Ένα τραγούδι για καλημέρα

Κεφάλαιο 5

Και ενώ οι ώρες περνούσαν και είχε αρχίσει να νυχτώνει, ο νους μου έτρεχε αλλού. Σε εκείνη την χθεσινή έξοδο που είχε μια απροσδόκητη εξέλιξη. Σίγουρα τα κορίτσια το είχαν καταλάβει πως ήμουν αλλού. Πάνω στην συζήτηση αρκετές φορές κοιταζονταν μεταξύ τους και οι ματιές τους όλο υπονοούμενα. Η Ανίτα ως συνήθως είχε κάτι να προτείνει.

Ανίτα : Λοιπόν ωραία καθόμαστε και συζητάμε αλλα για πείτε.. Αύριο τι έχει το πρόγραμμα σας;

Κλειώ : Εγώ θα είμαι σπίτι.

Μαργαρίτα : Εγώ έλεγα να πάω για ψώνια.

Εγω: Μην με υπολογίζετε.. Θα δουλεύω ως αργά.

Κλειω: Αλήθεια γιατί δουλεύεις σαν σερβιτόρα αφού λατρεύεις την φωτογραφία;

Εγω: Η αλήθεια είναι ότι όσο και να μου αρέσει, είναι αρκετά χρονοβόρο.

Κλειώ : Εσύ το λες αυτό; Που τρως τόσες ώρες σε μια καφετέρια;

Μαργαρίτα : Λοιπόν γίνε ελεύθερη επαγγελματίας.

Εγω: Κορίτσια η φωτογραφία είναι ωραία σαν χόμπι.

Ανιτα: Λοιπόν δεν θα πάρω το μέρος της αδερφής μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι η φωτογραφία ποτέ έχει και πότε όχι δουλειά. Το θέμα δεν είναι οι δουλειές αλλά αυτό π ήθελα να σας προτείνω.

Μαργαρίτα :Λεγε..

Ανιτα: Μία εκδρομή. Να πάμε πρωί και να γυρίσουμε βράδυ. Εσείς ξέρω ότι είστε άνεργες και διαθέσιμες αλλά χωρίς την Σοφία....

Εγω: Και τι ζητάς τώρα; Να πάρω άδεια απ την δουλειά μου; δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Ανιτα: Δικαιούσαι μια άδεια και αξίζει ν την πάρεις τώρα. Αφού το ξέρεις.. Σταμάτα να γκρινιάζεις.

Κλειώ: Λοιπόν καντο... Όλες μας κρεμομαστε από σένα..

Κοίταξα την Κλειώ με ύφος του τύπου "τι μας λες" και μετά έσκυψαν το κεφαλι σκεπτική μεχρι που με το μπλα μπλα με έπεισαν.

Εγω: Εντάξει λοιπόν... Με πείσατε..

Ανίτα: Θα είναι κ ο Πάνος μαζί...

Είπε και με κοίταξε περιμένοντας την αντίδραση μου.

Εγω: οκ

Τα κορίτσια με κοίταξαν και ειδικά η Ανίτα με κοίταζε καλά καλά..

Ανίτα : Ο έρωτας σε βάρεσε μου φαίνεται...

Σκασανε στα γέλια τα κορίτσια.

Εγω: Λέω να πηγαίνω.. Πέρασε η ώρα..

Είπα κοιτάζοντας το ρολόι μου και σηκώθηκα από τον καναπέ.

Πλησίασα στην πόρτα. Δεν έδωσαν σημασία. Γελούσαν και σκούνταγαν η μία την άλλη. Άνοιξα την πόρτα και έφυγα.

Πηγαινοντας στο σπίτι, είδα τον Πανο με τον Σεραφείμ να πίνουν μπύρα και να περπατούν στα σκοτεινά. Πέρασαν σχεδόν από δίπλα μου αλλά ήταν σαν να μην με πρόσεξαν. Εγώ δεν χαιρέτησα.  Εκείνοι πάλι ματιά δεν εριξαν. Άνοιξα την πόρτα σχετικά απογοητευμένη και έπεσα να κοιμηθώ.