suicidal thoughts

on altı

Ayaz: Naber lan aşkım

Gökay: İyiyim bebeğim heyecanlıyım biraz

Ayaz: Benim bilmediğim özel bi gün mü lan bugün?

Ayaz: Ee değil

Ayaz: Neden heyecanlısın la?

Gökay: Hatırlamanı beklemiyordum zaten götoş

Gökay: Konserim var ya bugün

Ayaz: Pü amnskm

Ayaz: Unutmamıştım kiiiiiiiii

Ayaz: Şakaaa yappttıııımmm

Gökay: Boş yapma

Gökay: Hatırlamaman önemli değil

Gökay: Gel beni al da gidelim beraber

Ayaz: Uçuyorum eheh

(Görüldü)

Karşımdaki manzara o kadar güzeldi ki mükemmelliği karşısında ağlamak istiyordum. Sahnede gitarın son düzenlemelerini yapan Gökay'a sahip olduğum için çok şanslıydım. O benim hayatımda elime geçen en büyük hediyeydi. Ve bu hediye için Tanrı'ya binlerce kez teşekkür etmiştim.

Biramdan bir yudum aldığımda Gökay'ın kadife sesi de kulaklarıma dolmuştu.

"Anne tepkisi, baba korkusu, ağabey yargısı,
Mahalle baskısı, komşunun gözü, ebesinin...
(Hangisinden kaçmalı? Nerelere saklanmalı?)"

Bu şarkı ikimizin en sevdiği şarkılardan biriydi.

"Dayım mı görmüş? Halam mı duymuş? Dedem işitmiş.
Anneannem küsmüş, babaannem kusmuş içindeki...
(...nefreti ve öfkeyi. Silmiş atmış her şeyi.)"

"Kimseyi takmadan yaşamak varken,
Uyuyamaz oldum düşünmekten."

Neyse ki o yanımdayken çevredeki hiçbir şeyin gözümde değeri kalmıyordu. Ne ailem ne de akrabalarım. Sadece o ve ben.

"Ya bizi böyle yakalarlarsa, kapının ardında sevişirken?
Ya bizi böyle gören olursa, koridorda sessizce öpüşürken?"

"Anamız, babamız yok!" deriz.
"Evimiz, yurdumuz yok!" deriz.

Ve şarkı bitti.

Kalabalığın alkışları eşliğinde sahneden inip yanıma doğru adımlamaya başladı. Oturduğum tabureden kalkıp ben de ona doğru yürüdüm. Karşı karşıya geldiğimiz anda dudaklarıma yapıştı. Kimseyi umursamadan sadece biz varmışız gibi aşkla öpüştük. Etraftaki her şey silinmişti. Kulaklarım uğuldamaya, ayaklarım titremeye başlamıştı.

"Bana neler yapıyorsun Gökay?"

"Sadece seviyorum." Dedi ve sımsıkı sarıldı bana.

Tanrım lütfen mutluluğumuzu bozacak bir şey olmasın. Bir enkazı daha kaldıramayız. İkimiz de yorgunuz.

~~~~~~~

Bu hikâyeyi uzun tutmak istemiyorum. Finale son 4 :)

Özlerim ama oğluşlarım :(