30 Days with Niall Horan [REVISED - ON GOING]

C h a p t e r S e v e n

{Niall - POV}

After kong bayaran yung taxi, bumaba na ako. I was about to open our gate when someone called my name.

"Niall.." a soft voice called my name.

"Sino ka?" I asked.

"Ang sakit naman nun." she answered back as she came towards me.

"Oh, sorry. Christine, ikaw pala yun. Anong kailangan mo?"

"G-gusto lang kita makausap."

"Tungkol saan? Kay Bea ba?"

I asked that question 'cause I know that they're close.

"Bea nanaman?! Lagi na lang Bea, si Bea. Bea! Anu bang wala sakin na meron siya?!"

I was shocked when she shouted.

"What? I can't understand you. Hey, calm down."

"Malamang di mo ako maiintindihan dahil puro Bea ka na lang. Niall, kelan mo ba ako mapapansin huh? Kelan mo kaya ako makikita? Kelan mo kaya ako magugustuhan at kelan mo kaya ako mamahalin?" she told me while staring at my eyes.

"W-what?"

"Niall, I love you."

What?

She loves me?

She can't, I mean she can but. But her best friend.

Is she insane?

"Niall, matagal na kitang mahal. Please, sana naman makita mo ko. Ako na lang, Niall." she sound so desperate.

"I-I'm sorry, but Ive liked Bea eversince." After I said those words, I went inside.

Damn this, why can't she fall for someone else? Does Bea knows this? Should I tell her? But what if they got into a fight? Argh, this is frickin' hard. What an awful this night has become, I was enjoying everything minute ago.

I guess I am really falling for Bea. She's really not hard to fall in love with, the way she smile is really contagious and lifts me up every time. I'm really glad that I signed the contract, I never regret anything. I sure wish I can be with her side even until we got into college. I'm not saying we should settle down and all but I know this, I want to include her in all of my plans after high school and beyond.

God, I am in love.

***

{Christine - POV}

"H-hey, okay lang yan.. I'm here." Sabi niya habang umiiyak pa din ako sa dibdib niya.

What a day. Grabe naman kamalasan ko pagdating sa pag-ibig. Eh kung mag-madre na lang ako? Lagi naman kasi akong sawi eh. Nakakainis na. Nakakasawa nang masaktan ng paulit-ulit. Hindi ko na ata kaya.

Naiinis ako sa kanila. Kay Bea at Niall. Pero wala silang ginawa. Ako ang may kasalanan. Masaya na sana sila eh. Itong puso ko naman kasi! Nakakainis, nahuhulog ng walang pasabi. Nakakaasar.

"Ayoko nang masaktan, pagod na pagod na ako.." After I said those words, nawalan na ako ng malay.

Arayy, sakit ng ulo ko. -_-

Anu bang nangyari? Bat ako nakahiga? O____O Nasaan ako?!

Maya-maya, may pumasok.

"Ayos ka na ba?" Si Jiyo.

Nung nakita ko siya, naalala ko na ang nangyari kanina.

"A-ah, ano pasensya na. Na-istorbo ata kita eh. SIge, uuna na ako. S-salamat."

Tumayo na ako sa kama at lalabas na sana nang hawakan niya ang braso ko para pigilan ako.

"Nakita ko lahat." sabi niya.

Tinignan ko siya at nakita ko sa mata niya na malungkot siya at parang naawa?

"Huwag mo nga akong tignan ng ganyan. Ayos lang ako, aalis na ko. At sana yung nakita mo, itago mo na lang sayo, or better yet kalimutan mo na lang."

Naglakad na ako palabas ng pintuan nang sumigaw siya. "Huwag kang magpaka-tanga!"

Shit Jiyo. Bakit mo ginawa yun? Pinipigilan ko na nga ang pagbagsak ng luha ko eh. Humarap ako sa kanya.

"Di mo kasi alam ang nararamdaman ko kaya mo nasasabi yan. Mahal ko siya eh, mahal ko yung tao. Kung pwede lang sana turuan tong puso ko, matagal ko nang ginawa! Pero shit lang Jiyo, kung alam mo lang. Sawang-sawa na akong magpanggap at masaktan tong puso ko!"

Wala na, umiiyak nanaman ako.

"Importante sakin si Bea, kaya tinatago ko na lang. Ayoko siyang mawala sakin, kaibigan ko yun eh."

"Pero mahal kita!"

"A-ano?"

"Mahal kita, matagal na. Ayokong nasasaktan ka, ayokong nakikita kang umiiyak. Kasi mahal kita."

"Please, wag ka nang dumagdag pa." Lumabas na ako ng bahay niya.

Anu na ba talaga ang nangyayari sa akin? Pagod na pagod na ko.