλιά μου.
Το σώμα της αρχίζει να τρέμει και ίσα ίσα που μπορεί να αναπνεύσει

«Δεν...δε μπορώ» μου λέει και τα μάτια της κλείνουν

«Αναστασία» φωνάζω και σκουντάω το σώμα της
«Μίλησε μου»

Τα δάκρυα τρέχουν σαν χειμαρος από τα μάτια μου και βγάζω γρήγορα το κινητό μου και καλώ ασθενοφόρο. Σε λίγα λεπτά έχει έρθει και την έχουν βάλει πάνω στο φορείο

Πληκτρλογω το τηλέφωνο του ενώ τα δάχτυλα μου τρέμουν και η όραση μου από τα δάκρυα μου είναι θολή