Odamda kıyafetlerimi inceliyordum. Giyebileceğim hiçbir şey yoktu. Babamın bir arkadaşları ile kahvaltıya gidecektik, ve ne giyeceğimi hiç bilmiyordum en son dantel kilotlu çorap, kot mini bir etek, siyah bir body, kırmızı bir ceket, siyah çizmelerde karar kıldım. Normalde bu kadar siyah giyinmezdim ancak yaşımdan biraz daha büyük gözükmek istiyorum. Fiziğimde oldukça uygun bu kıyafetlere. Abartmadan gözüme siyah bir kalem çekip aynada kendime baktım oldukça hoş görünüyordum ama saçlarım karmaşıktı açık kahve saçlarımı tararken babmın arkadaşlatını düşünüyordum açaba nasıl insanlardı gerçi babamın arkadaşları olduğuna göre kibar insanlardı.
"Bayanlaaaar artık gitme vakti " babamın sesi üzerine telefonumu ve cüzdanımı ceketin cebine koyarak odamı terk ettim. Ama sonra unuttuğum bir şey olduğunu hatırlayıp odama geri dönerek duvarımdaki jensen ackles ın posterini öptüm artık gitmeye hazırdım.
***
Arabanın durmasıyla kapımı açtım kardeşimle arabadan inerken oldukça müthiş ve lüks bir yere geldiğimizi gördüm ama burası bir acayipti karşımda harika bir kafe vardı arkamdan gelen annem;
"Çocuğun hangi sınıfta olduğunu da sor belki 9. sınıflardandır teneffüslerde konuşursunuz"
"NEEE !!!!! BIZIM. OKULDA. MI. OKUYOR?!! "
"Evet sana arabada söyledik ya duymadınmı" offf kulağımda kulaklık vardı tabikide onları duymamıştım. Başımla 'içeri girelim' işareti yaptım. Kardeşimin elini tutup annem ile babamın arkasından ilerlemeye başladık. Kafe'ye girdiğimizde babam arkadaşlarının olduğu yere gidip kucaklaştılar annem ile de adamın karısı kucaklaştılar, arkadan bizi gören adam kalın bir ses eşliğinde.
"Siz Mira ve Ceren olmalısınız ben Cüneyt buda eşim Nalan ve oğlum Kaan " oldukça kibar ve modern bir şekilde kendisini ve ailesini tanıtınca yüzüme samimi bir gülüş oturtarak
"Memnun oldum" dedim. Ve Cüneyt amca ve Nalan teyze ile el sıkıştım sıra oğullarına gelince çocuğun yüzünü görmem ile dondum kaldım buuuuu Malfoydu yani Kaan şoke olmuştum yüzümdeki gülümseme ağır bir şekilde söndü. Kaan da şaşırmışa benziyordu çocuğun yüzüne öylece baktığımı farkedince ailelerimiz anlıycak diye endişelenip yan tarafa bakmıştım ancak onlar düşündüğüm gibi garip bir şekilde bize meraklı bakışlar atmıyordu babamın bir espirisine gülüyorlardı kafamı tekrar çevirerek elimi uzattım ve ...
"Ben Ceren memnun oldum" diye mırıldandım Malfoy elimi avucunu içine alarak müthiş dolgun bir sesle
"Bende Kaan memnun oldum, sen servisteki kızsın değilmi ? " başımla onayladım. Annemlerin masaya oturmamızı işaret ettiklerinde ikimizde yavaşça masaya geçtik. Babam garsona siparişleri verince ailelerimiz derin bir sohbete daldılar genel olarak dinlemiyordum arada bir soruları cevaplıyordum onun dışında kardeşimle sohbet etme gibi saçma bir çabada bulunuyor yoksa gözleri sürekli bende olan Kaan ile bakışmak zorunda kalıyordum. Çok garip ve duygusuz bakıyordu sadece bakıyordu sohbet falan etmiyordu.
".....Ceren dersler nasıl gidiyor"
"İyi"
"Okulu seviyormuşsun "
"Hıhı"
"Başka bir ismin varmı?" Cüneyt amca nın benimle sohbet etmek için kıçını yırttığını anlamıştım artık onun bu acıyı çekmemesi için oyunculuk yeteneklerimi kullanarak yüzüme sahte bir gülümseme oturttum ve tatlı bir ses ile;
"Hayır yok ama kardeşimin var 'Ecrin' bu ismi annem ile babam buldu ben ise Mira adını bulmuştum Ecrin Mira gerçek ismi ama herkes Mira diyor " Cüneyt amca mutlu olmuştu ve bu şekilde sohbet devam etti ama yine kendimi soyutlamıştım tabağımdakiler ile uğraşıyordum. Kaan'a kaçamak bir bakış attım kendini tabağına vermiş bir şekilde duruyordu nedense nefret eden bir bakış atıyordu tabağa olan bu nefretini anlamlandıramamıştım. Herkes yemeğini bitirince ve boş sohbetler edince vedalaşarak Kafe'den ayrılmıştık. Eve gidince tüm bir cumartesimi yatakata supernatural veye teen wolf izlemeyi düşleyerek keyifli bir araba yolculuğu geçirdim. Eve geldiğimizde annem çok ama çok garip bir soru sordu.
"Acaba Kaan ın kardeşi kim o da sizin okula gidiyormuş ama onda-"
"WHAAAAAAAT KAAN IN. KARDEŞİ. Mİ. VAAAAAAR."
"Ahh be kızım ne olcak senin bu halin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudumun parçası
HumorBu hikayeyi okudukça ne olursa olsun umudunuzu ve hayelerinizi kaybetmemenin önemini anlıyacaksınız
