Nieznana przyszłość - Twoje przeznaczenie

Prolog

Nasza główna bohaterka miała w zwyczaju siadać na parapecie w swoim pokoju od razu po powrocie ze szkoły. Robiła to, aby pomyśleć, ale też, aby robić zapiski w zeszycie. Tak samo było i tym razem. Spojrzała przez okno i zatonęła myślami w swoim świecie. A brzmiały te myśli tak:

„Jestem, kim jestem... A kim jestem? Mam na imię Isabelle i mam siedemnaście lat. Mieszkam w Los Angeles wraz ze starszą siostrą Kelly. A co z rodzicami? Tak, to skomplikowane i sama nie wiem, jak to rzeczywiście było...

Moim marzeniem jest zostać znaną autorką tekstów. Po prostu kocham muzykę.

Jestem troszkę nieśmiała, ale pracuję nad tym. Staram się dużo uśmiechać i pozytywnie patrzę na świat. Uwielbiam też żartować.

Mój ukochany zespół to Smile i wkrótce odbędzie się ich koncert, na którym oczywiście się pojawię!

Jestem też wysoką ciemną blondynką z niebieskimi oczami.

Chodzę do liceum wraz z moimi bliskimi przyjaciółmi, czyli z Edmundem i Vicky, których znam od dziecka. Znają mnie lepiej niż ja sama!

To chyba tyle o mnie... Czas przedstawić moją paczkę!

Edmund – to jest mój siedemnastoletni przyjaciel, którego znam od dawien dawna. Jesteśmy parą od roku, ale tak szczerze... Nie widzę go jako partnera na całe życie. Lubię go, ale czegoś mi brakuje w tym związku. On nie jest chłopakiem moich snów, nie jest moim ideałem, którego szukam...

A jaki on jest? Lubi się czasami pobić z kolegami, czasami jest troszkę nachalny, wydaje się groźny, nieokiełznany, uparty. Ale mimo wszystko potrafi wysłuchać i pomóc, gdy jest taka potrzeba. Jest dla mnie wielkim wsparciem.

A jak wygląda? Jest niewiele wyższym blondynem ode mnie i ma niebieskie oczy.

Vicky – brunetka o zielonych oczach. W moim wieku. Niezwykle zakręcona z niej dziewczyna. Oczywiście w pozytywny sposób. Razem tworzymy taką parę, że naprawdę, nie ma większych wariatek od nas. To ona zawsze mnie namawia do szalonych rzeczy i absolutnie nie potrafię sobie wyobrazić życia bez niej. Zawsze mogę liczyć na jej pomoc.

Kelly – moja siostra ma już dwadzieścia trzy lata. Nasi rodzice zginęli, gdy miałam trzynaście lat, a ona już dziewiętnaście. Dopiero co skończyła szkołę wtedy. Dlatego też musi (i może) zajmować się mną sama od już czterech lat.

Jest czasami nadopiekuńcza, ale dzięki temu wiem, że bardzo jestem dla niej ważna.

Jest czarnowłosą dziewczyną o niebieskich oczach. Jest przebojowa i lubi dobrze się bawić (mam na myśli to, że dużo imprezuje). Jest także odważna i pomocna. Mogę jej o wszystkim powiedzieć i to właśnie ona często pomaga mi dokonywać trudnych wyborów.

Dziś w swoim zeszycie napiszę te krótkie słowa: „Myślałam, że znam siebie..."".

*

Izzy jeszcze wtedy nie wiedziała, co się wydarzy w przyszłości. Ale miała przeczucia. Nie wiedziała, jak bardzo jej życie się skomplikuje...

Dziś rano odbyła bardzo niemiłą rozmowę z siostrą na temat rodziców. To, co usłyszała, bardzo ją przeraziło, ale nie mogła tego pokazać po sobie. Lecz to, co wydarzy się na koncercie jej ulubionego zespołu, wywróciło jej życie do góry nogami...

Czy uda jej się odkryć kim tak naprawdę jest? Czy śmiertelnie pogubi się w wirach swojego przeznaczenia?

Czy da pogodzić się niewiedzę o przyszłości z tym, co jest zapisane w gwiazdach? Czy rzeczywiście to, co jest nam pisane, musi się kiedyś wydarzyć?

Odpowiedzi na te kluczowe pytania poznamy już wkrótce.