Him & I {Completed}

Κεφάλαιο {30/ The End}

{Βάλτε το τραγούδι να παίζει και αν τελείωσε ξανά βάλτε το}

Stefano's Pov

Τα πόδια μου παίζουν με το γρασίδι που βρίσκεται από κάτω τους και βάζω τα χέρια μου στο κεφάλι μου χώνοντας τα δάχτυλα μου μέσα στα μαλλιά μου τραβώντας τα. Το κεφάλι μου πονάει τόσο πολύ,έχω να κοιμηθώ δυο γαμημενεα μερες όμως οι εφιάλτες δεν με αφήνουν να κοιμηθώ

Νιώθω μια αντρική παρουσία από πάνω μου και βγάζω τα χέρια μου για να τον κοιτάξω ενώ εκείνος κάθεται δίπλα μου στο παγκάκι που βρίσκεται μέσα στο νεκροταφείο

«Είσαι καλά;» με ρωτά και μου χαϊδεύει τον ώμο μου, τον κοιταζω με τα κατακόκκινα μάτια μου χωρίς να απαντήσω

«Αυτό μου το είχε δώσει για εσενα,αν κάτι δεν πήγαινε καλά» μου λέει και βγάζει ένα διπλωμένο χαρτί από την τσέπη του και μου το δίνει

Το παίρνω στα χέρια μου και το επεξεργάζομαι,μοιάζει με σημείωμα

«Το ήξερες και δεν μου έλεγες τίποτα;» ρωτάω τον κολλητό  μου υψώνοντας λίγο την φωνή μου και με κοιτάζει λυπημένος

«Εγω...» πάει να πει αλλά σηκώνομαι όρθιος. Δεν θέλω να ακούσω δικαιολογίες,αν το γνώριζα θα μπορούσα να το είχα αποτρέψει,θα μπορούσε να ήταν εδώ μαζί μου. Τι θα κάνω εγω χωρίς εκείνη;

«Στέφανε που πας;» με ρωτά ενώ σηκώνεται από αυτό το καταραμένο παγκάκι

«Παρατήστε με ησυχο. Θέλω να μείνω μόνος μου» είναι το μόνο που λέω πριν κατευθυνθώ προς το αμάξι μου και αρχίζω να οδηγώ προς το αγαπημένο μας μέρος. Εδώ που την είχα φέρει πρώτη φορά

Η μηχανή του αυτοκινήτου σβήνει και βγαίνω έξω από αυτό περπατώντας προς το μέρος που της άρεσε περισσότερο. Πάντα την έβλεπα πως κοιτούσε τα κύματα να σκάνε πάνω στα βράχια. Κοιτούσε την θεα με θαυμασμό κάθε φορά που την έφερνα εδώ

Κάθομαι κάτω και κρεμάω τα πόδια μου από τον βράχο,βγάζω το τυλιγμένο χαρτί από την τσέπη μου και το ξετυλίγω σιγά σιγά. Ο γραφικός της χαρακτήρας με μαύρο χρωμα είναι πάνω στο λευκό χαρτί κάνοντας αντίθεση και μόνο αυτό με κάνει να βουρκώνω

Μου λείπει

Τα χέρια μου τρέμουν κάνοντας το χαρτί να μην μένει σταθερό όμως αρχίζω να διαβάζω τα αποτυπωμένα λόγια πάνω στο χαρτί

«Αγαπημένε μου Στέφανε,
μωρό μου,για να διαβάζεις αυτό το σημείωμα τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά δυστυχώς..» διαβάζω από μέσα μου και απομακρύνω μερικά δάκρυα που έχουν τρέξει στα μάγουλα μου
«...όμως για κάποιο λόγο δεν γίνονται όλα; Δεν θέλω να θυμώσεις στα παιδιά που δεν σου είπαν τίποτα,ήταν δίκη μου απόφαση. Δεν ήθελα μωρό μου οι τελευταίες μας μερες να ήταν μια αντίστροφη μέτρηση για έναν πιθανόν θάνατο. Ήθελα να κάνω αυτή την εγχειριση για να γίνουν όλα όπως πριν,να μπορώ να αγαπήσω τον εαυτό μου επιτέλους μετά από χρόνια. Ξέρω ότι μπορεί να μην καταλαβαίνεις και έχεις δικιο αλλά δεν άντεχα αλλο. Έφυγα Στέφανε και αυτό δεν θέλω να σε κρατήσει μακριά από το να συνεχίσεις την ζωή σου,να προχωρήσεις,να ερωτευτείς πάνω από όλα. Περάσαμε υπέροχες στιγμές που δεν θα τις άλλαζα με τίποτα,σε αγαπούσα,σε αγαπώ και θα σε αγαπώ από εκεί πάνω.

Με αγάπη η πιο ερωτευμένη κοπέλα μαζί σου στο κόσμο»

Τελειώνω το γράμμα και πλέον τα δάκρυα μου τρέχουν σαν καταρράκτες από τα μάτια μου. Νιώθω κάποιον να με αγκαλιάζει αφού έχει κάτσει δίπλα μου και σηκώνω το κεφάλι μου για να δω ποιος είναι

«Όλα θα πάνε καλά..» είναι το μόνο που λέει και τον σφίγγω στην αγκαλιά μου σαν να είμαι κάποιο κοριτσάκι που κλαίγεται. Όμως δεν με νοιάζει έχασα το μοναδικό κορίτσι που ερωτεύτηκα πραγματικά και μπορώ να συμπεριφέρομαι όπως θέλω

«Την έχασα Θανο..» του λέω και βγαίνω από την αγκαλιά του για να κοιτάξω την αγαπημένη της θεα

«Δεν μπόρεσα να την κάνω να αγαπήσει αυτό που είναι» του λέω και τον κοιταζω στριβωντας το πρόσωπο μου

————————————————————————

ΚΑΙ ΤΕΛΟΣΣΣΣ:( ξέρω ότι είναι μικρό το τέλος όμως δεν ήθελα να το τραβήξω περισσότερο.

Αν έχετε κάποια απορία για τους πρωταγωνιστες,για το βιβλιο ή γενικα γιατί έδωσα αυτό το τέλος κλπ σχολιάστε μου εδώ και θα σας απαντήσω σε ότι ερώτηση και αν έχετε. ❤️

Είμαι χαρούμενη και λυπημένη που τελείωσε αυτό το βιβλιο. Νιώθω σαν να μου πήραν ένα κομμάτι του εαυτού μου όμως είμαι χαρούμενη που μπόρεσα και τελείωσα μια ιστορία,η οποία ήταν κάπως διαφορετική

Στο μέλλον θα κάνω σίγουρα και άλλο βιβλιο,ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι την πλοκή όμως θέλει δουλειά ακόμη

Πάνω από όλα όμως θέλω να σας ευχαριστήσω εσάς που με στηρίξατε γιατί αν δεν υπηρχατε εσείς η ιστορία δεν θα είχε συνεχιστεί. Σας αγαπώ και ελπίζω να έχετε ένα ευχάριστο καλοκαίρι. ❤️