Gökyüzünün İncileri 🌧

5.Bölüm

  Medyada ki şarkıyla okuyabilirsiniz. Keyifli okumalar....

 
Menekşenin iç çekişinden daha naziktir aşk ve daha serttir şiddetli bir fırtınadan…

              Halil Cibran

  
    Onu tutan Ecem'e minnetle gülümsedi. Sonra yanındaki Buluta ve Senaya baktı onlar için üzülüyordu. Gecelerini mahvetmişti. Her ne kadar suçluluk duygusu hissetse de bunu onlara söyleyemezdi. Bulut da kavgaya doğru gitmeye başladı bu kavganın sebebi neydi ki kendi Nişanın da olmuştu,Allah tan çoğu insan gitmişti diye düşündü. Zaten hataydı diye düşünüyordu bu evlilik konuları geldiğinden beri Sena bir değişmişti. Kavganın oraya geldiğinde aklındaki düşünceleri başka bir yere koydu. "Hayırdır Mustafa amca noluyor ?Kim bunlar ?"diyerek soru dolu gözlerle Mustafa amcasına baktı. Severdi bu adamı hemde çok babasının en kötü günlerin de hep  yanında olmuştu bunu hiç unutur muydu ?
"Oğlum bu Murat bizim Ekrem var ya onun oğlu bu genci tanımıyorum fakat neden kavga ettiklerini de bilmiyorum."dedi. Bulut Murat a döndü Ekrem amcayı çok tanımazdi fakat Murat ona hiç benzemiyordu.
"Niye kavga ettiniz söyleyecek misiniz  artık "dedi Mustafa bey sabrının son kırıntılarıyla. Ekrem bey de gelmişti oğlunun kavga ettiğini yaka paça dağılmıştı ordan anlamıştı. Bu çocuk niye böyle oldu diye düşünmeden edemiyordu şu son senelerde özellikle bir asi bir agresif olmuştu şimdi yaptığıysa rezillikti milletin Nişanın da böyle bir kavga çıkarması,kaç yaşında adam olmuştu. "Murat ne oluyor burada ne bu halin "dedi Ekrem  bey sinirle rezil olmuştu herkesin için de. Murat o zaman ne bok yediğini anlamıştı. Ilkten bu  çocukla konuşurken bu işin sonunun buraya geleceğini hiç düşünmemişti. Babası şimdi tüm siniriyle ona bakıyordu asla vurmazdi biliyordu,Mustafa amcası ise gözlerinden bile taşan hayal kırıklığıyla bakıyordu. Sonra bir an dönüp Yağmur a baktı,Atakan 'a bakıyordu hem de gözlerin de hiç görmediği bir duygu vardı,şefkat. Şimdi daha çok sinirleniyordu Murat bir an Yağmur Murat'a baktı,Murat onun gözlerin de  sadece nefret görüyordu. Hayal kırıklığı bile yoktu gözlerinde yeterince canını yakamamıştı anlaşılan Yağmur hanım bide böyle denemeliyim diye düşündü herhalde diye düşünerek kendi düşüncelerin de boğuluyordu."Sana diyorum Murat ne oluyor ne rezillik bu "diye bağırdı Ekrem bey artık emin olamıyordu Murata vurabilirdi. Hiçbir şey onun canını yakmazdi Yağmurun gözlerinde gördüğü nefretten sonra. Yanındaki zibidi de ne bulmuştu da ona böyle şefkatle bakıyordu. Yağmur da geldi aslında Ecem çok ısrar etmişti burda kal diye ama kalamazdı. Bulut o an bir şeyler farketti tabi Murat'in bakışları da ele veriyordu anlayana oda herkes gibi Yağmur a döndü. Yağmur yüzünden kavga etmişlerdi belli de bu genç ile ne işi vardı niye özellikle Sametin arkadaşı neydi Atakan. Bu olayı çözmeliydi. Yağmur hiç bir şey demeden Atakan a bakıyordu. Bulut bunu farketti o an Yağmur a bakıp bir şeyler çözmeye çalıştı aşk ile bakmıyordu ama ona karşı bir şeyler hissediyordu gözlerinden okunuyordu. Murat a hiç bakmamıştı o an anladı Bulut Muratin duyguları karşılıksızdı.  Yağmur ona baktı ,Bulut hiç gözlerini kaçırmadan baktı o gözler şimdi kendisine bakmıştı o gözlerde bir şeyler arıyordu. Sonra dudaklarına doğru indi gözleriyle özür diliyordu sessiz bir şekilde. Yağmur Atakanı bu hale getirdiği için kendisini kötü hissediyordu. Murattan ise nefret ediyordu. Kendisini rezil etmişti sinirlerine hakim olamayarak sonra düşündü bir tek kendisini olsa keşke Ekrem amca hayal kırıklığına uğramıştı aynı şekilde babası da. Babası bilmiyordu tabi kendi kızı yüzünden kavga edildiğini. Babası ona da hayal kırıklığıyla bakar miydi asla bakmasını istemezdi. Sonra bir an Bulut'a döndü ve ona bakan gözlerle karşılaştı o gözler her şeyi anlamıştı özür dilemekten başka çaresi yoktu oda sessizce özür dilerim dedi, Bulutun anlamasını diledi ve kafa salladigana göre anlamıştı. Sonra Atakanin konuşmasıyla ona döndü hemen "Ben bu beyefendiye çarptım adını bile bilmiyorum bu arada,ben özür dilemeden gidiyordum beyefendi de sinirliydi galiba sinirini benden çıkardı. Durum bu "dedi Atakan ve gözlerini Yağmurun gözleriyle tekrar birleştirdi. Yağmur için her şeyi yapmaya hazırdı eskiden bir hata yapmıştı onu kaybetmişti fakat onu başkasının kolunda bir kere görmüştü o an anlamıştı başkasıyla düşünmeye bile dayanamıyordu. Muratin ona karşı bir şeyler hissettiğine emindi sonuçta adam onun için kavga etmişti fakat neden onunla nerden anlamıştı Yağmuru sevdiğini tabi ya kavga sırasında ne demişti 'Sen kimsin de ona uzun uzun sarılıyorsun.'demişti. Ona kalsa her şeyi gerçeğiyle söylerdi de Yağmura kıyamıyordu. Babası da buradaydı hele ki onun yanında asla böyle hır şey yapmazdı. "Bulut bu arada ben Atakan özür dilerim abi nişan gününü mahvettik."dedi Buluta bakarak.
"Önemi yok sorun öyle büyük bir şey değilmiş kimseye de bir şey olmadı."dedi Bulut tüm centilmenliğiyle. Murat sadece susuyordu konuşsa neler söylerdi Mustafa amcadan kızını bile isteyebilirdi. Evin sahibi olarak Hasan bey olaya el koydu. "Neyse gençler yapmış bir hata açıkladılar da daha fazla bizde uzatmayalım dimi Mustafa dimi Ekrem "diyerek arkadaşlarına döndü.

