merhaba,
ben görünmeyen iç dünyaların tarafıyım.
ben bozuk oyuncak bebeklerin tarafıyım.
ben hassas kalplerin tarafıyım.
ve dünya bunlar için oldukça acımasız ve biz de öteki tarafız.
şimdi içimizdeki gücü ortaya çıkarma vakti.
tıpkı bir yazarın ded...
biz ne düşünüyoruz, ne konuşuyoruz da böyle içimiz kapkaranlık? peki ya ne düşünmüyoruz, ne konuşmuyoruz da aydınlık değiliz çoğumuz?
istediğimiz şeyleri mi yapıyoruz, itildiğimiz şeyleri mi?
isteklerimiz ne ki bizim? gerçekten de istediğimiz şey ne?
ne için yaşıyoruz? para? aşk? şan, şöhret mi?
bunlar ne işimize yarıyor da kısacık hayatımızı bunlara harcıyoruz?
mutluluk denen şey bunlar mıymış ki bizim için?
bizi aydınlatacak olan şeyler bunlar mı?
yalnızca kendini düşünerek mutlu olabilir mi insan, kulaklarını kendisi sağır ederek?
gözlerini kendi kör ederek?
hislerini kendi körelterek?
peki ya amaçlarımız uğruna kulaklarımızı, gözlerimizi, hislerimizi verdik de ne oldu?
yaşlanınca, 'sen yapma yavrum' diyeceğiz de ışıklandırabilecek miyiz çocuklarımızı?
hayalleri uğruna onca yol kat eden, çalışıp çabalayan insanlardan kolay yoldan para kazanmanın, yatabildiği kadar yatmanın hayalini kuran bir nesil geliyor, kafası işe yaramaz şeylerle dolu. yavaşça güneşleri sönüyor.
biri işe gireceği zaman ona parasının ne kadar olduğunu sorarız çünkü, mutlu olacağını mı değil.
tek derdimiz para mı? oysa amaçlarımız, hayallerimiz, düşüncelerimiz olmazsa ne anlamımız var? ne ışığımız var ki? ışıksız bireyler olduk hepimiz. oysa kocaman birer güneştik.
beynimiz uyuşunca bir şeyler yapamayacağımızı düşünüyoruz çünkü.
işin gerçeği herkesten mutlaka bir şey olur aslında, ama öyle inandırılıyoruz, susturuluyoruz ki iyi yapabileceğimiz işi bile doğru düzgün yapamıyoruz.
tek iyi yaptığımız şey oturduğumuz yerden eleştirmek olmuş bu günlerde.
kalkıp bir şeyleri düzeltsek ya o zaman?
her şeyi başkalarından beklemek de kolay elbette.
mesela bu günlerde başkaları bizim yerimize düşünür olmuş.
ışıklarımız söndürülüyor ve farkında bile değiliz.
izin veren biz olmasak kimse söndüremez, biz bunu biliyor muyuz?
herkes suçu başkalarında bulmakta uzman.
meyveli ağaç olmak da zor ve taşlarlar da.
cesaretimiz mi yok o halde? gücümüz mü yok?
size söz veriyorum, hepsine sahibiz hepimiz.
o halde ne diye duruyoruz ki?
artık bir şeyler yapmanın vakti. artık birleşmenin vakti.
ayrılıklara, kavgalara zaman yok.
artık her şeyi, her yeri, herkesi ışıklandırmanın vakti.
korkmadan, büyük hayaller kurmanın vakti.
çünkü tam şu anda dünya ancak böyle ışıklanacak.
herkesin iyi yapabileceği şeyler vardır. senin de var ve herkesi sen kurtaracaksın böylece. hemen harekete geçmeliyiz, çünkü hepimiz üzgün robotlara dönüşüyoruz.
söylediğim sözcüklerle beyninin hareketlendiğini hissedebiliyorum ve o halde sen hala kocaman bir güneşsin.
ve senden şimdi buraya, tam da buraya onu söylemeni istiyorum. burası senin için bir başlangıç olacak. istediğin şekilde yazabilirsin, hayallerini, düşüncelerini, kısacası söylemek istediğin her şeyi. burası özgür bir alan olacak ve sen sanatçı, yazar veya ressam olmak istediğin yargılanmayacaksın. çünkü hayal etmekten sonraki adım, inanmaktır. ve burada herkes birbirine inanıyor.
değerini fark et ve kendine iyi bak, buna değersin. henüz kimsenin ışığı sönmüş değil. aynı zamanda senin saçtığın ışığa ihtiyacımız var!
-⚡️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'yaptığın şeylerde hemen arkanda olacağım, neredeyse başardığımız için çok memnunum.'
