Gökyüzünün İncileri 🌧

4.Bölüm

 Ve sen geçersin içimden, bitmek bilmezsin.

    Ahmed Arif

  
  Hayır burada olamazdı burada olması hata olurdu olmazdı diyerek düşündü Yağmur ve "Merhabalar"diyen gence baktı tam Yağmurun gözünün içine bakıyordu. Kimi tanıyordu da buraya gelmişti hemen buradan gitmesi gerekiyordu fakat karşısında ki ona delici gözleriyle bakan adama bu kozu veremezdi sakin olması lazımdı."Naber dostum,hoşgeldin "diyerek sarıldı Samet gelen gence. O zaman anladı Yağmur işte Samet'in neden ona öyle baktığını."Hosbuldum kardeşim hepinize tekrardan merhaba "dedi."Hoşgeldin Atakan beklemiyorduk seni "dedi Ali.Atakan deyince  Yağmurun kalbi hızlanmaya başladı  ne istiyordu ki  Yağmur dan olan olmuştu dimi kendisi her şeyden 3 gün sonra bir kızla çıkmaya başlamıştı. Yağmur onu affedemiyordu biliyordu ki asla da affedemeyecekti. Kalbinde hep bir yara olarak kalacaktı ama asla eskisi gibi sevmeyecekti onu."Buda Yağmur "dedi Doruk. Atakan Yağmura daha dikkatli baktı bu sefer sanki yüzünün her zerresini ezberlemek ister gibi ne zamandır görmüyordu Yağmuru 2 ay belki de,Samet burda olduğunu yazınca dayanamayıp gelmişti. Şimdi karşısında o kadar güçlü duruyordu ki ama etkilenmişti onu tanımayan belki bunu anlamazdi. Aralarında uzun bir sessizlik olmuştu herkes ikisine bakıyordu onlarsa sadece birbirlerine bakıyorlardı Yağmur bir yabancı gibi baksa da Atakan onu anlıyordu."Merhaba ben Yağmur "dedi sanki hiç bir şey yokmuş gibi Atakanın bozulduğunu görebiliyordu."Memnun oldum Yağmur "dedi Atakan Yağmurun oyununa devam ederek. "Ben gitsem iyi olacak babam bu tarafa doğru bakmaya başlamış "dedi Yağmur tebessüm ederek."Tamam o zaman canım biz nişandan hemen sonra buradan ayrılacağız vedalaşalım "diyerek Ecem Yağmura sarıldı. Sonra sırasıyla  Doruğa Ayşeye Cerene Aliye Ömere hatta Samete bile sarıldı. Çünkü karşısında ki adama bir şeyler kanıtlamaliydi.
 
  Atakan kızın ne yapacağını anlamıştı tam kız ona dönmüş elini uzatmışken kıza sarılmıştı. Iste o an durdu işte oradaki herkes gitti sadece onlar kalmıştı. Bu anı ne kadar beklemişti ikisi de,bu iki kalbin birbirine sarılmasıydı. "Yağmur ne olur bana öyle bakma "dedi Atakan ona sarılmış biçimdeyken. "Nasıl bakmamı istiyorsun ben seni o gün de bıraktım benim için herkes gibisin "diyerek ayrıldı Yağmur. Sonra kafasını onlara şaşkın halde bakan gruba bakarak hoşçakalın diyerek uzaklaştı ve gözyaşını sildi.
Bu sefer herkesin gözü Atakandaydı herkes merak içindeydi ne olmuştu,yeni tanışmadiklarini herkes anlamıştı artık. Samet Atakanın omzuna elini koydu fakat Atakan hala giden kızın arkasından bakıyordu. Sametin ona seslenmesiyle kendine geldi."Haydi gel oturalım nişan başlıyor "dedi Samet. Samet Yağmurun böyle yapmasına anlam verememişti sonuçta Atakani seviyor diye düşünürdü. Atakani çağırmakta hata mi yapmıştı çünkü kardeşi gibi gördüğü adam sanki bakıyor ama görmüyor gibiydi şuan.
Yağmur babasıyla biraz sohbet etti kendisine gelmişti. Bütün düşünceleri geceye bırakmıştı şimdi nişana odaklanmisti.