Kavganın üzerinden yarım saate yakın geçmişti Murat oturuyordu babasıyla ve büyüklerle. Yağmur ne yapıyordu diye düşündü bir an onunla konuşup aciklamaliydi kendini. Ona nefreti sunan gözlerini kaldıramazdı. Yağmur aşağıda tek başına oturuyordu Ecem Doruk kalmak istemişti yanında fakat o kimseyi istemiyordu biraz düşünmeye ihtiyacı vardı. Artık Murat durmuyordu onu düşünmek bile sinirlendiriyordu. Ah Atakan belki o zamanlar babasının yanında olsa bile gider onun yaralarına bakardı öyle seviyordu fakat şimdi ne hissettiğini bilmiyordu kaşının kenarından akan kanlar geldi Yağmurun gözünün önüne. Yanına birinin otumasiyla ona döndü gitmemiş miydi o niye buradaydı. "Yağmur ben özür dilerim sadece Murat mıdır nedir bir anda üstüme geldi sana neden o kadar uzun sarılmışım falan ben de sen kimsin dedim oda saçma sapan şeyler söyledi ben dayanamadım." Dedi Atakan sevdiği kadına bakarken. "Yağmur neden ağlıyorsun ne olur ağlama zaten elimden bir şey gelmiyor." Diyerek çaresizce Yağmur a bakıyordu. Yağmur a ağır gelmişti zaten kaç gündür dolu doluydu şimdi gözyaşları durmuyordu. Ona dolanan kollarla kendine geldi Yağmur. Bu anı öyle özlemişti ki her ağladığın da bu anı hayal etmemiş miydi ? Peki şimdi neden rahatsız olmuştu. Babası burda  olduğu için miydi ? Yoksa artık Atakan mazide mi kalmıştı ? Atakan ise bir o kadar huzurluydu bu anı özlemişti,Yağmurun kollarından çıkmasıyla huzur bir anda gitti. "Ne düşünüyorsun da bana sarılıyorsun senin sarılacak bir sevgilin var zaten neyi kime anlatıyorsun Atakan ben bir şeyleri halletmeye çalıştıkça beni aşağıya çekiyorsun. Mutlusun işte o kızlayken de mutluydun şimdi ne bok yemeye bana sarılıyorsun git burdan uzak dur benden. "Diyerek Yağmur uzaklaştı ondan. Atakan hiçbir şey demeden gitti ordan haklıydı ne diyebilirdi ki hala ayrilamadigi bir sevgilisi vardı kendinden nefret etti o an bu kızı nasıl bu hale getirmişti. Yağmur onun gözüne sadece aşkla bakardı ne ara bu hale gelmistiler asla Yağmur da suç aramıyordu. Bütün suçun kendisinde olduğunu biliyordu haketmisti.

