Ένα τραγούδι για καλημέρα

κεφάλαιο 8

Το τέλος του καλοκαιριού πλησιαζε. Το νησί ερημωνε , το καυτό αεράκι είχε γίνει ελαφρώς πιο ψυχρό και όμως η καρδιά μου ένιωθε μια ζεστη. Το μυαλό μου συνέχεια σε αυτόν. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Τα χέρια του , τα μάτια του, τα φιλιά του, το σώμα του που ακόμα δεν είχα γευτεί. Όλα ήταν αυτός. Τα πάντα αυτός. Σχεδόν κάθε μέρα βρισκόμασταν. Έβρισκε τον χρόνο να μου κάνει εκπλήξεις ,να με επισκέπτεται, να πηγαίνουμε βόλτες με την μηχανή και να μου γράφει τραγούδια. Ύστερα μου τα τραγούδαγε καθώς καθόμασταν αγκαλιά. Ήταν κάτι αρκετά συνηθισμένο. Είχε περάσει ένας μήνας που ειμασταν μαζί και ένιωθα σαν χθες πρώτη φορά που τον αντικρυσα.
Τα κορίτσια βέβαια χαίρονταν για μενα που επιτέλους προχώρησα την ζωή μου και αυτή την φορά δεν ντρεπόμουν να το παραδεχτώ. Ήμουν επιτέλους ευτυχισμένη. 

Ηταν απόγευμα, μόλις είχα σχολάσει καθώς ήμουν πρωινή στην δουλειά. Ανέβαινα τα μικρά σκαλοπατάκια που οδηγούσαν στην εξώπορτα του σπιτιού μου.  Ημουν εξαντλημένη από την τόση κούραση. Πριν κάν ανοίξω την πόρτα για να μπώ μέσα, ένιωσα κάποιον να στέκεται ακριβώς απο πίσω μου. Γύρισα απότομα να δω.. 

Σερ:  Έκπληξη!!!!!!!  

Φωναξε δυνατά. Είχα τρομοκρατηθεί ήδη με την ξαφνική παρουσία του.

εγώ: Ουφ... πήρα μια τρομάρα.. Τι κάνεις εδώ? 

ρώτησα αν και χαιρόμουν γιατι κόντευα να το ξεχάσω αλλά είχα γενέθλεια. 

Σερ: Χρόνια σου πολλά όμορφη !! 

είπε και πρίν καν χαμογελάσω εβαλε το χερι του στην μέση μου και με τράξηξε απότομα πάνω του . Με κοίταξε στα ματια και με το άλλο του χέρι , εβαλε ενα τσουλούφι μου, που κρεμόταν στο πρόσωπο μου πίσω από το αφτί. 

Σερ: Μπορει να δουλευες ολες αυτές τις ωρες, μπορεί τα πόδια σου να σε ενοχλούν , αλλά ακόμα και έτσι χαμογελάς. Δείχνεις τόσο χαριτωμένη. 

Ημουν χαρούμενη τόσο που κόντευε η καρδιά μου να σπάσει. Μόνο που πρώτη φορά ενιωσα ακόμα και να κοκκινίζω. Με κοιτόυσε επίμονα μέσα στα μάτια , με αυτό το βλέμα που σε μαγνητίζει. 

Εγω: Σε ευχαριστώ πολύ .. ηταν η καλύτερη έκπληξη..    χαμογέλασα..   

ξαγνικα πέρασε από το μυαλό μου μια πονηρή σκεψη και με επιασε αμηχανία. 

Εγώ: Χμ... ισως θα ήταν να καλύτερα να μπούμε μέσα .. 

είπα και έβγαλα το χέρι του από την μέση μου. 

Σερ: Χμ.. Ξέρεις.. μου αρέσει όταν αναψοκοκκινίζεις..  ενταξει πάμε μέσα. θα σου μαγειρέψω σήμερα. Έχεις γενέθλια και θέλω να σε περιποιηθώ ακόμα πιο πολύ. 

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι.. αυτός έκατσε στο παλιό καναπέ και εγω έβγαλα τα παπούτσια μου. 

εγω: Λοιπόν δεν ξέρω τι θα μαγειρέψεις σήμερα αλλα σε εμπιστεύομαι.. Παω να κανω ενα ντουζακι και να αλλάξω. Ξέρεις που είναι η κουζίνα. Κάνε παιχνίδι μέχρι να ετοιμαστώ. 

Σερ: Δεσποινίς Σοφία .. 

είπε ο σεραφείμ και σηκώθηκε απο τον καναπέ .Με κόιταζε που ήμουν έτοιμη να πάω στο δωμάτιο μου , πηρε μια βαθιά ανάσα και έτρεξε και με αγκαλιασε , με φιλησε και με σήκωσε χωρίς δευτερη σκέψη στα μπράτσα του. Με πήγε στο δωμάτιο μου και με ξάπλωσε στο κρεβάτι. 

Αυτός από πάνω μου , μου σήκωσε και τα δύο μου χέρια , και τα πιεζε στο μαξιλαρι. Μαρμάρωσα για λίγο. Τον κοίταζα στα μάτια όπως και εκείνος. Οι αναπνοές μας έκαναν θόρυβο, το ιδιο και οι παλμοί μας. Με φίλησε απαλά στα χειλη μου.. και στο λαιμο.  με κοίταξε πάλι στα μάτια. 

Σερ: Τοσο καιρό προσπαθούσα να συγκρατηθώ. Εχω μάθει να ελέγχω τον εαυτο μου. Στο παλιο σπίτι , του οικογενειακού φίλου, δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, ουτε το καταλληλο μέρος..  Πλεον, δεν μπορώ να συγκρατηθώ.   

εγω: Τότε μην συγκρατηθείς άλλο.. 

 Έτσι  με ανασηκωσε , μου εβγαλε την μπλούζα . με κραταγε αγκαλιά και με φίλαγε στον ώμο όσο μου ξεκούμπωνε το σουτιέν και εγω χάιδευα την πλάτη του. Ενιωθα τους μύες του, τον ιδρώτα του. Το σώμα του ηταν ζεστό. Του εβγαλα την μπλουζα . Το στηθος του, τα μπρατσα του, ήταν γυμνασμένα.  Το ένα έφερνε το άλλο και κάπως έτσι δεθήκαμε ακόμα περισσότερο. Πλέον είμασταν κανονικό ζευγάρι.