Korte verhalen

4: Meneer Detective

Hierbij verhaal 4; Meneer Detective

Het was een koude, regenachtige dag in een klein dorpje net buiten Londen. Het weer was na alle warme en droge weken in de zomer dan eindelijk omgeslagen in een echte herfstdag.

Detective van den Bogaard had een rustige dag, hij zat aan zijn bureau in zijn kantoor, Detectivebureau vd Bogaard en co. Waarom het zo heette? Nou, omdat dat dus blijkbaar heel goedkoop was. En zeg nou zelf, het staat wel verschrikkelijk professioneel, nietwaar?

Maar in elk geval, detective van den Bogaard zat rustig en alleen, voeten op zijn bureau, krant voor zijn neus en bril op zijn hoofd, te dutten. Er zou toch niemand komen vandaag, het was koud en het regende. Niemand waagde zich naar buiten met dit weer, zelfs de dieven bleven binnen, waar het warm was.

Toen, plotseling, sloef de deur open met een groot kabaal, en detective van den Bogaard viel bijna van zijn stoel van de schrik. In de deuropening stond een prachtige jonge vrouw, nou ja, misschien was het eerder nog een meisje. Ondanks de zwarte paraplu die ze bij zich had, waren haar lange, roodbruine haren en haar witte jurk kletsnat.

"Oh meneer de detective van den Boaard, het spijt me dat ik zomaar kom binnenvallen, maar ik heb uw hulp nodig!" zei ze half snikkend.

Snel schoot meneer de detective van den Bogaard overeind, en hij reikte naar de lichtknop naast zijn houten bureau, om zijn kantoor extra donker en mysterieus te maken. Met een lage, zware en stoere stem, die helemáál niet is na geaapt van de beroemde detective Sherlock Holmes, zei hij serieus: "Geen zorgen mevrouw, ik heb alles onder controle." Hij wees naar de stoel voor zijn bureau. Het meisje gaat vertwijfeld zitten. "Oh meneer de detective van den Boggerd, u moet me helpen!" Ze begon zacht te huilen. "Ik ben wanhopig, u bent de enige die ik nog kan vertrouwen."

Hij trok zijn linker wenkbrauw op -iets waar hij wekenlang voor de spiegel op had geoefend- bij het horen van zijn verkeerd gezegde naam, maar liet niets merken.

"Geen zorgen mevrouw, vertel me eerst mevrouw, wat is uw naam?"

Hij kon niet uitdrukken hoe geweldig hij dit vond. Zijn eerste ECHTE derde klus in twee jaar! Is dat niet fantastisch mysterieus?

"Mijn naam is Sanne, meneer de detective van den Bongaard," zei ze ongeduldig, haar ogen nog steeds waterig van de tranen die uit haar blauwgrijze ogen stroomden, "u moet me helpen en wel vlug meneer de detective, ik kom er zonder uw hulp niet uit!"

"Rustig, mevrouw Sanne, ik zal u helpen," stelde hij haar gerust. "Vertelt u me eerst maar eens het hele verhaal."

Het meisje streek haar jurk glad en begon aan haar verhaal. "Het begon vanochtend, om 9.00 uur precies, meneer de detective. Mijn moeder vertelde me toen dat vaders baas zou komen eten deze avond, en dat ik moest koken. Toen vertrok ze..." Sanne begon weer te snikken.

"En uw moeder is sindsdien niet meer teruggekeerd?" vroeg hij.

Ze schudt haar hoofd. "Nee! Is het geen ramp? Nu weet ik niet wat ik moet maken voor vanavond! Boontjes of broccoli?"