Yağmur kendini toplamıştı babası da çıkmıştı dışarı yanında Ekrem ve Hasan beyde vardı tabi Murat. "Hasan bize bir taksi çağırsan biliyorsun benim arabayı "diyerek Hasan a baktı mahcup gözlerle evet en kadim dostuydu ama utanmasina engel olamıyordu Murat a ise çok kızgındı nasıl da rezil etmişti herkesi. "Olur mu öyle şey Mustafa Murat bıraksın sizi hemen "dedi Ekrem bey. "Yok Ekrem sağol taksiyle gideriz "dedi Mustafa bey Murat o zaman anladı nasıl bir hata yaptığını. "Mustafa amca bırakayım hemen "dedi Murat mahcup bir tavırla. Mustafa Bey cevap vermemişti ama Murat anlamıştı cevabı.

"Benim içim el vermez Mustafa bekleyin Bulutu o götürsün sizi. "Dedi Hasan bey. Mustafa bey biraz itiraz etti fakat kabul etmeyecegini biliyordu. Kızı da yanına gelmişti o an bir kızına baktı kızı yorgun mu gözüküyordu yada ağlamış gibi ama niye ağlasın ki "Kızım iyi misin ? "
"İyiyim baba sadece yoruldum biraz. "Dedi Yağmur tebessüm ederek. Muratla gitmek istemiyordu babası onunla gideceklerini söylerse napabilirdi ki dua ediyordu onunla gitmemek için. "O zaman biz gidelim tekrardan özür dilerim Hasan "dedi mahcup bir tavırla Ekrem. Murat ta vedalaştı ve tekrar tekrar özür diledi. Yağmura hoscakal bile diyememisti çünkü Yağmur bir kere bile yüzüne bakmamıştı.

Yağmur neyi beklediklerini anlamamıştı taksiyle gideceğiz herhalde diyerek bekliyordu. Üstüne şal konmasiyla Hasan beyin eşi Zeynep Hanıma  baktı tebessümle."Canım üşümüssündür diye düşündüm." "Teşekkür ederim aslında gerek yoktu taksiye binince veririm "dedi Yağmur. "Hasan taksiyle mi gidecekler Bulut bıraksa ya "dedi kadın heyecan yaparak. "Öyle şey olur mu hayatım Bulutu bekliyoruz zaten oda gelir şimdi ve geldi. "
Yağmur taksi beklemediklerini şimdi kavrayabilmisti hem adamın nişanını mahvetmisti hem de arabasına binecekti kendini kötü hissetti.
Herkesle tek tek vedalaştı. "Ben zaten arabaya binicem size vereyim bunu "diyerek uzattı Yağmur. "Öyle şey olur mu kızım dursun sen getirirsin hem sohbet etmiş oluruz " dedi kadın ve bir kere daha sarıldı Yağmur a.
Sonunda Bulutun arabasına binmislerdi. Yağmur içinden bir oh be çekti bu gece bitmişti sonunda hiç bitmeyecek gibi duruyordu. Babasıyla Bulut sohbet ediyordu ve eve yaklaşmışlardı ve gelmişlerdi. Babası veda ederek indi. Hemen geliyorum baba,dedi Yağmur. Babası şalı bırakacağını anlamıştı. "Şey ben bunu buraya bırakayım ve annenize de teşekkür ettiğimi söylersiniz"diyip inecekti ki "Annemin orda dediğini duydun hem apartmana girekene kadar üşürsün. "Dedi itiraz istemeyen bir sesle. "Peki o zaman iyi geceler "diyerek yine inmeye çalışmıştı ki Bulutun sözüyle orada yerin dibine girmek istedi.

"Bu arada önemli değil özürün kabul edildi Yağmur "