CELYN MARQUEZA

CHAPTER 2

kasalukuyang nasa airport na kami ngayon ni George. Kakahatid lang nila mama sa amin dito.

Medyo nagdrama pa sila nang kunti, well what do I expect ganon naman sila lagi pag nag a-outing kami ni George nang kaming dalawa lang.

Di narin humabol pa sina kuya kasi mga busy ang mga iyon, but I do receive some text messeges from them.

"OH MY GOSH! CAN'T WAIT CELY!!"

Umiling nalang ako sa reaksyon niya. Excited talaga as always. Kala mo naman first time mag ta-travel.

"CALLING ALL THE PASSENGERS OF FLIGHT 03657 FROM MANILA TO ZAMBALES, PLEASE HAVE YOUR BOARDING PASS AND IDENTIFICATION READY. REGULAR BOARDING WILL BEGIN IN APPROXEMITELY TEN MINUTES TIME. THANK YOU."

Dali-dali kaming pumunta sa boarding area at ipinakita ang passport. Lakad takbo ang ginawa namin George para lang makaabot.

Nang makasakay kami kaagad ay hinanap namin ang assigned sits para sa amin. Tinulungan kami nang stewardess sa mga bagahi namin, nang maayos na ang mga ito ay nagsiupo na kaming dalawa.

Ramdam ko ngayon ang excite pero may parte sa akin na kinakabahan. I'll just hope that this trip would be good.

Nang makalapag ang eroplano hindi mabura ang ngiti ni George. Ngayon naglalakad na kami palabas ng airport at hihintayin ang magsusundo sa amin papunta sa resort na tutuluyan naming dalawa.

"Celly, I could actually feel that among all those trip that we've shared ito ang pinaka maganda."

Biglang lintanya ni George.

"Why do you say so?"

"I don't know, their is this feeling na nakaka excite na may halong kaba pero magiging memorable."

Kung ako lang rin naman ang tatanungin, ganon din ang nararamdaman ko.

Dumating narin ang susundo sa amin.

"Magandang tanghali po mga ma'am, ako po ang pinadala ng resort na susundo sa inyo."

Magalang na pagiimporma niya sa amin.

"Ganun po ba? Sige po."

The driver just smile to us. If i will describe him, he is gentle and a happy person.

Nang maging ok na ang bagahi ay sumakay na kaming tatlo sa kotse. Naging clingy nanaman si George and it means she is really excited.

Habang sa biyahe hindi ko mapigilan na tingnan ang tanawin. Zambales is really a good place for vacation. Kaya hindi ko natiis na ibaba ang bintana ng kotse at damdamin ang malamig at malinis na hangin.

Tinatahak namin ngayon ang kalsada na nasa gilid na nang bangin at ang ibaba nun ay ang napaka asul na dagat.

The smell of salt water from the see gives me the adrenaline to swim.

Masasabi mo talaga na wala masyadong polusyon dito.

Nang mabusog na sa kakatingin ay umayos na ako ng upo at napako naman ang tingin ko sa driver, kaya hindi ko na natiis na magtanong.

"Kuya, ano pong pangalan ninyo?"

Medyo nagulat pa siya pero nakabawi rin at ngumiti.

"Ako po si Tope, ma'am pero tawagin niyo nalang akong Mang Tope."

Magalang na ani niya.

"Matagal na po kayong driver?"

Ngumiti siya ulit at sa'ka marahan na tumango.

"Opo ma'am simula nung benti- uno palang ako. High school lang kasi ang natapos ko dahil sa hirap nang buhay."

From where I was sitting I could see the sadness in his eyes.

Nakakalungkot isipin namay mga taong nagiging ganito. Hindi nakakapagtapos sa pag-aaral dahil kapos sila at walang perang panggastos. Kahit gusto mong makatapos pero wala kanamang pera ay wala din.

"Pero kahit ganuon ma'am ay masaya po ako. Kaysa magmukmok po ako sa tabi ay matatrabaho nalang po ako para may maipakain sa pamilya."

"Sobrang pasalamat ko nga at natanggap ako sa resort kahit hindi po ako nakapagtapos. Tinulungan po talaga ako nang may-ari napaka bait pa."

He is so possitive. Despite of not finishing his education he is still happy.

"Ganun po ba, mabuti po at masaya kayo. Napakabuti din ng may-ari nang resort na pinagtatrabahoan niyo at pinapasok kayo."

"Ay! Opo ma'am napaka bait po nila."

Agarang sagot niya sa'kin. Hindi na ako nagtanong pa at nagpasiyang makinig nalang ng kanta sa cellphone. Tiningnan ko si George at ayon tulog habang nakakapit sa akin. Clingy as always.

****
I would like to dedicate this chap.  To my friend agapeyuuu para sayo yan😘😳 at princessalegna ikaw din