Seducing Mr. Pervert 2: Still Into Him

23: Don

Chapter 23: Don

HANNAH

Tulala ako habang naglalakad, wala sa sarili at para bang lumulutang sa kawalan. Ganito ba ang pakiramdam kapag nakikita mo ‘yong taong mahal mo na unti-unting nawawala sa ‘yo?

Siguro nga’y ganito nga.

Dala na marahil ng malalim na pag-iisip, hindi ko na napansin ang tao na nasa harap ko.

“Hannah, are you okay?” Tanong niya habang sinisilip ang nakayukong ulo ko.

“Yes,” Inangat ko ang ulo ko at doon ko napagtanto kung sino ang taong nasa harap ko.

“Come with me” aniya kasabay ng marahan na paghatak sa braso ko.

Tinabig ko ang kamay niya, “I can manage,” huminga ako ng malalim, “You don’t need to drag me again, sir”

Tumango siya at inalalayan ako papasok sa sasakyan. Kasabay niyon ang paghawak niya sa ear pieace niya, “On the way” aniya saka siya sumakay sa driver’s seat.

Ilang minuto pa ang lumipas at narating din namin ang mansiyon nila Storm, at sa mga oras na ‘yon ay muli na namang nagbalik ang alaala at ang tanging rason kung bakit ko iniwan si Storm.

“Miss Hannah, follow me, please” Aniya saka siya lumakad papasok sa mansiyon ng mga Drey.

“Sir Dustin, kung tatakbo ba ako ngayon at aalis dito, makakalabas ako ng buhay?”

“Yes. But Don Enrico will definitely hunt you.”

Binalot ako ng kaba at sa 'di ko na mabilang na pagkakataon, muli ay nakaramdam na naman ako ng matinding takot. Takot dahil ilang sandali na lang ay haharapin ko na ang taong dahilan ng lahat.

"Miss Forbes, this way please" Aniya kasabay ng pagturo niya sa pinto kung saan naroroon si Don Enrico—ang lolo ni Storm, at siyang may-ari ng Drey Group of Companies.

"Don Enrico," Ani Sir Dustin ngunit isang kumpas mula sa nakatalikod na swivel chair ang nakapagpatigil sa pagsasalita niya. Hudyat na maari na siyang lumabas at iwan akong nag-iisa kasama ni Don Enrico.

Tumalikod na si Sir Dustin, lumakad palayo at ilang segundo lang ay siya namang pag harap ng swivel chair.

"Nice to meet you again, Hannah" Seryosong sabi niya dahilan kung bakit mas tumindi ang nararamdaman kong kaba.

"Good afternoon, Mr. Drey,"

Ngumiti lang siya. Isang mapait na ngiti kasabay ng matalas na tingin. "Have a seat"

Nag-aalangan man ay umupo na rin ako sa itinuro niyang couch hindi kalayuan sa table niya.

"I won't beat around the bush, Hannah. I believed everything was clear since we last spoke." He said. I struggled for words, hoping to find something to say, but I was at a loss.

"Miss Kent Hannah Forbes, this is your final opportunity. If you don't follow our agreement, I will no longer have mercy on you. Take my word for it."

"I really do love him." I was finally able to speak.

"Oh, my dear Hannah. You're too young for love. Storm, however, is not meant for you. I have plans for my grandson and you are not part of them."

That split my heart in half. I had the urge to cry and scream, but I managed to keep my tears at bay. Not right here, not in front of him.

I'm not sure how I'm still able to sit and talk in front of this old man. All I know is that I must be courageous. It is not an option for me to show my weakness to him.