2 hafta önce eve yolladılar. Ama birazdan evden kaçacağım. Bu son yazım, son günlüğüm, son çığlıklarım. Nesrin annem sen beni sevmesen de ben seni sevdim. Harun babam okuduğun masallar için teşekkür ederim. Ilgaz abim sana en değerli hayalimi bırakıyorumm. Yazar olmaktı hayalim. Kendi hayatımı anlatan bir yazar olmak Artık senin bu hayal. Beni kırma. Seni çok sevdim. Bana alıştın biliyorum. Ama ben öz ailemi çok özledim. Zaten iyileşemeyeceğim. Bana güzel günler yaşattığın için teşekkür ederim.
Şimdi...
İntihar etmek zor ama başka çarem yok. mecburum. Gerçek ailemi çok özledim. Hastalığımı da kaldıramıyorum. Ölsem arkamda kalanlar üzülür mü diye çok düşündüm. Sanırım üzülmezlerdi. Eğer ölürsem arkamdan ağlayan olur mu? Triplerimi, sevişlerimi, gülüşlerimi, ağlayışlarımı, sesimi özleyen olur mu acaba?
Ben gidiyorum artık hoşça kalın...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
13 YAŞINDAKİ BİR KIZIN GÜNLÜĞÜNDEN ÇIKANLAR
Short StoryMerhaba öncelikle. Yazmış olduğum bu hikaye gerçek bir olaydır. Günlüğün sadece son 4 cildinden alıntılar yaparak yazıyorum. Toplam 13 bölüm var. Ek olarak 1 bölüm daha yayınlanacak. (Hikayede geçen her cümle günlüğün gerçek cümleleridir.) İyi okuma...
