Γιατί σε μένα θεε μου;
Γιατί;
Που με βρηκε αυτός ο μαλακας;
Πως ξέρει τον πατέρα μου;
Γιατί με απειλεί;
Γιατί με θέλει;
Γιατί με χτυπάει;
Γιατί μου φωναζει;
Τόσες ερωτήσεις μα καμια απάντηση δεν μπορώ να δωσω σε ουτε μια από αυτές.
Μα πως είναι δυνατόν;
Εγώ ήμουν μια ζωή αόρατη.
Ή έτσι πιστευα μέχρι πριν λίγες μέρες.
Δεν μπορεί να βρει άλλη να παιξει;
Πρέπει ντε και καλά εμένα;
Με ποιο δικαίωμα;
Με ποιο δικαίωμα έρχεται με το έτσι θέλω στη ζωή μου και μου την κάνει σκατα.
Με ποιο;
Αι στο διαολο.
Ας σκοτώσει και τον πατερα μου ας σκοτώσει και όποιον άλλον θέλει.
Α στο καλό του μέσα.
Δεν έχω σταματήσει να κλαίω και να καταριεμαι αυτόν και την ζωή μου.
Αφου έχω περασει μια ώρα μπρουμυτα στο κρεβάτι μου κλαίγοντας αποφασίζω να σηκωθώ και να ρίξω λίγο νερό στο προσωπο μου.
Το κρυο νερο είναι μια ανακουφιση στο ήδη ζεστό μου προσωπο.
Όμως αρκετα με όλα αυτά τα δράματα.
Είμαι τρίτη λυκείου.
Και πρέπει να διαβάσω αν θέλω να περάσω κάπου.
Κάπου μακριά.
Μακριά από τον Τζέιμς.
Μακριά απ όλους;
Και από τον Κάρτερ;
Ιδέα δεν έχω.
Δεν θα μπορέσω ποτε να είμαι μαζί του.
Αλλά δεν θέλω να τα σκέφτομαι τώρα αυτά.
Κάθομαι στο γραφείο μου και ξεκινάω να κάνω τα μαθήματα μου για τα φροντιστήρια μου.
Τα ιδιαίτερα δηλαδη.
Αν και ακόμα θέλω να βρω έναν για την βιολογία μου.
Είμαι τελείως σκραπας εκεί.
Στις ασκήσεις γιατί εντάξει θεωρία απλά την μαθαίνω παπαγαλια.
Ποτε δεν είχα προβλημα με αυτό.
Λοιπον, ας ξεκινήσω πρωτα κε την έκθεση.