Bir alkış tufanı kopuyordu herkes ayağa kalkmıştı hemen Yağmur da ayağa kalktı. Hasan amcanın oğlunu tanımıyordu kızı da hiç görmemişti o yüzden merak içinde gelenlere baktı. Güzel gözüküyorlardi. Adam herkesi gülümseyerek başıyla selamlıyordu. Kız çok mutlu gözüküyordu. Adam ona göre daha sakindi. Adam önce Mustafa beye baktı ve gülümsemesi genişledi sonra Yağmura baktı ve ona da başıyla selam verdi. Nişanın yapılacağı yere geçip beklediler babası sahneye gelmişti. "Hoşgeldiniz değerli dostlarım özür dileriz bazı teknik aksaklıklardan dolayı nişan neredeyse 1 saat gecikti sizi de beklettik. Bu mutlu günümüzde bizi yalnız bırakmadığınız için size minnettarım. Daha fazla uzatmak istemiyorum,sizi ve çocukları da bekletmek istemiyorum. Oğlum Bulut'a  ve kızımız Sena'ya bir ömür boyu mutluluklar diliyorum."diyerek sahneden indi. Bulut ne güzel bir isim diye düşündü Yağmur. Karşısında ki adamı nasıl daha önceden görmemişti anlayamıyordu. Sonra olaylar hızlı bir şekilde gelişti Bulutun dedesi ilk kısa bir konuşma yaptı,kurdeleyi kesti,yüzükleri taktı. Sırada takı töreni vardı. Babası en sonlarda takacaklarini söylediği için oturuyorlardı. O sırada Hasan Bey geldi "Gördün mü Mustafa olmadı."diyerek Mustafa'ya gülümsedi. Yağmur ne olmadığını anlamadı ama sorma gereksinimi de duymadı aslında sormak çok istiyordu ama babası belki kızardı.

Sıra onlara geldiğin de babasıyla beraber kalktı onu takip edip çiftin yanına geldi. Bulut ile babası sohbet ettiler biraz onlara kulak kesildi. "Bende iyiyim evladım hayırlı olsun ne kadar büyüdün bak evleniyorsun neredeyse. "Dedi Mustafa bey. Yağmur babasına baktı gözleri dolmuştu tamam anladık kardeşin gibi sevdiğin adamın oğlu da gerçek oğlun değil ya. O an Yağmur kendini tutamayıp "Baba"diyerek seslendi. O anda Bulut Yağmur a döndü bu kız Mustafa amcanın kızı ve ben daha önceden nasıl görmedim diyerek düşündü. Mustafa amcayı çok kez görmüştü ama kızını hiç görmemişti. Bir kız görmüştü ama bu değildi çünkü o gördüğü  kızın gözleri renkliydi bu kızın ki ise kahverengi gibiydi. "Mustafa amca bir kızın daha olduğunu bilmiyordum "dedi Bulut adama bakarak. "Evet oğlum sen Yağmuru hiç görmedin oda seni görmediği için sormuştu bana "diyerek tebessüm etti adam. "Yağmur dışarıda okuyordu yeni yeni buralarda "dedi Mustafa Bey."Bu arada kızım hayırlı olsun "diyerek Senaya döndü. "Teşekkür ederim efendim "diyerek kendi akrabalarına döndü. Yağmur bu kızı sevmemişti sebepsizce hem niye sevsin ki yada niye sevmesin. Mustafa Bey ile Bulut konuşuyordu da konuşuyordu Yağmur sıkılmıştı.

Bu sırada Doruklar yanına gelmişti hani gidiyordu bunlar diye düşündü Yağmur. Atakan olayından sonra onlarla karşılaşmak istemiyordu bir şey sormayacaklardi elbet ama ya sorarlarsa. Yağmur kimseye kendinden bahsetmezdi sevmezdi çünkü ne kadar insana anlatırsan o kadar arkandan vuracak insan çoğalır. Doruklarda sohbete dahil olmuş tek tek babasıyla tanıştılar.
O sırada arkada kopan bir fırtına vardı ve birazdan herkes bu fırtınadan nasibini alacaktı.
Arkada ki gürültü tam da o an duyuldu ve  herkes oraya dönmüştü. Mustafa bey şok içinde oraya doğru koşmaya başladı. Yağmur kalmıştı orada sadece yıkılmamak için orada duruyordu biri onu tutmazsa her an gidebilirdi neden dedi sessizce. O an onu tutan el ile kendine geldi.