Στο προηγούμενο κεφάλαιο...
Προλαβε και άλλαξε και τώρα φοραει μια γκρι φόρμα και... Ιιιιιιι τίποτα από πανω;
Αχ θεε μου.
Γιατί παλικαρι μου μας τα κάνεις αυτά νυχτιάτικα ;
Να φανταστείτε εγώ έχω θέα το υπέροχο εεε... Πίσω μέρος του. Μμμ και τι ωραιο που είναι....
Ελα όμως που γυρνάει και με πιανει επ αυτόφωρο να τον γλυκό κοιτάζω.
Αμέσως από το συγκεντρωμένο βλέμμα που είχε παιρνει ένα σαγηνευτικό σεξυ βλέμμα. <<Δεν σου έχουν πει πως δεν είναι σωστό να κρυφοκοιτας;>>μου λέει.
Εντάξει αυτό ήταν.
Με πέθανε.
Αρχίζει να με πλησιαζει και το βλέμμα μου έχει κολλήσει στους υπέροχους γραμωμμενους κοιλιακους του.
Σε αυτό...
Γιατί μου φαίνεται πως χάνω την γη κάτω από τα ποδια μου; Έχει αυτή την ωραία γοητεία. Που σε τραβάει σαν μαγνήτης. Που δεν μπορείς να σταματήσεις να θαυμάζεις την ομορφιά του.
<<Φυσικά και μου εχουν μάθει. Απλά βαρέθηκα μέσα μόνη μου και ήρθα εδώ για να σου κάνω παρεα>>καταφερνω να τον κοιτάξω στα μάτια.
Εκείνος ανταποδίδει το βλέμμα και μάλιστα με τον πιο σαγηνευτικό του τρόπου... Υποθέτω...
<<Άσλεϊ... >>σιγομουρμουριζει το όνομα μου και όλο μου το σώμα ανατριχιάζει.
Αχχ....
Τι τραβάω νυχτιάτικα;
Αρχίζει να με πλησιαζει περισσότερο μέχρι που το σώμα του κολλάει πάνω στο δικό μου.
Δεν έχω σταματήσει να τον κοιτάω. Παρατηρώ την κάθε του κίνηση κρατώντας την ανάσα μου.
<<Τι είναι Κάρτερ;>>απανταω κάπως λαχανιασμενη λες και έχω τρέξει σε μαραθώνιο.
Πφφ... Τι επιρροή έχει πανω μου αυτός ο άνθρωπος καλε;
<<Μου δίνεις την σπάτουλα σε παρακαλώ; Είναι από πισω σου. >>
Τόσο όμορφος τόσο.... Τι;
Ποια σπάτουλα;
Γυρνάω πισω μου και βλέπω όντως μια σπάτουλα.
Η απογοήτευση μου είναι προφανης. Τελικά την σπάτουλα ήθελε και εγώ το μετέτρεψα σε τσόντα.
Έλεος...
<<Ορίστε>>του δίνω την σπάτουλα.
Εκείνος απλά με επεξεργάζεται με ένα βλέμμα που δεν μπορώ να ερμηνευσω και πηγαινει να τελειώσει το φαγητό.
