Evin unutulmuş köşesinde karanlıkta kalan bir balkonda saklanan küçük bir kız tanıyorum. En sevdiği masal Deniz Kızı. Birinci sınıfta öğretmeni bir kitap seti almıştı, o da Deniz Kızı'nı seçmişti. Sonra en sevdiği masal olarak kaldı. Küçük kız büyüdü. Acılarından sıyrıldı. Artık bir çok şey eskisi kadar acı vermiyor ona. O sürekli kestiği saçları uzamış. Artık geceleri ıslak olan büyük elmacıklı yanakları ile tavanı izlemiyor.
Ama o hala yağmurdan sonra burnuna dolan toprak kokusunu doya doya ciğerlerine çekiyor. Hala lalelerin açtığı mevsimi çok seviyor. Aslına bakarsanız o hala Deniz Kızı masalını okuduğu yaşta..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavipansehir
PoetryGaripliğim hep üzerime sinmiş olarak yıllardır duruyor. Ben bu dünyaya ait değilim bunu öyle iyi biliyorum ki, daha çocukken farketmiştim bunu.Şimdi ise kendime bir dünya kurdum o dünyada hayata tutunuyorum. Tutunduğum bu hayatın en güzel yanı ise k...
