Monasterio Series #1: Lies Beneath Her Love

Chapter 10

Chapter 10

Mahihinang tapik sa aking pisngi ang gumising sa diwa ko. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata. Zion's fresh and handsome face greeted my sleepy eyes. He's sitting beside me while staring closely at me.

"Wake up, sleepy head." he smiled, showing the perfection of his white as porcelain teeth.

Pumikit ako, nagmulat at pumikit muli. Seryosong nakamasid sa akin si Zion at tila ba nasisiyahan sa panonood sa akin. I looked past his shoulders and groaned when I found the bright moon through the open window.

"Ang aga-aga pa, Zion." ungot ko at pumikit ulit.

"Hmm. You have a sexy bedroom voice, huh?"

Sapilitan kong iminulat ang aking isang mata. There's a ghost of smirk playing across his lips. Ngumuso ako, ang mata ay muli na namang bumagsak.

"Ano'ng oras na ba?"

"Ten minutes before four. Get up. Don't you want to catch the sunrise there?"

My chest rose and fell. Sa hindi mabilang na pagkakataon ay nagmulat ako at tuluyan ng bumangon sa kama. I took the indian sit position and stared at Zion. He's eyeing me carefully like I am his favorite character in a movie he's been watching ever since.

My lips protruded when he lifted his hand and fixed my hair. Alam kong magulo ang buhok ko dahil kagigising ko pa lang naman pero hindi ko naman iyon binibigyan ng pansin. Noon pa man ay alam ko ng hindi nakakahiya ang itsura ko kahit pa bagong gising ako.

He placed some of my wandering hair beside my ear and smiled at me. "Fix yourself. I already prepared breakfast for us so we can eat before leaving."

Tumango ako. Kinuha niya ang pagkakataon na iyon para tumayo. Tinalikuran niya ako at naglakad na patungo sa pinto. My eyes unconsciously went to his ripped back down his round butt. His whole physique can be compared to Chris Evans. Zion got an 'America's ass' too.

I smirked.

The white and gray stripe round neck shirt and denim jeans he's wearing only intensified his strong appeal. Even the silver dog tag I saw in his neck just awhile ago looks so good and attractive to me. Halos lahat naman ata sa kanya ay gusto ko. Walang tulak kabigin, lahat ay bagay. Mapa-office attire o casual ay bumabagay.

Tinatamad man ay bumaba na ako ng kama at mabigat ang katawan na nagtungo sa banyo upang maligo. Zion doesn't like waiting. Sa ilang linggo ko siyang nakasama at nakilala, alam kong isa iyon sa mga bagay na ayaw niya. One of the usual traits of a successful businessman. I don't know what exactly his business is. Ang alam ko lang ay tungkol sa furnitures iyon. I don't want to ask. As his housemaid, it's definitely none of my business.

"Sigurado ka bang hindi magagalit si Sigrid na ako ang isinama mo? Mamaya ay mag away pa kayo." tanong ko kay Zion nang nasa daan na kami patungong Batangas.

Kagabi, habang kumakain kami ng hapunan, sinabi niya sa akin na gusto niya akong isama sa lugar na iyon. Kung hindi ako nagkakamali, iyon ang pinaguusapan nila noon ni Conrad kung saan sinabi niyang ayaw niya ako isama dahil ang maid na kagaya ko ay para sa bahay lang.

I even remember myself being sulky that time, na kagaya rin siya ng ibang lalaki na masiyadong mababa ang tingin sa mga katulong. Kaya naman nang yayain niya ako ay hindi ko naiwasan ang makaramdam ng gulat.

Bakit ako?

"Why would she get mad? I don't see anything wrong in taking you with me. Just treat this as your off, Hazel." Zion said that snapped me out of my own reverie.

The view outside is still dark. Bukod sa mga puno na bahagya ko lang nasisilayan ay wala na akong iba pang nakikita. I anchored my eyes to Zion. He's holding the steering wheel in a lazy manner. Isang kamay lang ang gamit niya sa pagmamaneho, ang isa ay nakatuon lamang sa bintana.