Bekledim, ben hep bir şeyleri bekledim. Mutluluğu, insanları, gidenleri, iyi olmayı. Dedim ya ben hep bekledim, hep kendi hayatımda ikinci planda oldum. Hayatıma hep bir başkaları karar verdi. Hep dik durmaya, ayakta kalmaya çalıştım ama çalıştıkça dibe çekildim. Debelendikçe battım. İnandığım yerden çok kırıldım, hiç pes etmeden tekrar inandım, tekrar tekrar şanslar verdim. Ama sonu hep aynı oldu. Çok kez dua ettim, tamam dedim duam kabul oldu ama ben daha bu söylediğime inanamadan dibinde dibine geçtim. Sonra insanlara olan inancımı kaybettim, en çokta kendime olan inancımı. Ben çok defa duvar diplerine yığıldım. İnsanlara anlattığımın daha fazlasını yaşadım benden başka bilen olmadı. Sonra ben tekrar inandım. Korka korka, ürkekçe gittim ben Ona. Bundan sonrasını anlatmaya gücüm yetmiyor çünkü bu kez düşmedim. Çünkü ben bu kez ayaktayım, ben bu kez inandığım yerden kırılmadım. Çünkü ben bu kez son defa şans vermiştim kendime. Ve ben ilk defa kendime kırılmadım. İlk defa kendime inandım. Ben bu defa iliklerime kadar iyiyim . Ben ilk defa yorgun değilim, çaresiz değilim. Bu hissi en son ne zaman tattım bilmiyorum ama bu yaşadığım benim kalbimin en güzel mutluluğu. Kalbimin neşesi, Sen geldin geleli buralara hiç insanın kalbini üşüten soğuk uğramadı. Sen geldin geleli tüm mevsimler mutlu, saçlarım, ellerim, ayaklarım.. Ben tepeden tırnağa Seninle doluyum..
Ben daha önce bir gülüşü bu kadar uzun süre seyrettiğimi hatırlamıyorum. Ben daha önce bir insanın fotoğrafına bakarak çiçek açmadım.Ve şunu da biliyorum ki içinde Sen olan her şey bana çok fazla güzel..
#mavi #mavipansehir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavipansehir
PoetryGaripliğim hep üzerime sinmiş olarak yıllardır duruyor. Ben bu dünyaya ait değilim bunu öyle iyi biliyorum ki, daha çocukken farketmiştim bunu.Şimdi ise kendime bir dünya kurdum o dünyada hayata tutunuyorum. Tutunduğum bu hayatın en güzel yanı ise k...