Kulağımda cemiyet, kalbimde Sen. Sana rastlayışımı hayal meyal hatırlıyorum nasıl oldu da bu kadar Sana karıştım ben. Ne zaman biz böyle olduk. Meğersem her gün biraz daha iliklerime işlemişsin. Ve bu öyle güzel ki. Şimdi daha iyi anlıyorum o kadar şeyi neden sebepsizce atlatışımı, sebepsizce gidemeyişimi, tutunuşumu... meğerse beni tutan Senin ellerinmiş. Ellerin hep ellerimi tutuyormuşta ben farketmemişim. Kalbi güzelim benim ben şuralara ne yazsam bir Sen etmeyecek, Sana olan sevgimi, Sensizlik korkumu anlatamayacak. 5 yaşındayken babam Ankara'dan bir bebek getirmişti o gün ki hislerimi tarif edemem, o günü nasıl beklediğimi anlatmak çok zor ama öyle çok istemiştim ve beklemiştim ki.. Sen benim için o oyuncağımsın. Çocukken hep melek olmak isterdim o yüzdendi ölmek isteyişim. Çocuklar öldüğünde melek olur derlerdi. Ama bak hala hayattayım, kim bilir belki de o şefkat dolu ellerini tutmak içindir..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavipansehir
PoetryGaripliğim hep üzerime sinmiş olarak yıllardır duruyor. Ben bu dünyaya ait değilim bunu öyle iyi biliyorum ki, daha çocukken farketmiştim bunu.Şimdi ise kendime bir dünya kurdum o dünyada hayata tutunuyorum. Tutunduğum bu hayatın en güzel yanı ise k...
