SANA SARILINCA

Bölüm 2

 Hastaneye yatalı tam üç hafta olmuştu.Bu çirkin hastane elbisesi üstündeyken rahat hissetmiyordu.Şöyle bir düşünmeye başladı yaşadıklarını. Teyzesi onu ziyarete geldiğinde ondan hastane evraklarını imzalamasını istemişti, ama onu geçiştirmişti, bunula birlikte hiçbir eşyası yoktu, beş kuruş parası bile.Aklına koymuştu artık buradan çıkması gerekiyordu, kaçacaktı.Evine gidecekti.

 Ona her gün bu saatte ilaç veren hemşire odaya geldiğinde her zaman olduğu gibi verdiği ilacı içti, hemşirenin odadan çıkmasıyla açık kalan kapıdan koridoru gözetlemeye başladı ve birkaç dakika sonra ortalık sakinken koridorda koşmaya başladı.Olmuştu, işte başarmıştı, çıkmıştı hastanenin bahçesinden ama başına aniden giren ağrı yüzünden etraf karanlıklaşmıştı.Tam yere düşüyordu ki biri onu kollarının arasına aldı.

 Akın bu kızla yine mi karşılaşmıştı, neyi vardı bu ufaklığın?Ayağına ayakkabı bile giymemişti.'İyi misin?' diye sorduğu soruya aldığı tek cevap genç kızın sımsıkı kapattığı gözleriyle kafasını sallaması olmuştu.Akın kızı birden kucağına aldı, çok hafifti, hastanenin binası da uzak görünmüyordu ama kucağındaki beden her adımında ağırlaşmıştı ve ağlıyordu.Ne o bu ufaklığı mı taşıyamayacaktı!Arda'yı taşımış insandı o, bu ufaklık tüy gibi hafifti Arda'ya kıyasla.Genç adam bu düşüncelerle yürümeye çalışırken dizlerinin üzerine çöküverdi.Bu kadardı taşıyamıyordu, bu hastalık her şeyini alıp götürmüştü.

Işıl genç adamın yere çökmesiyle kafasını kaldırıp yaşlı gözlerle onu taşıyan kişiye baktı.Akın'dı bu çocuk! İlk gördüğü zaman ki gibi genç adamda tüy namına bir şey yoktu ama soluk cildi daha parlak görünüyordu.Akın'dan gelen 'Özür dilerim.' sözlerini işittiğinde genç kızın yüzüne sicim gibi gözyaşları döküldü, birazı Akın'a aitti birazı da kendine.Işıl birden doğrulup sıkıca sarıldı genç adama, ikisi de sessizce ağlıyorlardı başlarına gelenlere, aciz hissetmelerine neden olan şeylere ama onlar o an birbirlerine sarıldıkça güçleneceklerinden, birbirlerini tedavi edip, içlerindeki gücü tekrar tekrar keşfedeceklerinden habersizdiler...